To był dość naiwny plan
IZABELA KOPROWIAK: Plan Paulo Sousy na obronę bez Kamila Glika miał szansę się powieść?
JACEK ZIELIŃSKI (60-KROTNY REPREZENTANT POLSKI):
W pewnym stopniu usprawiedliwiałbym Portugalczyka. Nowy szkoleniowiec, niezależnie czy prowadzi drużynę klubową, czy reprezentację, zawsze chce pokazać swój pomysł, innych piłkarzy. Jego poprzednicy, może z wyjątkiem Brzęczka, który zaczynał od Ligi Narodów i oparł drużynę na sprawdzonych zawodnikach, ale wcześniejsi: Nawałka, Fornalik, Smuda – każdy też wprowadzał nowych zawodników. Tyle że wtedy był na to czas, mogli to przetestować w spotkaniach towarzyskich. Trener Sousa takiej możliwości nie miał. Zaryzykował. Plany na papierze zawsze dobrze wyglądają, ale rzeczywistość potem to weryfikuje. Tak było z pomysłem nowego selekcjonera. Chciał zaskoczyć media, kibiców, ale źle na tym wyszedł.
Nowi piłkarze, inne rozwiązania są standardem, kiedy zespół obejmuje nowy szkoleniowiec, ale dlaczego dotyczyły akurat Kamila Glika? Skoro Sousa opowiadał, że zarówno on, jak i jego asystenci obejrzeli przez ostatni miesiąc po 35–37 spotkań, to raczej powinien wiedzieć, że bez tego zawodnika nasza obrona się rozsypuje?
Z analizą piłkarzy na podstawie wideo zawsze jest problem. Aby ocenić zawodnika, trzeba na pewno obejrzeć osiem, dziesięć jego spotkań w reprezentacji. To obrazuje, jak współpracuje z innymi piłkarzami, z formacjami. Powinny być to mecze z zespołami równorzędnymi, mocniejszymi, ale też słabszymi, bo te z gorszymi rywalami pokazują koncentrację, charakter takiego piłkarza. Należy też zobaczyć, jak ten zawodnik wygląda w klubie: jakie ma zadania, w jakim gra ustawieniu. I tak samo jak w kadrze: przeanalizować jego występy na tle rywali z różnej półki. Kiedy nazbieramy takich spotkań 10–15, to wiemy już sporo, ale i tak możemy wpaść w pułapkę. Nie zawsze dają rzeczywistą ocenę piłkarza, bo może się okazać, że wybraliśmy akurat te mecze, kiedy był on w słabszej formie. Albo odwrotnie. Kiedy tutaj popełni się błąd, następuje problem w powierzeniu mu odpowiedniej roli w reprezentacji. To jest domino, jedna zła decyzja niesie za sobą kolejną. Wierzę jednak, że trener Sousa będzie wyciągał wnioski.
Dlaczego Kamil Glik nie pasował Sousie? wspominał o szybkości Kamila. Faktycznie Glik nie jest sprinterem jak Ben Johnson, ale ma inne zalety: doświadczenie, świetnie przewiduje, podejmuje dobre decyzje w tempo, w ten sposób kamufluje braki zwrotnościowe i szybkościowe. Trzeba wziąć też pod uwagę jego ważną rolę w drużynie. Jeżeli zostawiamy na ławce tak istotnego piłkarza, to wywołujemy niepokój w drużynie. Trener Sousa zdecydował, że Bereszyński będzie grał często w linii z naszymi stoperami, czyli z Helikiem i Bednarkiem. To zawodnicy, którzy w ten sposób nigdy ze sobą nie grali, nie znali się. To od początku wróżyło kłopoty. Kiedy zmienia się system, logicznym jest zostawienie zgranej już pary stoperów i dokooptowanie do nich zawodnika, który najbardziej pasowałby motorycznie, mentalnie, technicznie. Tego nie było, stąd zamieszanie w defensywie spowodowane faktem,
Jacek Zieliński jest członkiem kierownictwa pionu sportowego Legii, w tym tygodniu objął funkcję Szefa Rozwoju Karier Indywidualnych i Wypożyczeń. że lider obrony pozostał na ławce.
I nikt jego roli przywódcy defensywy nie przejął.
To nawet nie chodzi o jego umiejętności przywódcze, a o poczucie bezpieczeństwa u pozostałych. Kiedy jest tyle zmian, to potrzebni są w każdej formacji zawodnicy, którzy osadzą drużynę w poczuciu bezpieczeństwa. Grzebanie w personaliach, w taktyce i liczenie na to, że się wszystko uda, to dość naiwne podejście. Cieszę się jednak, że w pomeczowych wypowiedziach trener Sousa przyznał się do tego, że niektórych zawodników źle ocenił, uderzył się w pierś, powiedział, taktyka też nie była do końca trafiona. To pozwoliło mu publicznie ocenić piłkarzy. Bo skoro wziął odpowiedzialność za swoje błędy, to mógł je wskazać i zawodnikom. To uczciwe postawienie sprawy.
Pozostawienie Glika na ławce i zastąpienie go Michałem Helikiem było więc największym błędem?
Helik bardzo dobrze spisuje się w Championship.
Niedawno obejrzałem mecz Barnsley z Derby County i widziałem, że styl gry obu zespołów jest bardzo bezpośredni. W tym układzie Michał spisywał się znakomicie: jest w klubie środkowym piłkarzem w trójce obrońców, pasuje do tak kontaktowej gry, gdy akcja przenosi się długimi podaniami spod jednego pola karnego pod drugie. W takiej grze Polak świetnie się odnajdywał: wygrywał wiele pojedynków główkowych. On generalnie ma trzy, cztery razy więcej pojedynków powietrznych w meczu niż pozostali nasi środkowi obrońcy: średnio 13 w spotkaniu, kiedy normą są trzy, cztery. To wynika ze stylu gry jego zespołu. Z deklaracji trenera Sousy wynikało jednak, że Portugalczyk chce, by reprezentacja grała zupełne inaczej. Z jednej strony, rozumiałem więc powołanie dla gościa, który się wyróżnia, jest skuteczny, ale z drugiej, nie miałem przekonania, że powinien zagrać w meczu z Węgrami. Bo po pierwsze to nie jego styl, a po drugie: zbyt wiele zmian w defenselekcjoner sywie nie może dać dobrego efektu.
Kto rozczarował pana najmocniej w czwartkowym spotkaniu?
Słyszymy, że wahadłowi wypadli bardzo słabo, że Reca grał nerwowo. Ale cóż to za odkrycie? Jeśli trener Sousa był zaskoczony, że Arek gra nerwowo, to znaczy, że proces oceny zawodnika nie był kompletny. Przeciętny kibic wie, że takie zachowania się u tego piłkarza zdarzają. Czy zaskoczeniem jest, że Szymański zagrał słabo? Ja byłbym zdziwiony, gdyby na tej pozycji wypadł dobrze. Dla zawodnika lewonożnego, który najlepiej czuje się w środku pola, gra na prawym wahadle to mission impossible. Mam wrażenie, że trener Sousa źle ocenił możliwości zawodników, których wystawił na skrzydłach, dał im role, w których nie czuli się komfortowo. Przez to zobaczyliśmy 30 procent możliwości Sebastiana.
Czego dowiedział się pan o selekcjonerze podczas i po tym meczu?
Dla mnie to nadal duża niewiadoma. Na minus wybór strategii, na plus impuls, który dał zmianami, bo do 60 minuty nic nam nie wychodziło. Dziwiłem się, że nie zareagował już w przerwie, bo było widać, że jego plan nie sprawdza się ani taktycznie, ani personalnie. Korekty mogły nastąpić wcześniej. Portugalczyk zdecydował się na nie już jakby w akcie desperacji, kiedy przegrywaliśmy 0:2. Udało się: zmiany dały impuls, strzeliliśmy dwa gole, dzięki czemu morale zespołu z poziomu podłogi wywindowało pod sufit. Zmiany były może zbyt późne, ale odważne. Na razie
Czy zaskoczeniem jest, że Sebastian Szymański zagrał słabo? Ja byłbym zdziwiony, gdyby na tej pozycji wypadł dobrze.
tyle możemy powiedzieć o Sousie. Kolejne odpowiedzi poznamy podczas następnych spotkań, choć może nie da nam ich niedzielny mecz z Andorą, bo niezależnie kogo Portugalczyk wybierze, to i tak wygramy.
Warto się skupiać na Andorze, czy myślami już wszyscy i tak jesteśmy przy Anglii?
Mógłbym posłużyć się truizmem, że w Europie nie ma słabych drużyn, ale to byłoby nieprawdą. Andora jest słaba, niezależnie kim zagramy, to powinniśmy ją pokonać. Wnioski z meczu z Węgrami trzeba przełożyć na mecz na Wembley. To teraz jest kluczowe.