Najgorszy start od 34 lat
Ostatni raz równie słabo rundę wiosenną KGHM Zagłębie Lubin rozpoczęło jeszcze za czasów PRL.
Tak zły początek roku w wykonaniu KGHM Zagłębia pamiętają tylko najstarsi górnicy Zagłębia Miedziowego, bo trzeba się cofnąć aż do 1987 roku. Wtedy w Polsce rządził I sekretarz KC PZPR Wojciech Jaruzelski, Jan Paweł II zapowiadał trzecią pielgrzymkę do ojczyzny, Zbigniew Boniek grał drugi sezon w AS Roma z Carlo Ancelottim i – w co uwierzyć najtrudniej – na świecie nie było jeszcze Roberta Lewandowskiego. Nie było też żadnego z piłkarzy Zagłębia, którzy niedzielnym meczem z Rakowem Częstochowa (1:2) powtórzyli niechlubny wyczyn drużyny sprzed 34 lat.
Już nie abstrakcja
Wówczas zespół trenera Grzegorza Szerszenowicza w pierwszych czterech spotkaniach zdobył jeden punkt. Później Miedziowi już nigdy tak źle nie zaczynali grania w nowym roku, nawet kiedy spadali z ligi. Aż do teraz, do czasów Martina Ševeli. Obecnie jest nawet jeszcze gorzej, bo jego zespół na dodatek odpadł na swoim stadionie z Chojniczanką z rozgrywek o Puchar Polski. Nie zdołał Ii-ligowcowi strzelić gola przez 120 minut, a w karnych poległ 5:6.
W klubie powinni się przejąć także innym niepokojącym faktem. W tabeli uwzględniającej wyniki ligowych meczów uzyskane tylko w 2021 roku Zagłębie jest na samym dnie. Sytuacja sportowa drużyny zaraz może się wymknąć spod kontroli. Ševela na razie ratuje głowę, ale dyskusja o zmianie na stanowisku szkoleniowca nie jest już abstrakcją. On sam przed rokiem też wystartował z Miedziowymi źle, bo od dwóch porażek, ale wychodzenie z dołka odbywało się szybciej – w trzecim spotkaniu był remis, a w czwartym zwycięstwo w zawsze budującym drużynę derbowym starciu ze Śląskiem Wrocław (3:1). Na koniec było dopiero 11. miejsce w tabeli. Tym razem nie ma podziału zespołów na dwie grupy po rundzie zasadniczej, lecz i tak szefowie klubu oczekują od trenera, że drużyna zajmie co najmniej ósmą lokatę. Obecnie spełnia ten warunek, tyle że przewaga punktowa nad zespołami, które bezpośrednio mogą czuć się zagrożone spadkiem, systematycznie topnieje. Zaznaczmy, że lubinianie przegrali także ostatnie ubiegłoroczne spotkanie (0:1 z Pogonią Szczecin).
Desperacki sygnał
Najważniejsi ludzie w Zagłębiu przed sezonem ustalili, że trenera będą rozliczać dopiero po zakończeniu rozgrywek, ale kolejne porażki mogą ich zmusić do zmiany planu. Wszystko zależy od tego, jak Ševela poradzi sobie z kryzysem. Powody do niepokoju pojawiały się już w listopadzie ubiegłego roku, kiedy zespół w czterech kolejnych meczach uzbierał ledwie dwa punkty i grał coraz nudniejszy, pozbawiony energii futbol. Wtedy lubinianie potrafili się odbić, pokonali m.in. na wyjeździe Wisłę Kraków (2:1) i szczęśliwie u siebie Śląsk (2:1). Trwałej
przemiany na lepsze jednak nie było. Najnowsza historia tej ekipy to przemieszczanie się od jednego dołka do następnego. Słowacki szkoleniowiec ma wyraźny problem z zestawieniem optymalnej jedenastki, a po kolejnych niepowodzeniach reaguje nerwowo. W ataku chciał stawiać na Samuela Mraza, a w drugiej kolejności na Roka Sirka. Skoro obaj totalnie zawodzą, zaczął testować inne rozwiązania. Ustawianie na szpicy Patryka Szysza miało jeszcze jakiś sens, mimo że nawet sam trener publicznie zadeklarował, że nie jest to typowa dziewiątka i bardziej nadaje się na skrzydło. W meczu z Rakowem trener w niekonsekwencji posunął się jednak znacznie dalej, desygnując do gry na szpicy Dejana Dražicia, który na pewno nie jest napastnikiem i w tej roli traci ważne atuty. Ševela jest jednak zdesperowany – wysyła do swoich przełożonych sygnał w stylu: dajcie mi napastnika, bo nie mam kim grać. To tylko jeden z wielu jego problemów, lecz akurat ten działacze spróbują załatwić, szykując transfer w stylu last minute. A jeżeli taki, to wiadomo, że obarczony sporym ryzykiem...