Nie taki znowu gapa
Djordje Crnomarković okazuje się solidniejszym obrońcą niż wskazywały na to jego początki w Lechu.
Jednym z pierwszych słów, których nauczył się serbski stoper po przyjeździe do Poznania, było „katastrofa”. Być może dlatego, że w jego ojczystym języku brzmi ono niemal tak samo. A może z powodu tego, że długo całkiem celnie opisywało jego postawę na boiskach ekstraklasy. Ostatnio zaczęło się to jednak zmieniać w korzystną dla lechity stronę.
Na bocznym torze
Crnomarković był jednym z czterech zagranicznych piłkarzy sprowadzonych przez Kolejorza w letnim oknie transferowym i równocześnie pierwszym, do którego trener Dariusz Żuraw stracił cierpliwość z powodu słabej gry. 26-letni Serb dołączył do zespołu w momencie, gdy na pozycji stopera był wakat, dlatego z miejsca wszedł do wyjściowej jedenastki i chociaż od początku popełniał dużo błędów, to w podstawowym zestawieniu wytrwał aż do 13. kolejki. Czarę goryczy przelał przegrany przez Lecha w fatalnym stylu mecz przy Bułgarskiej z Zagłębiem (1:2), w którym sprowadzony z Radnickiego Nisz obrońca zawalił jednego z goli. Wtedy poznański szkoleniowiec zdecydował się na odstawienie go od składu. – Nie rozmawialiśmy z trenerem na ten temat, ale ja nie oczekiwałem, żeby mi tę decyzję tłumaczyć. Sam wiem, gdzie i w których meczach popełniłem błędy – zapewniał później Crnomarković w wywiadzie dla „PS”.
Do głębokiej rezerwy trafił na długo, a w pewnym momencie w hierarchii stoperów spadł nawet na czwarte miejsce, bo u trenera Żurawia wyżej stały notowania grającego częściej w drugoligowych rezerwach Tomasza Dejewskiego. – Miałem już zbyt wiele tego typu problemów w mojej karierze, żebym się tym aż tak bardzo przejmował. W piłce już tak jest, że masz momenty, gdy grasz regularnie, a potem siadasz na ławce i też musisz się z tym pogodzić. Nie można się tym zrażać, tylko ciężko pracować, by potem wykorzystać szansę do powrotu na boisko – podkreślał wówczas Crnomarković. Był cierpliwy i się doczekał. Regularnie nawracające urazy występującego na tej samej pozycji kapitana Kolejorza Thomasa Rogne sprawiły, że poznański szkoleniowiec musiał w końcu wyciągnąć Serba z zamrażarki, by wpuścić go na boisko. I wtedy okazało się, że czas spędzony na ławce mu posłużył.
Zmiana na plus
Dziś jest już innym, zdecydowanie solidniej prezentującym się zawodnikiem. Zbiera wiele pochlebnych recenzji i nie myli się na murawie tak często jak na początku gry w Lechu. Coraz częściej można usłyszeć też głosy, że nawet po powrocie Rogne do zdrowia Crnomarković wcale nie musi oddać mu miejsca na boisku i dalej może partnerować Lubomirowi Šatce na środku obrony Kolejorza, bo ich współpraca układa się całkiem dobrze.
Skąd u Serba taka pozytywna przemiana? – Robimy z nim wiele indywidualnych analiz, zarówno podczas treningów na boisku, jak i poza nim. Wcześniej zdarzały mu się błędy, bo grał zbyt nerwowo. Ciężką pracą doszedł do tego, że teraz jego postawa wygląda lepiej i widać, że na murawie czuje się dużo pewniej niż wcześniej – wyjaśnia trener Żuraw. W ostatnim meczu ze Śląskiem (2:2) 26-latek potwierdził wzrost pewności siebie nie tylko dobrą grą w obronie, ale także efektowną akcją ofensywną. Serb błysnął pod polem karnym wrocławian dryblingiem, jakiego nie powstydziliby się najlepsi brazylijscy technicy i do pełnego sukcesu zabrakło mu tylko zakończenia tego popisu celnym strzałem lub dobrym dograniem piłki do któregoś z kolegów.