Marcowe mecze pokazały, że Grzegorz Krychowiak wciąż jest „lokomotywą” kadry.
Jesienią wydawało się, że istnieje życie bez Grzegorza Krychowiaka, ale marcowe mecze pokazały, iż ciągle jest potrzebny.
Jestem Steven Gerrard! Jestem Steven Gerrard! – powtarzał nastoletni Grzegorz Krychowiak przed meczami Stali Szczecin lub reprezentacji Zachodniopomorskiego ZPN. Oczywiście wybierał koszulki z numerem ósmym, tak jak idol w Liverpoolu. Jego część pokoju w internacie przy ulicy Hożej oblepił plakatami The Reds. Po cichu marzył o występach w Premier League, bo głośno mówił o ekstraklasie, kiedy zapytano go o to po jednym ze spotkań kadry regionu. Co prawda ostatecznie sukces w Anglii nie był mu pisany, ale to właśnie tam, na Wembley, na obiekcie, na którym wielokrotnie grywał bohater młodości Gerrard, Krychowiak ostatecznie potwierdził, że reprezentacja Polski potrzebuje go w środku pola.
Z nim jest lepiej
Zamieszanie związane z wynikami testów na koronawirusa dobrze wpisały się w doświadczenia Krychowiaka z Anglią. Oczywiście to niedorzeczne, jednak można by pomyśleć, że Wyspy Brytyjskie nie chcą pomocnika u siebie, prawda? Bo przecież kiedy już spełnił marzenie i w sezonie 2017/18 trafił do Premier League do West Bromwich Albion, po prostu się tam nie
sprawdził.
Za symbol tamtego okresu można potraktować sytuację w trakcie rywalizacji z Leicester City (1:4), kiedy zmieniony po niecałej godzinie zawodów wściekły nie podał ręki menedżerowi Alanowi Pardew. Za ten gest musiał zapłacić 100 tysięcy funtów kary. Po zakończeniu wypożyczenia z Paris Saint-germain przeniósł się do Lokomotiwu Moskwa i nikt po nim nie płakał na Wyspach. No a teraz niewiele brakowało, by nie mógł zagrać na Wembley z powodu pozytywnego wyniku testu na COVID-19, choć przecież swoje odchorował w ubiegłym roku. Przeklęta Anglia...
Ale Krychowiak po negatywnym rezultacie drugiego badania ostatecznie dostał pozwolenie na występ, z opóźnieniem dołączył do kolegów i pokazał wszystkim, że może dawać radę na angielskich boiskach. To on najchętniej wchodził w pojedynki, dawał sygnał do pressingu, nie bał się podejmować prób rozegrania i do tego ustawiał innych. Mimo porażki i generalnie słabej postawy Biało-czerwonych, akurat do Krychowiaka większych pretensji mieć nie można. To jego partner z centrum drugiej linii Jakub Moder popisał się przy honorowym golu drużyny selekcjonera Paulo Sousy, aczkolwiek w całym spotkaniu Krychowiak był aktywniejszy, zarówno w obronie, jak i ataku. Potwierdzają to statystyki. Jak podał dziennikarz i analityk Michał Zachodny z Łączy Nas Piłka, 31-latek wygrał 16 pojedynków, zanotował siedem prób odbiorów, sześć przechwytów oraz cztery dryblingi.
– Zespół jest bardziej przekonany, na co go stać, gdy grają tacy zawodnicy jak Grzegorz czy Robert Lewandowski – chwalił piłkarza Lokomotiwu Moskwa Sousa. Przekaz jest klarowny – Krychowiak to jeden z liderów. Nieprzypadkowo przed starciem z Węgrami w Budapeszcie (3:3) w szatni najpierw przemawiał Lewandowski, a następnie w drodze na murawę właśnie środkowy pomocnik. – Panowie, mistrzostwa świata, teraz się zaczynają, wszyscy razem, ej! Żeby nie było niespodzianek. Nie wygramy tego meczu, tylko grając w piłkę – przestrzegał kolegów. Co kluczowe, później na boisku był jednym z najlepszych wśród Biało-Czerwonych. Na potwierdzenie kilka liczb – wygrał siedem z ośmiu pojedynków, zaliczył dziewięć przechwytów (najwięcej w zespole), w tym pięć na połowie przeciwnika i tylko Bartosz Bereszyński podawał częściej do przodu.
Odwrócenie ról
– Przyzwyczaiłem się już do tego, że jeśli reprezentacja zagra słabo, to jest to wina Krychowiaka. Wtedy każdy mówi, że się nie nadaję i trzeba mnie wyrzucić z kadry i zastąpić kimś młodszym. Kiedy z kolei drużyna zagra lepiej i ja mam w tym udział, od razu słyszy się, że wrócił Krychowiak z Sevilli, w najwyższej formie – mówił przed potyczką z Andorą (3:0) wychowanek Orła Mrzeżyno. Zanim Krychowiak się przyzwyczaił, musiał czuć się dziwnie, bo przecież wcześniej przez większość życia to on był tym „kimś młodszym”. Kiedy trzeba było udzielić wywiadu, z kadry ZZPN jego proszono przed kamerę. Gdy zdobyli mistrzostwo Polski, okoliczne dzieciaki chciały mieć autograf tylko od niego. Jako 17-latek razem z rówieśnikiem Wojciechem Szczęsnym polecieli do Kanady na mistrzostwa świata U-20 i nie zamierzali pokornie słuchać starszych o dwa, trzy lata partnerów z zespołu. Sytuacja po jednym z treningów. Zajęcia się skończyły, gracze zbierali się do szatni, ale trzeba jeszcze zebrać sprzęt. Jarosław Fojut (dziś Ii-ligowa Stal
Rzeszów) kazał zabrać piłki Krychowiakowi i Szczęsnemu. – Dlaczego my? – usłyszał stoper.
– Bo jesteście najmłodsi – odpowiedź była natychmiastowa. Ale niezadowalająca dla niepokornego duetu. Wywiązała się sprzeczka, koniec końców nie musieli niczego znosić z boiska ze względu na wiek. A później już w turnieju Krychowiak popisał się pięknym uderzeniem z rzutu wolnego w rywalizacji z Brazylią (1:0) i nie było wątpliwości, że nie jest tylko mocny w gębie. W dorosłej reprezentacji zadebiutował miesiąc przed 19. urodzinami i ówczesny selekcjoner Leo Beenhakker zachwycał się jego osobowością, bo młokos po wejściu na murawę w meczu z Serbią (1:0) chciał się brać do wykonywania wolnych. W EURO 2016 decydującego karnego w serii jedenastek ze Szwajcarią (1:1 i 6:5 w karnych) strzelał właśnie Krychowiak. Niektórzy żadnej pracy się nie boją, a on odpowiedzialności, niezależnie od okoliczności.
Ale potem było odbicie się od PSG, przeciętny czas w WBA i nieudany mundial w Rosji. Coraz częściej wytykano mu wady. Że ociężały, że mało kreatywny i tak dalej. Przestał być młody, zdolny, więc mniej mu wybaczano. To on musiał się opierać atakom młodych. Czy to Krystiana Bielika, czy Modera, czy nawet Jacka Góralskiego lub Karola Linettego. Wydawało się, że nie radzi sobie ze zmianą roli i w ostatnich miesiącach coraz głośniej zastanawiano się, czy aby nie powinien stracić miejsca w podstawowym składzie Biało-czerwonych. Fatalne wejście w październiku w spotkaniu towarzyskim z Finlandią (5:1) i słaba postawa z Włochami (0:0) wzmocniły takie opinie. – Ten dwumecz pokazał nam, że jest życie bez Krychowiaka – komentował wówczas w „Misji Futbol” były kadrowicz Jakub Wawrzyniak. Co ważne, wtedy trudno było polemizować z takim zdaniem, ale marcowymi występami w eliminacjach MŚ zawodnik Lokomotiwu dał wyraźny sygnał. Jeszcze ma się dobrze i może być ważnym ogniwem reprezentacji.