Żona i dzieci protestowały
Włodzimierz Gąsior nie chciał przyjmować oferty Stali Mielec, ale poczuł, że nie może odmówić.
Jak żona zareagowała? – pytam Włodzimierza Gąsiora. – Nie była zachwycona. Ale przede wszystkim dzieci są złe. Tylko co miałem powiedzieć? Że się nie zgadzam? Fatalnie bym się czuł. Miałbym dzisiaj wyrzuty sumienia, gdybym odmówił. A gdyby Stal spadła, wyrzuty byłyby jeszcze większe.
72-letni Gąsior przez ostatnie dwa lata cieszył się spokojną emeryturą. Aż do niedzielnego wieczoru, kiedy otrzymał telefon z pytaniem, czy podjąłby się misji uratowania ekstraklasy dla Stali Mielec. I naprawdę nie mógł odmówić. W Mielcu się urodził, wychował, oddał życie klubowi. Z nim dwukrotnie sięgał po mistrzostwo Polski, jako trener dwa razy awansował do ekstraklasy, raz do drugiej ligi. Pięć razy pomagał klubowi z ulicy Solskiego w trudnych chwilach, to pomoże i szósty. Nawet jeśli dzieci próbowały go zniechęcić, czytając komentarze w internecie, że jest za stary i nie pasuje już do nowoczesnej piłki.
Buty musiały być czyste
Wiek to tylko liczba, Gąsior stary się nie czuje. Laptop nie służy mu jako podstawka do kwiatka, ale do czytania analiz meczowych. SMS-Y pisze, maila ma. Ale własne zasady też. Piłkarze, którzy z nim pracowali w przeszłości, zapamiętali go tak: opuszczał okulary nisko na nos, siadał z nimi w szatni, patrzył, jak wpatrzeni są w świecące ekrany, i powtarzał: „Ja to nie rozumiem tych komórek. Wy ze sobą już nie rozmawiacie!”. Uwielbiał kawę, zwłaszcza latte, którą mógłby pić litrami. Kiedyś podczas dalekiej podróży na mecz do Koszalina wypił ich aż dziesięć, ale teraz zapewnia (rozmawiamy ok. godz. 16.00), że trzyma w ręku dopiero drugą. Ale Gąsior zapamiętany został przede wszystkim z butów. U każdego piłkarza musiały być nieskazitelnie czyste. – Potrafił zrugać zawodnika, który wyszedł na trening w brudnym obuwiu – przypomina sobie były pomocnik Stali, a dziś Zagłębia Lubin Jakub Żubrowski. – To było dla niego największe zło. Kiedyś Jacek Maz giera powiedział jakiemuś piłkarzowi, że jeśli nie posprząta auta, taki sam bałagan będzie miał w życiu. I myślę, że trenerowi właśnie o to chodziło, gdy kazał nam czyścić buty – dodaje Jan Grzesik z Warty Poznań, a Jacek Kiełb, były podopieczny Gąsiora z Korony Kielce, wtrąca: – Zwłaszcza, że trener sam zawsze był elegancko ubrany, zadbany. Traktowaliśmy go jako wzór do naśladowania.
Jak wchodził, zapadała cisza
Od młodych piłkarzy dzieliły Gąsiora dwa pokolenia, ale zawsze świetnie się z nimi dogadywał. Wpatrzeni byli w niego jak w obrazek, nie narzekali nawet, gdy kazał im na rozgrzewce kłaść ręce na ławeczce i przeskakiwać z lewej strony na prawą. – W każdej drużynie, kiedy trener wchodzi do szatni, rozmowy przycichają. Ale kiedy wchodził pan Gąsior, zapadała grobowa cisza – wspomina Żubrowski. Gąsior otaczał młodych wyjątkową opieką. Zawsze pytał, czy w czymś pomóc, jak zdrowie, co w domu. Pilnował, żeby chodzili do szkoły, zarządzał dodatkowe treningi, by szybciej robili postępy. I przede wszystkim – dawał szansę gry. – A w tamtym czasie wcale nie było to oczywiste. Trenerzy szukali doświadczonych graczy, ale Gąsior odważnie stawiał na nas. To był dla mnie ważny moment w karierze – mówi Kiełb o sezonie 2008–2009, w któpracy
LAT
więcej ma Włodzimierz Gąsior od najstarszego dotychczas obecnie pracującego trenera w ekstraklasie Waldemara Fornalika (58 lat). rym 72-latek pracował w Koronie Kielce. Przejął drużynę w fatalnym momencie, kiedy klub karnie został zdegradowany za korupcję. Mimo to pomógł zespołowi wrócić do ekstraklasy, chociaż na kilka kolejek przed końcem sezonu został zwolniony, a do awansu potrzebna była jeszcze kara dla Widzewa za grzechy korupcyjne. Ostatnio Gąsior pracował w drugoligowej wówczas Siarce Tarnobrzeg, z którą osiągał bardzo dobre wyniki. Zespół przez trzy sezony z rzędu był w górnej połowie tabeli, raz otarł się o awans do pierwszej ligi.
– Jestem w tym klubie od wielu lat i śmiało mogę powiedzieć, że to był nasz najlepszy czas – kiwa głową Dariusz Dziedzic, prezes klubu. W Siarce brakowało pieniędzy, ale nie atmosfery. – Trener potrafi dobierać piłkarzy pod względem charakteru. Zdarzało się, że ktoś przyjeżdżał na testy, ale mimo że piłkarsko prezentował się dobrze, nie pasował do zespołu właśnie charakterem – mówi obrońca Stali Kamil Kościelny, grający wówczas przez pół roku w Tarnobrzegu. – W tamtych latach raz wygraliśmy klasyfikację Pro Junior System, raz zajęliśmy drugie miejsce. Graliśmy pięcioma, sześcioma młodzieżowcami, pamiętam nawet mecz, gdy na boisku było ich aż dziesięciu – mówi Dziedzic.
Dziś Siarka gra w trzeciej lidze. Spadła do niej w ostatnim sezonie Gąsiora (2018/19), a szkoleniowiec został zwolniony na początku rundy wiosennej. – Ciężko mi było po odejściu
Siarki. Zżywam się zawsze z miejscem, w którym pracuję i tam było podobnie. Niestety po drugim meczu rundy rewanżowej usłyszałem, że nie jestem już trenerem. Trochę to przeżyłem. Uważam, że utrzymalibyśmy się w drugiej lidze. Byłem zniechęcony, pół roku minęło, zanim mi przeszło – mówi dziś Gąsior.
Lubił rzucać „wędkę”
W Tarnobrzegu zapamiętany został nie tylko z odważnego stawiania na młodzież, ale również z tego, że nie bał się szybko reagować na wydarzenia boiskowe. Jeśli uznawał, że to konieczne, potrafił zdjąć nawet dwóch piłkarzy po pół godzinie gry. Z tego powodu Maksymilian Sitek miał w zespole pseudonim „wędka”, bo w jednym sezonie aż trzy razy był w taki sposób odsyłany na ławkę rezerwowych. Sitek wcale się nie załamał. Dziś gra w ekstraklasie, w Podbeskidziu Bielsko-biała i cieszy, że trafił w karierze na Gąsiora. To samo powtarzają Grzesik czy Kiełb, których kariery również poszły do przodu. Szkoleniowcowi wiele zawdzięczają także obecni piłkarze Stali Krystian Getinger i Maciej Domański. Gąsior nigdy jako trener nie sięgnął po żadne trofeum, ale za dobrą pracę był nagradzany. W Tarnobrzegu nadano mu tytuł honorowego obywatela miasta, w Kielcach został wybrany na trenera czterdziestolecia klubu. Najczęściej jednak pracował w niższych ligach.
– Dlaczego tak rzadko dostawał pan pracę w ekstraklasie? – dopytuję.
– Dzisiaj jest modny marketing, reklama, umiejętność sprzedania się. Nie mówię, że to źle. Ale mnie tego brakowało. Człowieka można ukształtować, ale trudno zmienić charakter. Natomiast muszę powiedzieć, że po objęciu Stali dostałem 60 SMS-ÓW od zawodników, trenerów i kolegów. Ludzi, z którymi od dawna nie miałem kontaktu. I sprawiło mi ogromną przyjemność, że tyle osób o mnie pamiętało. Takie rzeczy są dla mnie ważniejsze niż praca na najwyższym szczeblu i większe zarobki – odpowiada Gąsior.