Watykan instruuje parafie

Dobrowolne ofiary, a nie podatki sakramentalne

Wytyczne Kongregacji ds. Duchowieństwa są jednoznaczne: cenniki usług za intencje mszalne oraz sakramenty są niedopuszczalne, nikogo nie można wykluczać ze wspólnoty, a tam, gdzie brakuje kapłanów, sprawowaniem chrztu, asystowaniem przy zawieraniu małżeństw i celebracją obrzędu pogrzebowego wyjątkowo mogą zająć się laicy.

Dokument, przyjęty 29 czerwca i opublikowany w biuletynie watykańskim 20 lipca, zatytułowano Nawrócenie duszpasterskie wspólnoty parafialnej w służbie ewangelizacyjnej misji Kościoła. Tytuł ma zwracać uwagę na konieczność reformy i odnowy podczas realizowania priorytetu Kościoła i jego wspólnot parafialnych, jakim jest ewangelizowanie współczesnego świata. Jeśli przy spełnianiu tego podstawowego celu da się zachować tradycje, to dobrze, ale czasami postęp, odmłodzenie i elastyczność mogą być lepsze, w imię dopasowania misji Kościoła do czasów głębokich zmian społecznych i kulturowych.

Współczesnym wiernym zagrażają dwie herezje z pierwszych wieków chrześcijaństwa – gnostycyzm i pelagianizm. Gnostycyzm to „wiara abstrakcyjna, wyłącznie intelektualna, oparta na wiedzy, która pozostaje daleka od życia”, natomiast pelagianizm „skłania człowieka do polegania wyłącznie na własnych siłach”. Zdarza się, że parafie tkwią w bezruchu lub wytracają resztki energii na jałową powtarzalność duszpasterską, wywołującą jedynie obojętność, a ponadto paraliżuje je lęk przez błędami. Tymczasem niezbędne są nowe drogi i narzędzia, duchowy dynamizm i kreatywność. Zachowanie istniejącego stanu rzeczy przestało być nadrzędną wartością do ochrony.

Opieka duszpasterska sprawowana wyłącznie w granicach terytorialnych parafii jest przestarzała. Hasło „parafia” w dotychczasowym rozumieniu staje się przeżytkiem,