LICZBY O Rakowie wczoraj i dziś
Od obiadu w hucie po szanse na dublet. Dwie epoki klubu porównuje jego były pomocnik Robert Załęski.
Choć w najwyższej lidze zdobył tylko jedną bramkę, był ważnym ogniwem Rakowa w latach 1994–1998, kiedy to częstochowianie pierwszy raz awansowali do krajowej elity. Robert Załęski wspomina, jak wyglądała ekstraklasa połowy lat 90., cieszy się z obecnych sukcesów i ocenia przyszłość, jaka może czekać klub, w którym się wychował.
Drugie danie na dworcu
– Obecnie z klubem jestem związany tylko emocjonalnie. Mam karnet, staram się nie opuszczać żadnego meczu. Czy zazdroszczę obecnemu pokoleniu piłkarzy, że nie urodziłem się 20–25 lat później? Myślę, że nie. Cieszą mnie te sukcesy ogromnie, kibicuję jak mogę. Za czasów naszej pierwszej ekstraklasy o takich warunkach i możliwościach dla zawodników w Rakowie mogliśmy tylko pomarzyć – rozpoczyna były pomocnik czerwono-niebieskich. Ćwierć wieku to przy obecnym tempie rozwoju świata szmat czasu. Nie inaczej jest w sporcie. Czy drugą połowę ostatniej dekady minionego stulecia da się w ogóle porównać ze współczesnością w polskiej piłce? – To była zupełnie inna rzeczywistość. Nie ma chyba nawet wspólnego mianownika, którym można by to porównać. Chociażby kwestia wyżywienia. My w latach 90. stołowaliśmy się na stołówce hutniczej, teraz Raków ma swojego kucharza. To jest tylko jeden z przykładów, który pokazuje różnice między dwoma epokami – wspomina Załęski i przywołuje jeszcze bardziej jaskrawe porównania.
– Kiedyś jechaliśmy na mecz do Białegostoku i zatrzymaliśmy się w jakimś pensjonacie po drodze. Nasz kierownik, wchodząc do tego ośrodka, zobaczył, że w pokojach są piętrowe łóżka. Teraz zawodnicy śpią w Marriocie, w hotelach nie gorszych niż 4-gwiazdkowe. Na wyjazdy zabieraliśmy ze sobą tzw. „suchy prowiant”, termosy. Zatrzymywaliśmy się na leśnej polanie, niekoniecznie w restauracjach. Z jednej strony to było fajne, bo takie naturalne, ale z drugiej na pewno nie służyło wynikom sportowym. Przypomina mi się też, jak kiedyś graliśmy mecz pucharowy ze stołeczną Gwardią i jedliśmy obiad na dworcu Warszawa Zachodnia. W pewnym momencie pani przez megafon ogłosiła: „Piłkarze Rakowa proszeni są o odbiór drugiego dania”. Takie to były czasy – z przymrużeniem oka, ale i z sentymentem powraca do okresu swojej gry były piłkarz Rakowa.
Marzenie o dublecie aktualne
Na chwilę zostawmy wspomnienia, bo Robert Załęski mocno żyje tym, co obecnie dzieje się w klubie, w którym spędził 13 sezonów, a na poziomie ekstraklasy rozegrał 97 spotkań. – Ostatni mecz trochę nie wyszedł, ale myślę, że to jeszcze nie koniec i Raków będzie się liczył w walce o mistrzostwo. Dublet byłby wspaniałym zwieńczeniem tego ostatniego okresu. Choć nawet drugie miejsce drugi rok z rzędu jest naprawdę wysokiej klasy wynikiem. W sporcie jednak jest tak, że apetyt rośnie w miarę jedzenia. Tym bardziej że to wszystko jest na wyciągnięcie ręki, a nie iluzoryczne – odpowiada zapytany o niedzielny mecz z Cracovią (1:1). Czy jego zdaniem Raków jest w stanie wedrzeć się do czołówki polskiego futbolu na długie lata? – Rok temu ktoś mógłby powiedzieć, że to był szczęśliwy zbieg okoliczności na 100. urodziny. Teraz nie ma o tym mowy. Widać, że te sukcesy są w pełni zasłużone. Wyniki potwierdzają stały progres klubu. Trudniej jest taki poziom utrzymać niż na niego wejść. Na pewno będzie ciężko, ale widać, że wszyscy w klubie szybko nabierają doświadczenia i teraz nie będzie to już coś nowego, tylko coś, co będzie napędzało do dalszej pracy. Cały klub, począwszy od działaczy po piłkarzy i trenerów, poniżej pewnego poziomu już nie będzie chciał schodzić. W zaplanowanej na najbliższy weekend przedostatniej kolejce spotkań Raków zagra na wyjeździe z Zagłębiem Lubin, a mającego dwa punkty przewagi nad częstochowianami Lecha czekają derby z Wartą w Grodzisku Wielkopolskim. Wiara w zespół, któremu się kibicuje to jedno, ale czy patrząc realnie, podopieczni Macieja Skorży mogą jeszcze stracić pierwsze miejsce na finiszu ligi?
– Trudno nawet doświadczonemu człowiekowi związanemu z piłką od lat stwierdzić, czy Kolejorz już tej przewagi nie wypuści, bo nasza liga jest nieobliczalna. Lechowi też może przydarzyć się wpadka, tym bardziej że w Gliwicach wygrał dopiero w końcówce. Mam nadzieję, że Raków tylko na chwilę wypuścił to mistrzostwo z rąk. Co do meczu z Zagłębiem, to jeżeli dwie drużyny w końcówce ligi o coś walczą, to jest to na pewno niezwykle interesujące i trudne do przewidzenia. Raków walczy o zupełnie inny cel niż Zagłębie, ale rywale też mają o co grać. Powinno to być bardzo ciekawe widowisko. Spodziewam się wielu interesujących akcji. Raków zapewne wyciągnie wnioski po ostatnim spotkaniu i mam nadzieję, że drugi raz z rzędu się nie potknie – prognozuje obchodzący w tym roku 53. urodziny były pomocnik Rakowa.
Stadion zmienił się najmniej
Losy tytułu wciąż nie są rozstrzygnięte, ale już od kilku tygodni pewne jest, że częstochowianie drugi rok z rzędu powalczą w eliminacjach europejskich pucharów. Załęski wspomina, że za jego czasów w jednym sezonie Raków również otarł się o taki wynik.
– Wtedy nam to chyba zaszkodziło, bo wszyscy widzieli nas już w pucharach i skończyło się ósmym miejscem. Czy pomyślałem wtedy, że kiedyś naprawdę Raków się tam zakwalifikuje? Kiedy kilka lat temu przy Limanowskiego zaczęło się odbudowywać coś fajnego, szczerze miałem taką nadzieję, ale wydawało mi się, że to będzie dłuższy proces. Sukcesy przyszły jednak bardzo szybko. Raków nie zdążył się dobrze zadomowić w ekstraklasie, a już był wicemistrzem kraju dokładając Puchar i Superpuchar Polski. Każdy związany z Rakowem w duchu na pewno o tym marzył. Mam jeszcze tylko nadzieję, że kiedyś drużynie będzie dane zagrać w pucharach na stadionie w Częstochowie, bo akurat stadion to ten element, który w porównaniu z moimi czasami zmienił się najmniej. Jakieś różnice oczywiście są, pojawiło się oświetlenie, trybuny były wtedy jeszcze bardziej mizerne, ale nie jest to na pewno obiekt, na jaki zasługuje ten klub.
O najlepszy mecz Roberta Załęskiego w ekstraklasie nie ma co pytać. Wiadomo, że będzie to wyjazdowa wygrana z Wisłą Kraków 3:0. Nasz rozmówca zdobył wówczas swojego jedynego gola na tym poziomie, a do tego miał dwie asysty przy trafieniach Grzegorza Skwary. – Szkoda, że nie było wtedy klasyfikacji kanadyjskiej, bo pod względem asyst wypadłbym o wiele lepiej niż samych bramek. Ale fajnie, że udało się trafić chociaż raz – kończy były zawodnik klubu spod Jasnej Góry.
8 MIEJSCE to najlepsze [ osiągnięcie ] Rakowa za poprzedniej bytności w ekstraklasie.
3 TROFEA zdobył Raków [ w tym ] i poprzednim sezonie – Puchar Polski 2021 i 2022 oraz Superpuchar 2021.