Niezwykły dziennik natury

We wszystkim można odnaleźć coś pięknego

Niesamowity dziennik natury prowadzi Jo Brown z Anglii. Kobieta rejestruje w nim wszystkie swoje odkrycia. Portretuje otaczającą ją przyrodę i opisuje w domowym studiu w Teignmouth. Żywe kolory i detale w jej ilustracjach sprawiają, że te rysunki mniej wydają się obrazami, a bardziej ilustracjami z podręczników do przyrody. Widać w nich ogromną dbałość o szczegóły i miłość do matki natury.

– Lubię rejestrować to, co w pobliżu mnie zainteresuje – twierdzi Brown. Jej zdaniem we wszystkim, nawet rzeczach drobnych i mało istotnych, można odnaleźć coś pięknego.

Dziecko jest wyrazem rodzaju nijakiego i dlatego towarzyszący mu zaimek wskazujący musi przybrać formę to, a nie: te. Zawsze więc należy mówić i pisać: to dziecko, tak jak to okno, to liczydło, to studio, to radio itp. Niestety, błędne wyrażenie te dziecko ( te okno, te liczydło, te studio, te radio itp.) słyszy się na co dzień dość często (mówią tak nawet osoby wypowiadające się publicznie w mass mediach). A cała rzecz wcale nie jest taka trudna do opanowania. Wystarczy zapamiętać, że zaimek wskazujący to odnosi się każdorazowo do rzeczowników rodz. nijakiego w l. poj. (np. to okno, to liczydło, to studio, to radio), a zaimek te – do rzeczowników niemęskoosobowych w l. mn. (np. te okna, te liczydła, te studia, te radia).

Za przyczynę błędów uznaje się oddziaływanie przymiotników rodz. nijakiego o zakończeniu -e (np. ładne, dobre). Skoro mówi się i pisze: dobre, ładne, grzeczne, mądre, spokojne dziecko, niektórzy opacznie sądzą, że nie zawierają błędu także połączenia te dziecko ( tamte dziecko, owe dziecko, jedne dziecko). W dodatku wymienione przymiotniki przyjmują w mianowniku l. mn. również formy o zakończeniu -e i tworzą z rzeczownikami niemęskoosobowymi wyrażenia te dzieci, te okna, te liczydła, te studia, te radia.

Słowa dziecko nasi przodkowie zaczęli używać dopiero w XVII w. Wcześniej istniała w obiegu wyłącznie forma dziecię, gdyż przez dodanie -ę do rzeczownika tworzono nazwy istot małych. Tym rzeczownikiem dla formy dziecię było słowo o znaczeniu zbiorowym ta dzieć (‘zbiorowość maluchów’): dzieć- + -ę > dziecię.

PS Macie pytania, napiszcie do mnie ( mlkinsow@angora.com.pl)