PIĘKNI TRZYDZIESTOLETNI IESTOLETNI
W tym sezonie średnia wieku podstawowego składu Pogoni to 26,86 roku. Jakub Bartkowski, Kamil Drygas i Damian Dąbrowski ją zawyżają, ale doświadczeni po przejściach ciągle dają radę.
To młodość ma dodawać skrzydeł i wznosić ponad poziomy. W każdym razie tak pisał nasz narodowy wieszcz Adam Mickiewicz i pozycja Pogoni w górze tabeli potwierdza jego słowa. W końcu Portowcy dwa wiosenne zwycięstwa odnieśli dzięki golom młodzieżowców – Adriana Benedyczaka oraz Kacpra Smolińskiego, do tego błysnął Mariusz Fornalczyk, a gdyby nie kłopoty zdrowotne Kacpra Kozłowskiego, pewnie od niego zaczęlibyśmy tę wyliczankę. Ale wbrew pozorom Szczecin to także miasto dla tych starszych zawodników, czego dowodzi dyspozycja Jakuba Bartkowskiego, Kamila Drygasa oraz Damiana Dąbrowskiego. Pierwsi dwaj w tym roku będą świętować 30. urodziny, trzeci – 29., a bez nich Granatowo-bordowi najprawdopodobniej nie byliby wiceliderami ekstraklasy.
Wigry 3 z Suwałk
Tak się złożyło, że każdy z nich jest już po poważnych kontuzjach i na „stare” lata pod okiem Kosty Runjaica zgodnie zaczęli nawiązywać do swych najlepszych czasów. Ostatnio błysnął Bartkowski. O tym, że prawy obrońca ma głowę nie od parady,
MECZÓW
rozegrał w ekstraklasie Damian Dąbrowski w barwach KGHM Zagłębia Lubin, Cracovii i Pogoni Szczecin.
SPOTKAŃ
w najwyższej lidze ma na koncie Kamil Drygas. W Lechu Poznań, Zawiszy Bydgoszcz i Pogoni.
RAZY
wystąpił w ekstraklasie Jakub Bartkowski. W Widzewie Łódź, Wiśle Kraków i Pogoni. było wiadomo od dawna. Udowodnił to jeszcze jako zawodnik Widzewa Łódź, kiedy zdobył tytuł licencjata fizjoterapii, natomiast w minioną niedzielę potwierdził to na boisku i strzelił gola Śląskowi Wrocław (1:2). Bartkowski dobrze zaczął karierę w ekstraklasie, w 2011 roku w debiucie w wyjściowej jedenastce jako 19-letni student potrafił postawić się Markowi Saganowskiemu w derbach z ŁKS (0:1), po tym występie porównywano go do legendy RTS Tomasza Łapińskiego. Dziś wiemy, że na wyrost, bo Bartkowski nie zbliżył się do dorobku wielokrotnego reprezentanta Polski, w pewnej mierze z powodu złamania kości śródstopia.
Nie wytrzymała w grudniu 2013 roku, Bartkowski z urazem zdołał grać jeszcze mniej więcej godzinę, w związku kontuzją nie przedłużono z nim umowy. Musiał sobie szukać miejsca gdzie indziej i dla niego Wigry 3 to nie rower firmy Romet, a trzy lata spędzone w klubie z Suwałk. Do ekstraklasy wrócił do Wisły Kraków, a stamtąd przywiało go na zachód – do Pogoni. Aż do grudnia wydawało się, że po zakończeniu sezonu będzie musiał znów ruszyć w Polskę, ale obrońca skwapliwie skorzystał z kłopotów zdrowotnych Davida Steca. Imponował w defensywie i – co było zaskoczeniem – także w ofensywie, czego ukoronowaniem było trafienie ze Śląskiem. Wcześniej Bartkowski zaliczył trzy asysty i 11 meczów przed końcem rozgrywek do wyrównania swojego najlepszego wyniku w karierze brakuje mu jednej zdobytej bramki. Co ważniejsze, biorąc pod uwagę taką dyspozycję, trudno wątpić w propozycję nowego kontraktu z Portowcami.
Proroctwo Skorży
Drygas to rówieśnik Bartkowskiego, ale kibicom przedstawił się szybciej – w 2010 roku podczas rywalizacji Lecha Poznań ze Spartą Pragą w eliminacjach Ligi Mistrzów. Tyle że trzy miesiące później złamał piszczel w starciu z Adamem Danchem z Górnika Zabrze. Młokosowi założono gips pod samą pachwinę i pozwolono wracać z zespołem do Wielkopolski. Środkowy pomocnik w Kolejorzu już nie zaistniał, przeniósł się do Zawiszy Bydgoszcz,
a stamtąd do Pogoni. Stopniowo stawał się coraz ważniejszy w drużynie z Pomorza Zachodniego, w sezonie 2018/19 wyrósł na jednego z liderów, był w najlepszej formie w karierze. Wygłaszane w szatni proroctwo byłego szkoleniowca Portowców Macieja Skorży, że to właśnie wychowanek Marcinków Kępno trafi do kadry narodowej najprędzej z tej ekipy, wcale nie brzmiało już zupełnie nieprawdopodobnie. No i na starcie następnych rozgrywek pech znów go dopadł – w 2. kolejce w rywalizacji z Arką Gdynia (2:0) zerwał więzadła krzyżowe i poboczne w kolanie. Tamtego lipcowego wieczoru po rywalizacji z ekipą z Trójmiasta na obiektach Portowców trudno było spotkać kogoś uśmiechniętego. Goście smutni po porażce zbierali się do podróży do Gdyni. Gospodarze byli przybici urazem kolegi. Ponownie w lidze wystąpił równo po 10 miesiącach. Drygas nie prezentuje się tak wybornie, jak przed poważnym urazem, ale i tak na tyle dobrze, że bez ryzyka można go nazwać jednym z najważniejszych piłkarzy Granatowo-bordowych. Po trwającym sezonie władze klubu ze stolicy województwa zachodniopomorskiego mogą jednostronnie przedłużyć kontrakt z pomocnikiem i najpewniej z tego skorzystają. Wreszcie najmłodszy z nich – Dąbrowski. Z Drygasem łączy go pozycja na boisku (choć to środkowi pomocnicy o różnej charakterystyce) oraz dwie poważne kontuzje odniesione w czasach występów w Cracovii. Kto wie, gdzie byłby dziś wychowanek Amico Lubin, gdyby nie urazy kolan z lat 2017–18. Przecież ówczesny selekcjoner Adam Nawałka powoływał go do reprezentacji Polski, dał szansę debiutu. Może obecnie Dąbrowski występowałby za granicą? Ale to tylko gdybanie, a fakty są takie, że po wyleczeniu kontuzji pograł sezon w Pasach i trafił do Pogoni jako zastępstwo dla rehabilitującego się Drygasa.
Dąbrowski potrzebował czasu, by przekonać do siebie Runjaica. Niemiecki trener długo wystawiał go na zmianę z byłym reprezentantem portugalskiej młodzieżówki Tomasem Podstawskim, aż w trwających rozgrywkach postawił na Polaka, a ten odpłacił się grą na poziomie podobnym do tego sprzed kontuzji. – Cieszę się, że zacząłem występować mecz za meczem i czuję, że coraz więcej ode mnie zależy. To mnie nakręca. Pomaga mi odpowiedzialność – mówi nam. Dąbrowski zaczynał w Amico, małym klubie stworzonym przy parafii świętego Jana Bosko w Lubinie. Pogoń to znacznie większa marka, ale tuż obok stadionu jest kościół pod tym samym wezwaniem. – Poważnie? Nie wiedziałem. Jednak uznaję, że to nie przypadek – stwierdza. Jeśli nie przypadkowo, to po co pomocnik zjawił się w Szczecinie? Może po to, by po 20 latach wprowadzić Portowców do europejskich pucharów?