Gamonie z Liverpoolu i Częstochowy
G dy Radomiak w ostatnim meczu ligowym ubiegłego roku pokonywał przy Łazienkowskiej 3:0 Legię Warszawa, kończąc rundę na trzecim miejscu w tabeli, kamera najechała w pewnym momencie na twarz Zdzisława Radulskiego. 85-latek, który pracuje w klubie z Radomia od ponad 62 lat i nazywany jest „hrabią dusz”, był ewidentnie wzruszony. To były łzy szczęścia, wywołane tym, że dożył najlepszego czasu w historii klubu. Minęło ledwie 138 dni i ten sam Radomiak, obecnie najgorzej grająca drużyna ligi, przegrał u siebie aż 1:6 z poważnie zagrożonym spadkiem Zagłębiem Lubin. Przy stanie 1:4 ponownie ujęcie twarzy Radulskiego. Znów jest bliski łez, ale tym razem obrazek można by podpisać: „Gdy w niezbyt sensowny sposób niszczą ci ukochany klub...”.
Myśląc o tym, gdzie Radomiak był jeszcze nie tak dawno temu, a co dzieje się z nim dzisiaj, mam w głowie właśnie te dwa ujęcia jego legendy. Wydaje mi się też, że piłkarska Polska, patrząc na grę, wyniki beniaminka, ale też na świetną pracę Dariusza Banasika, dała się trochę nabrać, że oto niedaleko Warszawy ktoś buduje ciekawy projekt. Może projekt na miarę Rakowa Częstochowa? Dziś brzmi to już jak żart. O d prezesa klubu Sławomira Stempniewskiego słyszymy, że zwalnianie trenera raz na jakiś czas może być czymś ożywczym, nawet wskazanym dla piłkarzy. Jacy gamonie pracują zatem w Liverpoolu, skoro nieprzerwanie od 2015 roku zatrudniają Jürgena Kloppa czy we wspominanym już Rakowie, zdobywcy Pucharu Polski, gdzie szkoleniowcem od sześciu lat jest Marek Papszun. Stempniewski, występując w programie „Pogadajmy o piłce” na antenie meczyki.pl, uraczył nas też stwierdzeniem, że zakaz wypowiadania się przez rok publicznie o Radomiaku, wlepiony piłkarzowi, który odszedł z klubu, jest czymś naturalnym.
W tym ostatnim przypadku chodzi o Miłosza Kozaka. Warto wrócić do tej sprawy, bo ona pokazuje, jak od wewnątrz funkcjonował Radomiak, gdy jeszcze jego wyniki były znakomite. Pomocnik został odsunięty od drużyny, później pojawił się tekst o tym, że miał odnosić się rasistowsko do obcokrajowców z zespołu. W innym miejscu przeczytałem, że podobno wszyscy głosowali za tym, żeby już nie był graczem beniaminka. Kozak tymczasem dość bezpośrednio – pewnie dało się zrobić to w nieco innej formie – zasugerował Octavianowi Moraru (Mołdawianin, będący obecnie dyrektorem sportowym), że ten próbuje wpływać na to, by kosztem Polaków więcej grali ściągani przez niego obcokrajowcy. Głosowanie? Więcej zawodników wolało, by pomocnik pozostał w drużynie. Dziś wiele osób, oglądając kompromitujący występ zespołu przeciwko Zagłębiu, uważa, że w Radomiaku brakuje piłkarzy z charakterem, takich jak m.in. Kozak, którzy na boisku na pewno daliby więcej niż niektórzy gracze z zagranicznego zaciągu. M ariuszowi Lewandowskiemu, który zastąpił Banasika – najlepszego szkoleniowca w historii klubu – trochę współczuję. Mówi się o tym, że na jego zatrudnienie największy wpływ miały powiązania z budzącym kontrowersje Moraru, ale przecież były reprezentant Polski nie jest winien temu, że dostał korzystną w jego mniemaniu ofertę i ją przyjął. W meczu z Górnikiem w Zabrzu (0:0) Radomiak miał momenty ciekawej gry, opartej na szybkiej wymianie podań, a przeciwko Zagłębiu po utracie pierwszego gola piłkarze grali bez żadnej wiary i ambicji. Lewandowski ciągle poznaje zespół i szuka rozwiązań, ale mam spore obawy, czy w dłuższej perspektywie zrealizuje plany kierownictwa klubu. „Puchary to nie są marzenia z księżyca, ale zupełnie realne rzeczy” – powiedział niedawno prezes Stempniewski. Cóż, wypada pogratulować optymizmu.