Czeka ich egzamin z psychologii
Mimo potknięcia z Wartą Raków pozostaje głównym kandydatem do mistrzostwa. Jest jednak sporo czynników, które drużynie Marka Papszuna nie będą ułatwiać osiągnięcia największego sukcesu w historii.
Przewaga punktowa po rundzie jesiennej, zatrzymanie wszystkich kluczowych zawodników oraz udane sparingi z solidnymi europejskimi zespołami sprawiły, że niektórzy już na półmetku rozgrywek koronowali Raków na mistrza Polski. Inauguracja z Wartą Poznań (1:1) pokazała jednak, że częstochowianom nie musi być łatwo. Tym bardziej że Legia nie porzuciła jeszcze planów powrotu na tron po fatalnym poprzednim sezonie.
Determinacja, a nie presja
Raków od zakorzenionych w Ekstraklasie i przyzwyczajonych do sukcesów drużyn z jednym powinien mieć jednak łatwiej. Jego fani nie będą wywierali wielkiej presji na zespół. Dla nich obecna sytuacja, sukcesy w dwóch poprzednich sezonach i tak są jak piękny sen. Kameralny stadion, złośliwie nazywany „orlikiem”, sprawia również, że Raków nie jest w stanie skonsumować własnych sukcesów. Mimo pojemności zaledwie 5500 miejsc nie wyprzedano na wiosnę wszystkich karnetów. – Karnety rozchodzą się lepiej niż rok temu. Nie sprzedaliśmy wszystkich, ale jestem pewien, że podczas tej rundy trudno będzie kupić od ręki pojedyncze bilety na hitowe spotkania. Bardziej niż sprzedażą karnetów martwię się tym, że nie mamy odpowiednio dużego stadionu, aby odpowiedzieć na zapotrzebowanie kibiców podczas najciekawszych meczów. Popyt na bilety zdecydowanie przewyższa wtedy podaż – stwierdza prezes Rakowa Adam Krawczak. Sukcesy klubu przyszły nagle i część kibiców nie zdążyła się do nich jeszcze przyzwyczaić. Przecież nie tak dawno najwierniejsi z nich przez ponad dekadę odwiedzali jedynie obiekty na trzecim poziomie rozgrywek, a wcześniej jeszcze niżej. Pamiętają mecze ze Slavią, ale nie Praga, lecz Ruda Śląska i nie o fazę grupową europejskich pucharów, ale Iv-ligowe punkty. Obecny Raków to jednak grupa zbyt ambitnych ludzi, aby presji na historyczny wynik nie wytworzyć sobie samemu, choć prezes Krawczak woli unikać tego słowa. – Presja często kojarzy się negatywnie, z czymś niezdrowym, a u nas czegoś takiego nie ma. Nie nazwałbym chyba tego w taki sposób, to bardziej jest ogromna wola walki i determinacja, która jest w nas wszystkich, aby upragniony cel zrealizować. To zdrowa chęć zwyciężania. Czujemy to wszyscy, nie tylko piłkarze na boisku, ale również wszystkie osoby w klubie. Wierzymy w nasze możliwości, choć zdajemy sobie sprawę, jak trudno będzie po mistrzostwo sięgnąć. Nigdy Rakowowi jeszcze się to nie udało – dodaje prezes lidera Ekstraklasy. Raków ma ogromną szansę na tytuł, która – mimo stabilności i długofalowych planów rozwoju klubu – może się szybko nie powtórzyć. To najpiękniejsze czasy dla piłki nożnej w Częstochowie, ale drużyna może nie dać rady w perspektywie kilku lat górować nad Legią czy Lechem, nawet biorąc pod uwagę biznesowe wizjonerstwo i zasoby finansowe właściciela klubu Michała Świerczewskiego.
Sportowy poziom klubu nie idzie w parze z rozwojem na polu infrastrukturalnym. Ponadto piłka wciąż nie jest sportem numer jeden w mieście, ustępując miejsca żużlowi, który dla częstochowian jest wręcz religią. Budowa nowego obiektu, który nie byłby pośmiewiskiem piłkarskiej Polski, nie jest już nawet przedmiotem lokalnej publicznej debaty, co w połączeniu z brakiem planów miasta na poprawę infrastruktury stanowi najprawdopodobniej główny powód powściągliwości trenera Marka Papszuna w kwestii podpisania nowego kontraktu, który wygasa w czerwcu tego roku. Smutna konkluzja jest taka, że Częstochowa, choć posiadała i posiada świetne drużyny, z których może być dumna nie tylko na arenie krajowej, do sportu przez duże S niestety nie dorosła. Dotyczy to zarówno zainteresowania nim mieszkańców, jak i podejścia lokalnych władz.
Trener przestrzega przed prowokacjami
Skupiając się jednak na aspekcie sportowym rywalizacji Rakowa z Piastem, to w sobotę zabraknie tego, który jesienią strzelił zwycięskiego gola dla częstochowian w... 10. minucie doliczonego czasu. Mowa o Franie Tudorze, który za uderzenie łokciem Miłosza Szczepańskiego przed tygodniem będzie musiał pauzować w trzech spotkaniach. Raków ma szeroką kadrę, ale zastąpienie Chorwata nie będzie proste. – Nie ma ludzi niezastąpionych, ale jednych jest zastąpić łatwiej, a innych trudniej. Fran to jeden z liderów drużyny. Cieszę się, że po drobnych problemach zdrowotnych wraca Mateusz Wdowiak, którego przygotowujemy na pozycję Frana – odpowiedział Papszun, gdy zapytaliśmy go, czy ma pomysł na modyfikację składu. Po zdarzeniu w Grodzisku zastanawiano się, czy klub dodatkowo ukarze swojego zawodnika. – Nie ma tematu kary dla zawodnika od klubu, to świetny, zasłużony dla nas piłkarz. Każdy czasem popełnia błąd – uciął spekulacje prezes Krawczak. Zamykając temat, Papszun zwrócił uwagę na jeszcze jeden aspekt: – Do kary nałożonej przez Komisję Ligi się nie odniosę, po prostu ją przyjmuję. Zasadniczą kwestią tego zdarzenia jest jednak to, że Fran próbował się wyrwać z klinczu. Zachowanie przeciwnika nie było normalne, tak nie gra się w piłkę nożną. W obiektywnej ocenie trzeba wziąć pod uwagę wszystkie te okoliczności.
Nerwowa reakcja Tudora, który osłabił swój zespół, może być wskazówką dla rywali, gdzie mogą spróbować poszukać słabszych stron Rakowa. Zaraz po meczu z Wartą Papszun przestrzegał swoich zawodników przed prowokacjami i próbami wytrącenia z równowagi. Raków od czasu powrotu do najwyższej ligi u siebie wygrał z Piastem wszystkie mecze, nie tracąc bramki. – To zawsze były jednak trudne spotkania, często rozstrzygane w końcówkach. Gliwiczanie są silną i doświadczoną drużyną, która częściej w ostatnich latach była na górze tabeli niż na dole. Trener Vuković zna się na swoim fachu – przestrzega przed stawianiem swojej drużyny w roli faworyta Papszun.