Tylko Mancini w to wierzył
ALBERTO BERTOLOTTO: Włochy w wielkim stylu sięgnęły po złoty medal. Patrząc na sposób, w jaki grały w tym turnieju, ten wynik jest zasłużony. Zgadza się pan z tym?
DANIELE ADANI (BYŁY REPREZENTANT WŁOCH): Zdecydowanie tak. Weźmy pod uwagę, gdzie nasza reprezentacja była trzy lata temu: nie uczestniczyła w mistrzostwach świata. Powinniśmy o tym pamiętać. Roberto Mancini zaczął swoją pracę od momentu, który był naprawdę trudny i pełen komplikacji dla naszej piłki. Zbudował od nowa drużynę i był w stanie dotrzeć do finału mistrzostw Europy. No i zdobył tytuł.
Dla pana trener Włochów, u którego był pan piłkarzem 20 lat temu w barwach Fiorentiny, odegrał najważniejszą rolę w tym wspaniałym sukcesie?
Tak, Mancini zrobił coś wyjątkowego. Tak naprawdę tylko on w to wierzył. Z nim było kilka osób, które wiedziały, w jaki sposób chciał pracować i z jakich narzędzi korzystać. On zaszczepił u piłkarzy główne składowe tego sportu: pasję, entuzjazm, emocje, chęć dania z siebie wszystkiego, aby zdominować mecz. Zawodnicy podzielali jego pomysły, bo były i są angażujące. Kiedy został zatrudniony na tym stanowisku, zastanawiał się: „Hiszpania, Portugalia oraz inne reprezentacje grają w ten sposób, dlaczego my też nie możemy tego zrobić?”. Gracze, z którymi pracował, mieli inne cechy, ale on był przekonany, że drużyna była w stanie przejść tę drogę.
I wszystko mu się udało. Włochy, może po raz pierwszy w historii, grały ofensywnie. W związku z tym, wydaje się, że Mancini trochę zmienił się i wrócił do stylu, w jakim pracował na początku swojej kariery.
Z mojego punktu widzenia on nigdy się nie zmienił. Od zawsze jest tą osobą i tym trenerem. I od zawsze lubi on jeden, określony styl gry. W trakcie kariery trenował za granicą, pracował z wieloma piłkarzami i wzbogacił swoje doświadczenia. Ponadto jest skromny, ma swoje wartości i zawsze miał chęć, aby się rozwijać, ewoluować. We Florencji byłem jego piłkarzem i już wtedy zrozumiałem, że może zostać wielkim szkoleniowcem. Wiele razy to powtarzałem. Dlaczego? Widać to ze sposobu, w jaki pracował na boisku, jak rozmawiał z zawodnikami.
Pan już powiedział, że Mancini zmienił styl gry Azzurrich. Giorgio Chiellini, na przykład, w dogrywce, w pewnym momencie był blisko Emersona Palmieriego, gotowy by dośrodkować w pole karne.
Dlaczego on to zrobił? Ponieważ zdominował mecz. Na czym polega różnica pomiędzy jego aktualną grą a tą z przeszłości? Większość
Daniele Adani rozegrał 5 meczów w reprezentacji Włoch w latach 2000–04. Grał m.in. w Brescii, Fiorentinie i Interze. czasu podawał piłkę z Leonardo Bonuccim i razem z nim obserwował, jak Harry Kane biega między nimi. Gdyby musiał kryć tego napastnika przez całe spotkanie, nie miałby energii, aby być w ataku. Dzięki Manciniemu robi rzeczy, których nigdy nie robił w trakcie kariery. Ale nie chciałbym tylko wywyższać jednego piłkarza: wszyscy zagrali na tym samym poziomie, jako zjednoczona drużyna.
Ale którzy z zawodników byli według pana najważniejszymi piłkarzami tego zespołu?
Gianluigi Donnarumma, który wybił się ponad innych. Potem Jorginho oraz oczywiście Chiellini i Bonucci. Ja byłem obrońcą i widziałem, że oni grali, jakby byli jednym organizmem.
A propos Donnarummy: czy bramkarz jest w stanie wygrać Złotą Piłkę?
Nie wiem, ale z mojego punktu widzenia on absolutnie zasłużył na nagrodę najlepszego zawodnika tego turnieju.
Biorąc pod uwagę mecze rozegrane przez Włochów podczas
EURO, który był dla pana najważniejszy w drodze do tytułu? Ćwierćfinałowe z Belgią. Azzurri pokonali drużynę, która zajmowała pierwsze miejsce w rankingu FIFA. Dzięki temu zwycięstwu piłkarze awansowali do półfinału i zrobili to w świetnym stylu. Pod względem technicznym, uważam, że najlepsze spotkanie to był finał z Anglią. Zespół dominował w trakcie gry, oprócz początkowej części, w której Luke Shaw zdobył bramkę.
Włosi są na szczycie Europy po 53 latach od ostatniego trofeum. I co dalej? Mancini przedłużył kontrakt do 2026 roku jeszcze przed mistrzostwami.
Droga jest wytyczona. Niezależnie od ostatniego sukcesu, byłoby szalone, gdyby ten trener nie prowadził już Squadra Azzurra. Mancini odbudował naszą piłkę, pokazując wszystkim coś nowego. Idziemy do przodu. Mistrzostwa świata odbędą się w 2022 roku, trzeba dalej pracować, pamiętając, że Francja, Niemcy, Anglia, Hiszpania, Portugalia są silnymi ekipami. Ale powtarzam to, że droga jest wytyczona.
Pan lubi ofensywny oraz odważny styl gry. Wydaje się, że Polska, zatrudniając na stanowisku trenera Paulo Sousę, idzie w tym samym kierunku, w którym Włochy zmierzają od trzech lat.
Tak. Portugalczyk siedzi na ławce trenerskiej Biało-czerwonych dopiero od kilku meczów. Potrzebuje czasu i zaufania. Oczywiście, w tych mistrzostwach mógł osiągnąć lepsze wyniki, ale uważam, że najważniejsi ludzie w PZPN muszą uprzeć się przy nim i jego pomysłach. W tym momencie widzimy, że w futbolu potrzeba mieć piłkarzy, którzy umieją robić więcej rzeczy w trakcie spotkania. Paulo Sousa przynosi nową kulturę, z której można skorzystać.
Wróćmy do Włoch. Pan miał szansę, aby pracować z Roberto Mancinim kilka lat temu, kiedy szkoleniowiec wrócił do Interu. Dlaczego odrzucił pan tę ofertę?
W tamtym momencie pracowałem jako komentator i chciałem pełnić tę rolę,
Roberto Mancini prowadził mnie jako piłkarza w Fiorentinie i już wtedy zrozumiałem, że może zostać wielkim szkoleniowcem. Wiele razy to powtarzałem.
ponieważ wierzyłem w to, co robiłem. Z Mancinim jestem zawsze w kontakcie i relacja z nim nie zależy od tego, kim jestem z zawodu.
Ostatnie pytanie: od kilku dni, z powodu decyzji szefów Sky Sport już nie pracuje pan dla tej telewizji. W tej firmie komentował pan piłkę przez dziewięć lat. Co będzie robił pan w następnym sezonie?
Nie wiem, ale moja misja jest taka, żeby przybliżać piłkę ludziom. Będę jeszcze przed mikrofonem.