OD ELEKTRYKA DO KRÓLA
Boulaye Dia jest współliderem klasyfikacji strzelców Ligue 1, ale jeszcze kilka lat temu pracował w innych zawodach.
W2017 roku 18-letni Kylian Mbappe przeszedł Monaco do PSG za 180 milionów euro. W tym czasie dwa lata starszy Boulaye Dia naprawiał usterki elektryczne lub wykonywał inne prace fizyczne. Jeden z nich mógł myśleć, jaki luksusowy samochód wybrać i w co zainwestować miliony, drugi jak zarobić, aby mieć za co zjeść obiad. W tym sezonie na półmetku rozgrywek obaj prowadzili w klasyfikacji strzelców Ligue 1. W przypadku Mbappe to nikogo nie dziwi, ale droga Dia na szczyt rankingu najskuteczniejszych była bardzo kręta.
Urodził się w rodzinie imigrantów z Senegalu w 22-tysięcznym Oyonnax położonym w dolinie gór Jura, znajdujących się nieco na północ od Alp. W okolicy nie ma mocnych klubów, zaczął więc treningi w miejscowym PVFC Oyonnax. Gdy miał 12 lat, zgłosił się na testy do regionalnego potentata AS Saint-etienne, oddalonego o 160 km od rodzinnej miejscowości. Jego ojciec nie był zachwycony tą perspektywą, ale zgodził się go zawieść. Po drodze zepsuł się jednak samochód i Dia-senior postanowił wracać do domu. – Tata trochę samemu grał w Senegalu, ale nie chciał, abyśmy szli tą drogą – opowiedział w wywiadzie dla „France Football” Harouna Dia, starszy brat piłkarza.
Rok później Boulaye zgłosił się do drugiego czołowego klubu regionu Olympique Lyon. Tam też nie byli do niego przekonani, przez dwa lata trenował tylko w pierwszą środę miesiąca. Miał wtedy marne warunki fizyczne. W końcu o jego losie zdecydowały badania nadgarstka. Szefowie akademii OL wahali się, kogo wybrać: jego czy chłopaka ze szkółki Auxerre. Ten drugi miał być wyższy, więc postawili na niego.
Wzorowy pracownik
Dia trenował tylko z czwartoligowym Jura Sud Foot. I choć osiągnął 180 cm wzrostu, to dał sobie spokój z marzeniami o karierze. Jego ojciec poważnie zachorował, a że matka nigdy nie pracowała, skupiając się na wychowaniu czterech synów, to Boulaye uznał, że musi wziąć się za zarabianie pieniędzy. Piłka mu ich wówczas nie dawała. Zdobył wykształcenie jako elektryk i zaczął pracę w tym zawodzie. – Podobały mi się place budowy, zwłaszcza renowacje starych budynków. Nawet jeśli zima była trudna – opowiadał w wywiadzie dla magazynu „So Foot”.
Imał się jednak różnych zajęć. Został zatrudniony w magazynie firmy przewozowej czy zakładzie produkcji i handlu tworzywami sztucznymi. Nie narzekał na los. – Był wzorowym pracownikiem, za wsze uśmiechniętym, punktualnym, ciężko pracującym, który nie wyliczał godzin, zdolnym do adaptacji w różnych warunkach – wspomina na łamach „So Foot” Marie Herbain, dyrektor administracyjna firmy produkującej tworzywa sztuczne prywatnie żona Guya Herbaina, prezesa tego przedsiębiorstwa i jednocześnie ego trenera w miejscowym amatorskim klubie w lidze regionalnej Plastic Vallee FC, który załatwił mu tę pracę. Razem awansowali z siódmego poziomu rozgrywek na szósty. Dia chciał iść wyżej, pojechał więc na testy do walijskiego Wrexham, ale doznał tam kontuzji i zamierzał rzucić piłkę. – Wtedy jedyny raz się na niego zdenerwowałem. Powiedziałem, że nie może przestać grać. Wystarczy, że jego bracia zmarnowali talent – opowiadał Herbain.
– Tamte dwa lata pozwoliły mi zrozumieć wartości, jakie liczą się w życiu. Musiałem bardzo wcześnie wstawać albo pracować po nocach, w zimnie – wspominał sam zawodnik na łamach „France Football”. W końcu dał się namówić Pascalowi Moulinowi, trenerowi Jura Sud, aby spróbował sił w jego czwartoligowym zespole. Najpierw dostał kontrakt amatorski, ale po tygodniu otrzymał trzyletnią umowę profesjonalną. Był rok 2017, a on miał 21 lat. W pierwszym sezonie na tym poziomie strzelił 15 goli w 21 meczach.
Teraz czas na Anglię
To zwróciło na niego uwagę Reims. Latem 2018 roku podpisał kontrakt z klubem Ligue 1, rok po tym jak grał amatorsko i pracował fizycznie.
W nowym zespole na początku występował jednak w rezerwach. A gdy koledzy dowiedzieli się, że jest z wykształcenia elektrykiem, to prosili o pomoc. – Ktoś np. mówił, że mu płyta grzejna nie działa, to odpaliłem Face Time i pokazałem połączenia – wspominał. W końcu w październiku 2018 roku pierwszy raz zasiadł na ławce w Ligue 1 (1:1 z Angers) i od razu doczekał się debiutu. W podstawowym składzie wyszedł dopiero w lutym kolejnego roku, z Olympique Marsylia (2:1). Niebawem zdobył premierową bramkę (2:0 z Rennes).
Sezon zakończył z trzema trafieniami. W poprzednich rozgrywkach było lepiej, strzelił siedem goli, a przecież sezon nie został dokończony.
W tym sezonie jego talent eksplodował. Do bramki rywali trafiał już 12 razy, z czego dwa w ostatniej kolejce z Saint-etienne (3:1), czyli klubem, do którego nie dojechał na pierwsze testy w życiu. – Dziś wielu ludzi będzie mówić, że widziało w nim talent. Ale prawda jest inna – zapewnia Moulin.
A Reims może być dopiero początkiem kariery. Już pyta o niego West Ham, gotowe zapłacić 15 milionów funtów. Tyle nie kosztował pewnie żaden elektryk.