ZNÓW POD PRESJĄ
W niedzielę o godz. 18.15 we Wrocławiu polscy szczypiorniści zmierzą się z Holandią w grupie 5 el. ME 2022. Ten mecz koniecznie trzeba wygrać!
Były już dwa mecze, w których zwycięstwa stanowiły obowiązek (dwumecz z Turcją), było spotkanie, które bez wielkiego żalu można było przegrać (wyjazd do Słowenii). Teraz nadchodzi czas na starcie, które koniecznie trzeba wygrać, ale wcale nie jest to takie oczywiste.
Mały, ale wariat
Holandia przez dziesięciolecia kompletnie nie liczyła się w światowym ani europejskim szczypiorniaku. Podczas gdy kolejne państwa czyniły mniejsze lub większe postępy, Holendrzy tkwili w marazmie. Nie mieli ani porządnej reprezentacji, ani choćby jednego solidnego klubu. W MŚ wystąpili raz – w 1961 roku. W ME zadebiutowali rok temu. W obu przypadkach zajmowali odległe pozycje.
To może nawet trochę dziwić, bo nie można powiedzieć, żeby Holendrzy słabo grali w piłkę ręczną. Wręcz przeciwnie, wielu tamtejszych zawodników przez lata występowało w solidnych klubach 1. i 2. Bundesligi. Może nie są to nazwiska z czołówek gazet, ale mając takich szczypiornistów, jak: Mark Bult, Mark Schmetz, Gerrie Eijlers, Tim Remer, Fabian van Olphen, Bartosz Konitz czy Iso Sluijters, z pewnością Holandię stać było na więcej. Dwaj ostatni z wymienionych, a także Luc Zwiers grali w polskiej lidze (Konitz nawet w naszej reprezentacji) i wspominali, że słabość kadry to efekt niepoważnego traktowania męskiego szczypiorniaka w ich kraju – w przeciwieństwie do żeńskiego. Ostatnio jednak coś tam drgnęło. W 2017 roku zatrudniono islandzkiego selekcjonera Erlingura Richardssona, który postanowił odmłodzić drużynę. Jednym z pierwszych efektów był awans do ME 2020. 49-letni Skandynaw ze starszych zostawił w składzie m.in. Sluijtersa (prawy rozgrywający Górnika Zabrze) czy Bobby Schagena (prawoskrzydłowy TBV Lemgo), ale teraz o sile jego zespołu stanowią przede wszystkim tacy gracze, jak Luc Steins (środkowy z PSG) oraz boczni rozgrywający z duńskiego Holstebro – Jorn i Kay Smitsowie. Spora część kadrowiczów występuje w zagranicznych klubach, i to całkiem mocnych. Niedawno Holandia urwała punkt Słowenii, co nie udało się Polakom. Co ciekawe, w kraju słynącym z postawnych mężczyzn szczypiorniści wcale nie są gigantami. Żaden z kadrowiczów nie przekracza dwóch metrów, a najlepszy w zespole Steins mierzy zaledwie 173 cm. To jednak wcale nie czyni go słabszym, o czym przekonali się w niedawnej rywalizacji w Paryżu szczypiorniści Łomży Vive Kielce.
Był czas na przygotowanie
Dla obu zespołów ten dwumecz (rewanż zaplanowano na 2 maja w Almere) jest najważniejszy w kontekście walki o awans (do ME 2022 awansują po dwa zespoły z każdej z ośmiu grup i cztery najlepsze z trzecich miejsc). – Traktujemy mecz we Wrocławiu tak, jakby stawką były cztery punkty – mówi bramkarz Adam Morawski. Słowenia raczej tę grupę wygra, więc bój idzie o drugą lokatę.
Nasz zespół jest w niezłej sytuacji. Po pierwsze, gra u siebie. Po drugie, po rozegranym z marszu meczu w Słowenii Patryk Rombel miał we Wrocławiu cztery dni na przygotowanie zespołu do starcia z Holandią, co w obecnych czasach stanowi nie lada luksus. Po trzecie wreszcie, choć nie mamy takiego asa na środku jak Holendrzy, wydaje się, że dysponujemy lepszymi i bardziej doświadczonymi zawodnikami.
No i jeszcze coś – mecz Polaków z Holandią to drugi po tym z Tunezją w MŚ, któremu towarzyszy duża presja. Trzeba go koniecznie wygrać, ale rywal też jest w stanie to zrobić. Zapowiada się ciekawy wieczór.