Aleksieju, bronisz słusznej sprawy

Nikt nie potrafi powiedzieć, co teraz czeka Aleksieja Nawalnego. Powrót do Moskwy człowieka, który cudem uniknął śmierci z rąk siepaczy kremlowskich, jest aktem odwagi tak niezwykłej, że niewyobrażalnej dla czynowników z opryczniny putinowskiej.

Jak wszechmocna musi być nienawiść tych ludzi do człowieka, który okazał się silniejszy duchowo od ich wynajętych zbirów, od ich nikczemnych ataków, od ich ponurych pogróżek. Gdyby mnie Aleksiej Nawalny zapytał, dlaczego Putin i jego otoczenie tak bardzo go nienawidzą, odpowiedziałbym słowami polskiego poety Artura Międzyrzeckiego:

Nie myśl, że to twój charakter im się nie podoba.

Twoja słabość albo świetne usposobienie.

Że nie podoba im się twój krytyczny umysł

Albo twoja wiara zaciekła.

Albo wyżynny lot niesfornej twojej duszy.

Albo miłosne twoje zniewolenie.

Pora, byś wiedział, że nie podobasz im się cały.

Taki jaki jesteś i cokolwiek byś robił i mówił.

I ja nie będę ci opowiadał

Jaka to czarna nienawiść jadowita

I kim są zabójcy Boga

I trzebiciele ludów.

I cóż oni mogą zrobić z Aleksiejem? Aleksandra Sołżenicyna wyrzucono z ZSRR siłą, a po latach Putin składał mu hołdownicze wizyty; Andrieja Sacharowa zesłano do miasta Gorki, a po latach w Moskwie i Petersburgu stawiali mu pomniki. Michaiła Chodorkowskiego przez lata dręczono w łagrze…

Nawalny, przywódca i autorytet rosyjskiej opozycji demokratycznej, stał się już symbolem oporu rosyjskiej wolności przeciw kremlowskiej autokracji. Ten wybitnie inteligentny, odważny i rozumny człowiek jest także utalentowanym politykiem. Gdy o nim myślę, przychodzą mi na myśl słowa Piotra Czaadajewa: „Nie nauczyłem się kochać swej ojczyzny z zamkniętymi oczami, z pochyloną głową, z milczeniem na ustach. Sądzę, że można być pożytecznym dla własnego kraju tylko pod warunkiem, że się go wyraźnie widzi; myślę, że czasy ślepej miłości minęły, że teraz przede wszystkim winniśmy ojczyźnie prawdę”.

Gdy myślę o Aleksieju, to myślę też o losie innych więźniów naszych czasów. Nelsona Mandelę uwięzienie doprowadziło do stanowiska prezydenta RPA, poprzez wielokrotne więzienia doszedł do władzy prezydenckiej Václav Havel, podobnie Lech Wałęsa.

Kiedy spacerowałem z Aleksiejem Nawalnym ulicami Moskwy, widziałem, jak jest lubiany i szanowany przez młodych ludzi. To było ujmujące, to dawało nadzieję.

Aleksieju, życzę ci siły i konsekwencji. Wierzę, że zwyciężysz, bowiem bronisz słusznej sprawy.

Nawalny, przywódca i autorytet rosyjskiej opozycji demokratycznej, stał się już symbolem oporu rosyjskiej wolności przeciw kremlowskiej autokracji