Przesilenie wiosenne
Maciej Bartoszek został drugim trenerem w I lidze, który odszedł z klubu w tym roku.
Taki tłum jak tu, taki szum jak tu. To tradycja stara jak świat – śpiewała Maria Koterbska w przeboju lat 50. „Karuzela”. I tytuł, i pierwsze słowa piosenki idealnie pasują do tego, co od lat wyprawia się na trenerskim rynku w polskim futbolu. Bo i tłum u nas duży, i szum jeszcze większy, a tradycja szybkiego zwalniania trenerów tak weszła nam w krew, że nikogo już zbytnio nie dziwi.
Zaczęli w Łodzi
Tytułowa karuzela w rundzie wiosennej pierwszej ligi ruszyła od razu na najwyższych obrotach. Jakby obsługujący ją pracownik, stwierdził, że coś tu za nudno i zbyt spokojnie. Najpierw tempa nie wytrzymał Wojciech Stawowy, żegnając się z ŁKS po zremisowanych derbach. Tu jeszcze decyzję szefów dwukrotnych mistrzów Polski można jakoś wyjaśnić. Stawowy miał do dyspozycji jeden z najsilniejszych kadrowo zespołów na zapleczu ekstraklasy, ale od dłuższego czasu drużyna grała zdecydowanie poniżej oczekiwań i możliwości. Krakowianina zastąpił trener, który sam niedawno wypadł z obiegu. Ireneusz Mamrot jeszcze jesienią pracował w Arce Gdynia, ale nie znalazł wspólnego języka z właścicielami i musiał ustąpić miejsca na karuzeli. Na brak ofert jednak nie narzekał i było jasne, że zaraz znów będzie się kręcił. – Mam pomysł na zespół, więc na pewno będą zmiany. I personalne, i w ustawieniu. Chciałbym, żeby zespół jak najszybciej załapał wizję, dlatego pracowaliśmy w tym tygodniu bez dnia przerwy – zdradził w trakcie powitalnej konferencji prasowej Mamrot.
Plan dwutygodniowy
Niewiele więcej od Stawowego na stanowisku wytrzymał Maciej Bartoszek, były już trener Korony. Tu akurat decyzję zrozumieć znacznie trudniej. Tuż przed startem rundy wiosennej szefowie Korony zwołali oficjalną, urządzoną z pompą konferencję prasową, w trakcie której zbitka: „długofalowy projekt” była motywem przewodnim. Opowiadano o akademii, budowaniu struktur, spokoju i wspólnych planach. A najlepszym dowodem na to, że w Kielcach buduje się coś trwałego, miało być rozszerzenie kompetencji Bartoszka i mianowanie go dyrektorem sportowym. Tak naprawdę, było to nazwanie pewnych rzeczy po imieniu, bo 44-latek od dawna w Kielcach nie ograniczał się do roli trenera. Gdyby nie on, możliwe że Korony w ogóle nie byłoby na szczeblu centralnym. Oprócz zajmowania się trenowaniem i kompletowaniem składu, szkoleniowiec odbywał też kolejne wycieczki do miejskiego ratusza, przekonując radnych, by po raz kolejny wsparli finansowo klub, by ten zwyczajnie przetrwał zawirowania właścicielskie. – Wykonaliśmy ogrom pracy. Wiele rzeczy zostało poukładanych i zaczynamy iść w dobrym kierunku – mówił jeszcze niedawno w rozmowie z nami Bartoszek.
Udało się i uratować Koronę przed bankructwem, i sklecić drużynę, która wystartowała na zapleczu ekstraklasy. Może nie był to skład marzeń, ale taki, by spokojnie się w lidze utrzymać. Jeśli dodać do tego fakt, że Bartoszkowi udało się jeszcze wypromować w Koronie trzech młodych zawodników, na których klub zarobił spore pieniądze, bilans wychodził ewidentnie na plus.
Nie dla wszystkich
Dziś już wiadomo, że kiedy szefowie Korony mówili o długofalowym planie, chodziło o taki dwutygodniowy. Bo już po drugim meczu zapadła decyzja o tym, że czas pożegnać się z trenerem. Kiedy informacja o zakusach działaczy przedostała się do mediów, kibice wyrazili sprzeciw i podnieśli larum, którego wystraszyli się przy Ściegiennego. – Nie ma tematu zwolnienia trenera – powiedział tydzień temu Łukasz Jabłoński, prezes kieleckiego klubu.
A że taka deklaracja w polskim futbolu oznacza podpisanie wyroku na szkoleniowca, co jest tradycją starą jak świat, Bartoszka w Koronie już nie ma. – To dla mnie bardzo trudny moment – powiedział w trakcie pożegnalnej konferencji prasowej były już trener kielczan.
Na razie w roli pierwszego trenera Bartoszka zastąpi Kamil Kuzera, który do tej pory pełnił rolę asystenta.