SPRAWA SOBIERAJA, CZYLI RÓWNI I RÓWNIEJSI
Napiętnowanie Krzysztofa Sobieraja jako człowieka ze względu na swoją przeszłość niegodnego funkcji asystenta trenera w Stali Mielec odgrzewa stare kontrowersje. Przypomnijmy, że były ligowy piłkarz i już praktykujący trener miał trafić do sztabu szkoleniowego mieleckiego klubu, bo tego chciał Leszek Ojrzyński. Dobrze poznał Sobieraja, gdy ten był jego zawodnikiem w Arce Gdynia, potem współpracowali w Wiśle Płock. Teraz uzgodniono już warunki umowy, gdy jednak nowy asystent przyjechał do Mielca i ochoczo zabrał się do roboty, usłyszał, że musi odejść. Powody przedstawił w rozmowie z Mateuszem Migą dla tvpsport.pl prezes
Stali Jacek Klimek. – Pan Sobieraj uczestniczył w piłkarskiej aferze korupcyjnej. Wizerunkowo absolutnie nie mogliśmy pozwolić sobie na taki ruch – stwierdził szef. Całości dopełniło oficjalne oświadczenie Stali, w którym czytamy: „Mamy prawo prowadzić taką politykę i będziemy się jej trzymać. Nieważne, czy wyrok miał miejsce 10, 15 lub 20 lat temu”. Wiadomo, skąd się bierze pryncypialna reakcja – główny sponsor klubu to Polska Grupa Energetyczna SA, w której większościowym udziałowcem jest Skarb Państwa. PGE nie życzy sobie, by klub zatrudniał człowieka umoczonego kiedyś w korupcję. A dodajmy, że Sobieraj w 2009 roku został skazany na osiem miesięcy więzienia w zawieszeniu na podstawie jednego zarzutu dotyczącego wręczenia łapówki sędziemu drugoligowego meczu Arka – Radomsko (3:2) w sierpniu 2004 roku.
Nie pojmuję, dlaczego władze klubu dopiero po pierwszym treningu prowadzonym przez Sobieraja zorientowały się, że był zamieszany w ustawienie meczu. Jak to możliwe, że prezes ekstraklasowego klubu ani nikt z jego otoczenia wcześniej nie znał tego wątku z przeszłości Sobieraja? Istnieje przecież grupa ludzi, która w piłkarskim środowisku jest automatycznie kojarzona z aferą korup
cyjną i do niej niestety zalicza się Sobieraj. Dlatego że uczestniczył w pierwszym, zatem szczególnie głośnym procesie Arki Gdynia, w którym głównym oskarżonym był osławiony „Fryzjer”, a zarazem nie był działaczem czy sędzią, lecz piłkarzem i w tym sensie stał się pionierem wśród skazanych. Okazuje się, że prezes Klimek tych oczywistych faktów nie znał, bo w cytowanej już rozmowie z Mateuszem Migą stwierdził, że klub jest zdziwiony zachowaniem trenera Ojrzyńskiego, który nie poinformował go o przeszłości pana Sobieraja. Naprawdę? Jest też inny problem – daleko idąca uznaniowość w zatrudnianiu bądź wycinaniu ludzi, którzy kilkanaście lat temu splamili się korupcją, zostali skazani, a ich wyroki już dawno uległy zatarciu. W kwestii sędziów wszyscy są raczej zgodni – jeśli ustawiali mecze, powinni mieć zamknięty powrót do sędziowania (a mieliśmy ostatnio taki przypadek w Wielkopolskim ZPN), bo to jest tak jak z zawodem zaufania publicznego – jeżeli raz zostanie zniszczone, nie da się go odbudować. Z działaczami, trenerami i zawodnikami sytuacja wygląda trochę inaczej. Mają szansę na powrót, a decyzję powinien podejmować właściciel danego klubu.
Duża wątpliwość polega jednak na tym, że głównemu sponsorowi Stali Sobieraj przeszkadza, a głównemu sponsorowi reprezentacji Polski – którym jest Lotos, czyli inna spółka z większościowym udziałem Skarbu Państwa – nie przeszkadzało, że trenerem bramkarzy w kadrze narodowej Jerzego Brzęczka był Andrzej Woźniak. Gdyby Zbigniew Boniek nie zwolnił selekcjonera, skazany prawomocnym wyrokiem za korupcję w Koronie Kielce Woźniak rzecz jasna nadal pracowałby w sztabie Biało-czerwonych...
Iwłaśnie te biegunowo różne decyzje podejmowane w podobnych sytuacjach są najbardziej zastanawiające i uprawniają do stawiania pytań o prawdziwą przyczynę skreślenia Sobieraja w Mielcu.