Przeszli z piekła do nieba
Ekipie Rangers FC zajęło dziesięć lat, by z czwartego poziomu rozgrywek dojść do finału Ligi Europy.
Rok 2012 – na pierwszy trening Rangers FC stawia się tylko sześciu piłkarzy, zastanawiających się: i co dalej? Drużyna, rozbita po bankructwie i degradacji, rozpoczyna przygotowania do sezonu na czwartym poziomie rozgrywek.
Rok 2022 – Rangers FC, mistrz Szkocji z poprzedniego sezonu, dochodzi do finału Ligi Europy, po drodze eliminując takie firmy jak Borussia Dortmund i RB Leipzig. A piłkarze zastanawiają się: i co dalej?
Flo – symbol upadku
A dalej może być triumf w tych rozgrywkach. Szkocka drużyna w dziesięć lat przeszła drogę z zaświatów do finału europejskich pucharów. Po drodze były turbulencje, ale – na szczęście dla całej społeczności związanej z protestancką częścią Glasgow – była to trasa w jedną stronę. A jak wyglądała i dlaczego w ogóle ten zasłużony brytyjski klub musiał w nią ruszyć?
Na jednej ze stron internetowych można natknąć się na ranking: „Transfery, które zniszczyły kluby piłkarskie”. Wśród nich jest Tore Andre Flo, norweski były napastnik Chelsea, który przyjechał do Glasgow w 2000 roku. Rangers zapłacili za niego londyńczykom aż 12 mln funtów, co jak na Szkocję było kwotą astronomiczną. Zresztą jest do dziś, bo ten zakup wciąż – a minęło ponad 20 lat – jest rekordowym transferem w kraju. Dla porównania w tym samym roku Celtic, drugi hegemon ze Szkocji, kupił z Chelsea – za połowę wartości Flo – Chrisa Suttona, zawodnika, który pozostał w Glasgow dłużej i pokazał się z lepszej strony. A przecież suma transferowa to nie wszystko. Norweg otrzymał tygodniówkę w wysokości 38 tysięcy funtów, co uczyniło go najlepiej zarabiającym zawodnikiem w historii Rangersów. A po czasie stał się symbolem tego, co działo się wówczas w niebieskiej części Glasgow.
Uwierzyli w nieśmiertelność
Najpierw jednak były lata 90., piękny czas w historii klubu. Na Ibrox Park trafiały wielkie nazwiska, jak Paul Gascoigne, Gennaro Gattuso czy Ronald de Boer. W latach 1990 –2000 zespół zaledwie raz dał sobie odebrać mistrzostwo kraju. Władze Rangers uwierzyły w swoją nieśmiertelność i przegapiły moment, w którym sprowadzanie uznanych na europejskim rynku zawodników zaczęło przekraczać stan alarmowy w klubowych finansach. Kiedy w 1998 roku Celtic odebrał Rangersom mistrzostwo, pozbawiając ich możliwości dziesiątego triumfu z rzędu, prezes David Murray postanowił dokonać gruntownych zmian. Pozbył się menedżera Waltera Smitha, wielu zawodników, którzy dotychczas zapewniali mu puchary, i zatrudnił światowca
– Dicka Advocaata, który doprowadził Holandię do ćwierćfinału mistrzostw świata w 1994 roku. Advocaat dostał książeczkę czekową i ruszył na zakupy. W cztery lata pracy na Ibrox wydał 36 mln funtów na zawodników, w tym właśnie 12 na Flo. Zespół, owszem, wygrywał (w sumie pięć trofeów za czasów Holendra), ale napięty do granic możliwości budżet na płace zawodników zaczął powoli pękać. – Może rzeczywiście klub za dużo wydawał – przyznał po latach Advocaat.
Zakasali rękawy i wzięli się do pracy
Długi w klubie rosły z roku na rok. W końcu Murray postanowił sprzedać akcje Rangers komuś, kto – jak się wydawało – uratuje klub. W 2011 roku takiej misji podjął się Craig Whyte, który odkupił pakiet większościowy The Gers za... jednego funta. Ratunek wcale jednak nie przyszedł. Wręcz przeciwnie. Jak się okazało, Whyte nie był człowiekiem godnym zaufania, bo szkockie media wywęszyły, że ma na sumieniu różnego rodzaju malwersacje finansowe. Długi klubu tylko z powodu niepłacenia podatków wynosiły 9 mln funtów. W sumie dziura budżetowa wynosiła ponad 100 mln, co sprawiło, że do gabinetów Rangersów wszedł zarząd komisaryczny. A to oznaczało jedno: upadek klubu w dotychczasowej formie. Sportowo w sezonie 2011/12 zespół zajął drugie miejsce, ale z powodu bankructwa zleciał z hukiem aż na czwarty poziom rozgrywek.
Na Ibrox Park, już z nowym właścicielem (spółka Rangers International Football Club PLC), postanowili zakasać rękawy i krok po kroku odbudowywać klub. W cztery lata drużyna znów wróciła do szkockiej Premier League. Przez pierwsze dwa lata nieśmiało zgłaszała aspiracje powrotu na szczyt (3. miejsce), przez następne dwa coraz śmielej (2. pozycja), aż wreszcie w 2021 roku w imponującym stylu sięgnęła ponownie po mistrzostwo Szkocji (bez porażki, 102 punkty, 92 gole strzelone). Ogromna w tym zasługa Stevena Gerrarda. Władze klubu zaryzykowały, zatrudniając słynnego byłego piłkarza, ale dopiero raczkującego trenera. Postawienie na Gerrarda okazało się jednak strzałem w dziesiątkę. A nazwisko na menedżerskim rynku Anglik wyrobił sobie tak mocno, że w ubiegłym roku ściągnęła go Aston Villa.
Najskuteczniejsi w rozgrywkach
Szukając następcy, władze Rangers FC poszły podobnym torem – zatrudniły Giovanniego van Bronckhorsta, czyli też byłego zawodnika, chociaż już nieco bardziej doświadczonego w trenerskim fachu (w latach 2015–19 prowadził Feyenoord Rotterdam). Holendrowi nie udało się obronić mistrzostwa, bo Celtic w tym roku okazał się lepszy, ale za to zapewnił ekipie z Ibrox niesamowite wspomnienia z europejskich pucharów. Takie mecze jak z Borussią Dortmund (4:2) czy RB Leipzig (3:1) kibice zapamiętają na długo, jak i fakt, że to właśnie ich ulubieńcy – z Jamesem Tavernierem i Alfredo Morelosem na czele – są najskuteczniejszą drużyną w tej edycji Ligi Europy (22 gole).
A to przecież jeszcze nie wszystko. Już w środę finał rozgrywek z Eintrachtem Frankfurt.