Sztuka motywowania
Jedna porażka nami nie zachwiała – przekonuje przed meczem z Lechią kapitan Górali Filip Modelski.
To nie są łatwe dni dla zespołu Podbeskidzia. Po serii czterech meczów bez porażki przyszła pierwsza przegrana – z Rakowem Częstochowa (0:1) w ostatniej kolejce. W środę, trzy dni przed spotkaniem z Lechią, koronawirus wyeliminował z gry sześciu zawodników. Klub nie podaje nazwisk zakażonych piłkarzy. Jasne jest, że ta sytuacja komplikuje pracę trenera Roberta Kasperczyka i stawia dodatkowe wyzwanie przed kapitanem zespołu, by w tej sytuacji był jeszcze bardziej zmobilizowany. To zadanie dla Filipa Modelskiego, który nosi opaskę na ramieniu od początku rundy wiosennej. – Mianowanie mnie na kapitana aż tak bardzo nie zmieniło mojej roli. Owszem, doszły pewne obowiązki, ale już wcześniej dużo rozmawiałem z zawodnikami, motywowałem i czułem odpowiedzialność za zespół. Pomagała w tym umiejętność komunikowania – opowiada Modelski.
To musi być spójne
O tym, że to prawy obrońca będzie nosił opaskę, jednoosobowo zdecydował Kasperczyk. – Kiedy zaczynałem pracę w zawodzie trenera, drużyna wskazywała kapitana w głosowaniu. Teraz wiem, że taką decyzję lepiej podjąć samemu – przyznaje szkoleniowiec. Wyboru dokonał w trakcie zimowego zgrupowania w Chorwacji. – Szukamy w zespole piłkarza przywódcy, także w sensie werbalnym. Wydaje się, że tutaj już się to wyjaśnia – mówił w rozmowie z „PS” przed wyjazdem na obóz.
Czy Modelski faktycznie czuje się liderem? – Tak. Zastrzegam jednak, że bycie nim oznacza dla mnie przede wszystkim wiarygodność w działaniu. Rozmowy, mobilizowanie i czyny – to musi być spójne. Może być o tyle łatwiej, że wiem, iż urodziłem się z pewnymi cechami, które w tym pomagają. Do tego interesuje mnie tematyka rozwoju osobistego, lubię o tym czytać, poszerzać wiedzę – wyjaśnia kapitan Górali.
MECZÓW
ligowych rozegrał w tym sezonie Filip Modelski. Dwanaście z nich od początku do końca.
Nową funkcję objął w niewdzięcznym czasie. Po rundzie jesiennej mogło się wydawać, że z Podbeskidzia nie będzie czego zbierać. W 14 meczach ugrało tylko dziewięć punktów, dało sobie wbić 38 goli i zamykało ligową tabelę. Z kolei ich wiosenne osiągnięcia to jedna porażka w pięciu meczach i osiem punktów, a więc niemal podwojenie dorobku. – Kluczem było poprawienie mentalnego nastawienia zespołu – przekonują wszyscy w klubie. – Niebagatelną rolę odegrał trener Kasperczyk. Trafnie zdiagnozował problemy zespołu. Wyciszył go i dał nam możliwość skoncentrowania się na pracy. Pomógł odciąć się od presji zewnętrznej, która po serii słabych meczów z ubiegłej rundy była ogromna. Trener jest człowiekiem doświadczonym, spokojnym i przelał to na nas wszystkich w szatni. Efekty widać na boisku. Zawodnicy, którzy jesienią popełniali proste błędy, teraz udowadniają, że potrafią grać w piłkę – opowiada Modelski.
Zapewnia przy tym, że przegrana z Rakowem z minionej kolejki nie zachwieje zespołem. – Twardo stąpamy po ziemi. Cztery mecze bez porażki nie spowodowały, że poczuliśmy się mistrzami, tak samo strata punktów z Rakowem nas nie załamuje. Wiemy, jaki jest nasz cel. Jeśli nadal będziemy dobrze funkcjonować, osiągniemy go bez patrzenia się na innych – przekonuje wychowanek Arki Gdynia.
Bez emocji
Czy w związku z tym, że grać w piłkę zaczynał w żółto-niebieskich barwach, mecz z Lechią ma dla niego jakieś szczególne znaczenie? – Trenowałem w Arce, chodziłem na jej mecze, podawałem piłki, byłem jej kibicem. Ale kiedy już stałem się profesjonalnym piłkarzem, odciąłem się od tego. Kibicowanie to emocje, które czasem trudno kontrolować i wtedy one nie pomagają. Zawodnik w trakcie meczu musi być skoncentrowany na celach mistrzowskich, a nie na próbie udowodnienia czegoś innym osobom – mówi Modelski. Starcie z Lechią będzie także dla niego okazją do ponownego spotkania z Piotrem Stokowcem. Obaj pracowali razem w Jagiellonii Białystok, z której obecny kapitan Podbeskidzia w 2016 roku odchodził w atmosferze konfliktu (zawodnik nie chciał podpisać nowej umowy i został odsunięty od zespołu). – Ale akurat kiedy trenerem był tam Piotr Stokowiec, ja leczyłem kontuzję. A gdy wróciłem do gry, wkrótce zastąpił go Michał Probierz. Moje relacje z trenerem Stokowcem były neutralne, czyli takie, jakie powinny być na linii piłkarz – szkoleniowiec – kończy 28-letni obrońca Podbeskidzia.