POLSKA SIŁA W DAKARZE
Trzy czwarte miejsca, jedno podium i finisz 19-letniego debiutanta w pierwszej trzydziestce – brawo Polacy!
Rajd Dakar był dla polskich zawodników ze wszech miar udany, a jeszcze lepiej rokuje na przyszłość. Podium wywalczyli dla nas Aron Domżała z Maciejem Martonem, którzy po 12 etapach i niemal 8000 kilometrów jazdy w klasyfikacji lekkich samochodów zameldowali się na mecie na trzeciej pozycji, niespełna 52 minuty za zwycięzcami Francisco Lopezem Contardo i Juanem Pablo Latrachem Vinagre. Co więcej, w pierwszej połowie rywalizacji Polacy trzymali się na drugiej pozycji, a na półmetku przejęli prowadzenie. Niestety problemy z układem przeniesienia napędu na etapie maratońskim kosztowały ich spadek na trzecie miejsce w generalce, które udało się obronić na mecie. – Trudno opisać emocje, które towarzyszyły nam do ostatniego kilometra. Było naprawdę ciężko, ale jesteśmy tu i cieszymy się tą chwilą – podkreślał Domżała. Niecałe pół godziny za nim, na czwartej pozycji rajd ukończyła kolejna polska załoga – Michał Goczał i Szymon Gospodarczyk.
Wyrównany najlepszy wynik
Najlepszy z reszty – tak można określić wynik Kuby Przygońskiego, który wywalczył wszystko, co było do wywalczenia w jego sytuacji. Przed nim na mecie zameldowali się wielokrotni zwycięzcy Rajdu Dakar i liderzy fabrycznych ekip. Rekordowe, czternaste zwycięstwo zdobył „Monsieur Dakar”, czyli Stephane Peterhansel, który po raz pierwszy w słynnym pustynnym maratonie wygrał… 30 lat temu, tyle że na motocyklu. – To była trudna edycja – przyznał na mecie „Pan Dakar”. – Na prowadzeniu zawsze towarzyszyła nam duża presja, abyśmy nie stracili tej przewagi. Pojechaliśmy bardzo precyzyjnie, bez poważniejszych błędów, co znów było kluczem do sukcesu.
Do ostatnich metrów zacięty pojedynek z Peterhanselem toczył trzykrotny zwycięzca Rajdu Dakar. Ostatecznie Nasser Al-attiyah dotarł na metę ze stratą niespełna 14 minut do zwycięzcy. Katarczyk podkreślał, że za ostateczną porażkę odpowiedzialne są regulaminy, które jego zdaniem bardziej sprzyjają maszynom typu buggy (jak Mini) niż pojazdom z napędem 4x4, jak jego Toyota. Trzeci na mecie Carlos Sainz był ponad godzinę wolniejszy od zwycięzcy, ale z rywalizacji o prowadzenie odpadł we wczesnej fazie. Trzykrotny zwycięzca tej imprezy skarżył się na organizatorów, którzy jego zdaniem za bardzo utrudnili w tym roku nawigację. Także Sebastien Loeb, który nie dotarł do mety, podkreślał, że Rajd Dakar zamienił się w rywalizację pilotów, a nie kierowców.
Finisz za trzema tak doświadczonymi, do tego fabrycznymi załogami był więc dla Przygońskiego… małym zwycięstwem. – To było duże wyzwanie! Co roku organizator stara się nam utrudniać zadanie, bo sprzęt jest coraz lepszy. W tym roku było bardzo trudno, jeśli chodzi o teren, ale było też dużo zamieszania z nawigacją. Udało nam się to wszystko jakoś przetrwać – cieszył się Kuba. – Staraliśmy się przebić do czołowej trójki, ale chłopaki z przodu nie popełniały za wielu błędów. I tak bardzo się cieszymy. To bardzo dobry wynik przy tak mocnej konkurencji: byli Loeb, Peterhansel, Sainz, Nani Roma… Same mocne nazwiska i my tutaj jesteśmy, więc to wielki zaszczyt dla nas. Mamy za sobą dużo walki – dodawał Polak, którego pilotem był Timo Gottschalk.
Kolejna ofiara
Czwarte miejsce w generalce zajął także Kamil Wiśniewski, który finiszował z prawie siedmiogodzinną stratą do zwycięzcy w kategorii quadów Manuelem Andujarem. W drodze na podium towarzyszył mu kolega z Orlen Teamu Maciej Giemza, który niestety nie dotarł do końca. Polak był 17. w klasyfikacji motocykli, gdy na 9. etapie zaliczył upadek, zrywając więzadła barku i łamiąc stopę. Do mety dotarł za to na motocyklu 19-letni debiutant Konrad Dąbrowski, syn dakarowego weterana Marka Dąbrowskiego, zajmując 28. miejsce. Zwyciężył Argentyńczyk Kevin Benavides. Niestety pośród motocyklistów Rajd Dakar pochłonął kolejną ofiarę. Podczas transportu helikopterem medycznym z Dżuddy do Francji zmarł Pierre Cherpin, który doznał poważnych urazów głowy po upadku na siódmym odcinku specjalnym. Jak co roku potwierdziła się reguła, że jest to jedna z najbardziej ryzykownych międzynarodowych imprez motoryzacyjnych świata.