Uwaga: Trzęsiskrzynka!

Nazywam się Trzęsimiech, co już w latach szkolnych było przedmiotem wyśmiewania. Nie wiem, skąd pochodzi moje nazwisko, chociaż jeden z profesorów na mojej uczelni stwierdził, że jest to najbardziej polskie z polskich nazwisk – pochodzi od kowalstwa (pomocnik kowala przy miechu). Czyżby taka była geneza? Wiesław Trzęsimiech

Tak, Panie Wiesławie, to nazwisko przezwiskowe, bowiem Trzęsimiech to kiedyś ten, kto trząsł miechem, czyli poruszał nim, powodując, że strumień powietrza docierał do paleniska lub piszczałek instrumentów muzycznych, od ludowych dud do kościelnych organów. (Później, gdy organy stały się instrumentem skomplikowanym, ale nadal wymagającym dostawy strumienia powietrza, pojawił się kalikant). Ale – być może – Trzęsimiech był także przydomkiem tego, kto lubił potrząsać mieszkiem, czyli sakiewką? Niekiedy podobne złożenia niosły znaczenia odmienne, niżby się zdawało, na przykład Trzęsiskrzynka to złodziejaszek, rzezimieszek, który rabował zawartość skrzynki (czyli skarbczyka). Nazwisko Trzęsimiech jest rzeczywiście dawne, bowiem grupa nazwisk typu Trzęsigłowa, Trzęsinoga, Trzęsitoboła albo Trzęsigość jest datowana na XV – XVI stulecie. Współcześnie nazwisko Trzęsimiech występuje w bazie PESEL 168 razy.

Nazwisko Strejb jest w mojej rodzinie od trzech pokoleń. Dziadek, uciekając z Rosji, dostał dokumenty od swojego nauczyciela. O ile wiem, nikt poza kilkoma osobami z mojej rodziny nie nosi tego nazwiska. Próbowałem sam wyjaśnić jego znaczenie, ale bez powodzenia. Będę wdzięczny za pomoc. Janusz Strejb

Nazwisko, Panie Januszu, jest pochodzenia niemieckiego i powstało od formy Straub(e), a ta od dawnego niemieckiego czasownika strüben, czyli, jak pisze K. Rymut, „sztywno się jeżyć” (o włosach). W Pańskim przypadku zaważył zapis fonetyczny, stosowany w języku rosyjskim. W polszczyźnie z tego źródła pochodzi szereg nazwisk do dziś używanych, takich jak m.in.: Sztrauba, Strejban, Strejboń, Strejbel. Dziś nazwiska Strejb używa 15 rodaków.