Kebab, po turecku kebap

Współcześnie wydane słowniki języka polskiego (np. Uniwersalny słownik języka polskiego PWN pod redakcją Stanisława Dubisza, Warszawa 2003, t. II, s. 290) definiują słowo kebab (tur. kebap) jako ‘potrawę przygotowaną z kawałków mięsa (najczęściej jagnięcego), pieczonego z cebulą, pieprzem, jajami i ryżem’.

W rzeczywistości jest to zwykle wołowina lub kurczak jedynie z dodatkiem baraniny, podawane w macy, picie lub bułce bądź w zwiniętym placku z rozmaitymi sosami.

W języku tureckim określenie döner kebap to dosłownie ‘obracający się grill ustawiony pionowo z nabitym nań pieczonym mięsem’, a wtórnie ‘bułka z mięsem, przyprawami i sosem’.

Jak widać, w oryginale człon drugi zapisany został przez p – jako kebap.

Dlaczego? Otóż początkowo Turcy też pisali kebab (rzecz jasna, w transkrypcji), kiedy używali jeszcze alfabetu arabskiego (tam słowo kabab znaczy po persku ‘smażyć’). Dzisiaj posługują się jednak alfabetem łacińskim i z tego powodu piszą kebap.

Nic więc dziwnego, że niektórzy gastronomicy z Południa przenieśli ów zwyczaj do Polski i na szyldach budek oferujących ową fastfoodową potrawę umieszczają napis kebap (co nas dezorientuje...).

Jednak np. Ormianie sprzedają kebab, a wyłącznie formę z końcowym b spotyka się w języku angielskim, hiszpańskim, czeskim i niemieckim ( Dönerkebab).

Dlatego również po polsku należy pisać kebab i odmieniać to słowo według wzoru kebabu, kebabowi, kebabem, kebabie (w l.mn. kebaby, kebabów, kebabom, kebabami, kebabach).

Dodam, że odpadły warianty kabab, kabob i kebob traktowane jeszcze przez Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny Wydawnictwa „Kurpisz” (Poznań 1998, t. XVI, s. 90) jako dopuszczalne synonimy kebabu. Pan Literka PS Macie pytania? Napiszcie do mnie:

mlkinsow@angora.com.pl