W kadrze nic nie jest dane raz na zawsze

Po wrześniowym zgrupowaniu i mocno minorowych nastrojach, które spowodował przede wszystkim bardzo nieudany mecz z Holandią (0:1), październik okazuje się zdecydowanie lepszy. Oprócz dobrych wyników, które reprezentacja Jerzego Brzęczka uzyskiwała w eliminacjach EURO 2020, istotna była poprawa gry. Ostatni trójmecz ten cel spełnił. Z Włochami (0:0) zagraliśmy odważniej niż z Holandią, a w spotkaniach z Finlandią (5:1) oraz Bośnią i Hercegowiną (3:0), zdominowaliśmy przeciwnika. We wszystkich meczach nasz zespół starał się grać nowoczesną piłkę. Mam na myśli podchodzenie do rywala wysokim lub średnim pressingiem i próbę utrzymania się dłużej przy piłce. Nie wybijaliśmy od tyłu piłek na oślep, a pierwszą i przewodnią myślą była próba wyjścia z każdej sytuacji rozegraniem piłki do partnera z zespołu. W meczach z Finlandią oraz Bośnią i Hercegowiną bardzo dobrze wyglądał atak pozycyjny, czego ukoronowaniem była druga bramka z Bośniakami autorstwa Karola Linettego. Przy tym trafieniu ręce same składały się do oklasków. Pomocnik wykończył świetną akcję zespołową, w której kunsztem piłkarskim popisał się Robert Lewandowski. Znakomicie wypatrzył wchodzącego pomocnika FC Torino. Nie ma się co oszukiwać, w ostatnim czasie nie widzieliśmy zbyt wielu podobnych obrazków, więc to niewątpliwie cieszy. Podobnie fakt, że dzięki dobrym występom w tych trzech meczach, wielu zawodników wznowiło rywalizację o pierwszą jedenastkę. Najgorsza dla każdego zespołu jest stagnacja i przyzwyczajenie się części piłkarzy do tego, że bez względu na aktualną formę przyjeżdżając na kadrę, wychodzą w pierwszej jedenastce. Zdrowa konkurencja może wszystkim wyjść tylko na dobre. Walka o skład rozpoczęła się dla kilku zawodników na nowo, a do niedawna wydawało się, że mamy kręgosłup, który jest nie do ruszenia. To się jednak zmieniło. W tej formie, w której jest, wypada z tego szkieletu Grzesiek Krychowiak. To oczywiście nie oznacza, że trzeba z niego rezygnować, jak niektórzy już piszą czy mówią. Po prostu musi on podjąć rękawice i walczyć o swoje miejsce. Przykład Grześka czy Sebastiana Szymańskiego, który był odkryciem 2019 roku, a obecnie jest bez formy, pokazuje, że budowa tego zespołu jeszcze się nie skończyła. Widać, że zaczyna oddalać się od pierwszej jedenastki. To nie jest ten sam zawodnik, który dał powiew świeżości tej drużynie, szczególnie jesienią zeszłego roku, czego ukoronowaniem była piękna bramka ze Słowenią (3:2). Dzisiaj pomocnik znajduje się na reprezentacyjnym zakręcie, co wykorzystują kolejni piłkarze. Ta pokazuje, że nic w piłce nie jest dane raz na zawsze. Niestety są fazy lepsze i gorsze. Jeszcze niedawno każdy zazdrościł nam trzech wspaniałych napastników, a selekcjoner Jerzy Brzęczek mógł się zastanawiać, na którego postawić.

Największym objawieniem reprezentacji w ostatnich meczach był bez wątpienia Kuba Moder. Zawodnik Brighton pokazał, dlaczego Anglicy zapłacili prawie 11 milionów euro za chłopaka, który jeszcze niedawno nie łapał się do pierwszej jedenastki Lecha Poznań. Technika, spokój, dojrzałość taktyczna i przegląd sytuacji to cechy, które widzieliśmy u niego w meczach ekstraklasy, ale on te elementy przeniósł jeden do jednego na poziom reprezentacyjny. Brawo!

Karol Linetty urodził się dla reprezentacji na nowo i pokazał swoją wartość. Wreszcie miał szansę pokazać się w większym wymiarze czasowym i myślę, że zagrał na tyle dobrze, aby realnie ubiegać się o pierwszą jedenastkę. Tak samo, jak Jacek Góralski, który chyba nie tylko mnie pozytywnie zaskoczył. Nie spodziewałem się, że po przeniesieniu do egzotycznej ligi kazachskiej w dalszym ciągu jest w stanie się uczyć i rozwijać. Dalej jest bardzo agresywny w swojej grze, ale i tu nowość potrafi się kontrolować. Nie można też zapominać o Mateuszu Klichu. Na tym zgrupowaniu pokazał, że jeśli będzie stawiany na tej samej pozycji, co w Leeds United, to może konkurować z Piotrkiem Zielińskim. A w sumie powinienem powiedzieć, że to pomocnik Napoli będzie konkurował o skład z Klichem. Dzięki tym zawodnikom mamy perspektywę wyboru w drugiej linii.

Te trzy mecze pokazały, że nie może być w kadrze świętych krów, bo źle to wpływa na całą reprezentację. W niej muszą grać zawodnicy najlepsi w danym momencie. Oczywiście, w każdej drużynie są i muszą być zawodnicy, którzy nawet grając jedno czy dwa słabsze spotkania wystawiani są w pierwszym składzie. To normalne. Nie zmienia się całej jedenastki co mecz, ale posadzenie na ławce danego piłkarza powoduje kilka pozytywnych efektów. Po pierwsze obudzenie tego zawodnika, który usiadł, a po drugie daje się sygnał dla tych, którzy dotychczas bez względu na to, jak się prezentowali, nie grali. Moim zdaniem nigdy nie mieliśmy równie dużej rywalizacji w kadrze co teraz. Okazuje się, że również ma środku obrony pojawili się zmiennicy. Sebastian Walukiewicz, który zagrał świetny mecz z Włochami, czy Paweł Bochniewicz, który co prawda z Finlandią błędów się nie ustrzegł, ale ta dwójka mam nadzieję, że będzie mocno naciskać na rutyniarzy.

Nie ma dzisiaj mowy o grze z dwójką napastników, a prędzej z Klichem za plecami Roberta. Widać, że ta dwójka się szuka, co obserwowaliśmy już w meczu z Włochami. Z Bośnią to Klich dogrywał piłkę do Lewandowskiego, który został sfaulowany i obrońca gości ujrzał czerwoną kartkę. Był to przełomowy moment spotkania, co podkreślał też sam selekcjoner. Jerzy Brzęczek powiedział wyraźnie, że pierwsze minuty z Bośnią pokazały ich świetne wyjście spod pressingu. Po raz kolejny brakowało nam koncentracji na początku spotkania. Niezdecydowanie i spóźnienie mogło nas kosztować utratą bramki już w meczu z Włochami, ale na nasze szczęście Federico Chiesa nie trafił czysto w piłkę, a z Bośnią i Hercegowiną do czystej pozycji strzeleckiej w początkowych minutach doszedł Rade Krunič. Przy tej całej euforii, która zasłużenie jest wokół reprezentacji, należy zwrócić na to uwagę. aździernikowe zgrupowanie to była matura, a

Pprawdziwym egzaminem dostania się na uniwersytet piłki reprezentacyjnej będzie listopad. Mecz z Ukrainą (11.11), choć tylko towarzyski zapowiada się ciekawie i nie spodziewam się, że rywal nam się nie postawi. A potem czekają nas dwa mecze z zespołami teoretycznie lepszymi – Włochami (15.11) i Holandią (18.11). Myślę, że po przyszłym zgrupowaniu poznamy odpowiedź, na co nas stać. Dzisiaj zasłużenie chwalimy reprezentację, ale przed nią są już kolejne wyzwania. Można się cieszyć jeszcze kilka dni po dobrym meczu, ale za chwilę trzeba już myśleć o przyszłości.