Duża zaliczka Manchesteru City. Real z trudem pokonał osłabioną Atalantę.
Atalanta przez ponad 70 minut musiała sobie radzić bez jednego zawodnika i przegrała z Realem Madryt. RB LEIPZIG – LIVERPOOL FC 1. mecz: 0:2, rewanż: 10.03
Jak nie teraz, to kiedy? – mogli pytać w Bergamo przed początkiem spotkania, bo trudno byłoby wyobrazić sobie lepszy moment, by miejscowa Atalanta pokonała Real Madryt niż w dniu, w którym trener Królewskich Zinedine Zidane z powodu plagi kontuzji miał kłopot z zebraniem kadry meczowej. Ale już po nieco ponad kwadransie rywalizacji na Gewiss Stadium to samo mieli prawo powtarzać w obozie ekipy ze stolicy Hiszpanii, gdy Remo Freuler wyleciał z boiska tak szybko, jak żaden inny piłkarz jakiejkolwiek włoskiej drużyny w historii Champions League i sytuacja uległa diametralnej zmianie.
Żółta wystarczająca?
Bohaterem wieczoru został Ferland Mendy. Najpierw to on uciekł Freulerowi, a następnie tuż przed końcem, gdy wydawało się, że Królewscy nie zdołają przebić się przez mur gospodarzy, pięknym uderzeniem zza pola karnego dał im zwycięstwo i tym samym komfortowe położenie przed rewanżem. Miejscowi zaczęli ostrożnie, trochę wbrew stylowi opartemu na wysokim pressingu, który reprezentują najczęściej. Tylko jeden zespół w Serie A podejmuje więcej prób odbioru w swojej ofensywnej tercji boiska od La Dei, choćby w ten sposób drużyna z Bergamo stłamsiła i pokonała AC Milan (3:0). W pierwszych minutach potyczki z Realem gospodarze byli mniej odważni, jakby darzyli szacunkiem osłabionych przeciwników, a kiedy spróbowali rzucić im się do gardła, przekonali się, że respekt był słuszny. Szybka wymiana podań gości, zawodnicy Atalanty jak zawsze kryli ich indywidualnie, ale żaden nie zdołał przerwać akcji, aż sam na sam z Pierluigim Gollinim pędził Mendy. Freuler ruszył w pogoń, aczkolwiek nie miał szans na doścignięcie Francuza, więc go sfaulował. Najpewniej nie spodziewał się, że sędzia uzna, iż był ostatni i przerwał sytuację bramkową, ale właśnie tak zinterpretował to Tobias Stieler. Oczywiście innego zdania był sam Freuler, podobnie jak trener La Dei Gian Piero Gasperini. Ba! Nawet dawny szkoleniowiec Królewskich Fabio Capello miał wątpliwości, co do decyzji arbitra.
– To rozczarowujące, bo on nie był ostatnim piłkarzem, a jego rywal i tak poruszał się w kierunku linii bocznej, nie bramki. Żółta kartka byłaby wystarczająca, a czerwona jest niewytłumaczalna. W ten sposób mecz został zniszczony – grzmiał Capello w przerwie na antenie włoskiej telewizji.
Fajerwerki były
Bardzo długo co najmniej równie rozczarowany musiał być Zidane – tym, co działo się po wykluczeniu Szwajcara. Jasne, to Real utrzymywał się długo przy futbolówce (mniej więcej 70 procent czasu gry), tyle że nic z tego nie wynikało. Atalanta najczęściej broniła się skutecznie, a nawet kiedy popełniła błąd, Królewskim brakowało skuteczności. Aż do strzału Mendy’ego.
To nie było wielkie spotkanie, do czerwonej kartki Freulera nie oddano ani jednego celnego strzału. Późniejszą mizerię gospodarzy można tłumaczyć osłabieniem, jednak z czego wynikała mierność przyjezdnych? Cóż, w pewnym sensie fajerwerki pojawiły się w Lombardii, niestety nie w sensie boiskowych wyczynów zawodników, a dosłownie. Długo przed początkiem starcia tifosi La Dei odpalali je w okolicach stadionu i powtórzyli to z pierwszym gwizdkiem sędziego. To miało najwięcej wspólnego z określeniem „widowisko”...