Łotewski obieżyświat

Podczas zimowego okienka transferowego Widzew dokonał tylko jednego transferu. To Andrejs Ciganiks, który w sobotnim spotkaniu przeciwko Pogoni otrzymał szansę w kilku końcowych minutach.

Otym, że Widzew Łódź zachwycił obserwatorów Ekstraklasy podczas rundy jesiennej, pisaliśmy już wiele razy. Jedną z wiodących postaci w zespole Janusza Niedźwiedzia był Fabio Nunes, który jednak musiał pauzować z uwagi na kontuzję już od dziesiątej kolejki zmagań. Jego miejsce na lewym wahadle zajął wówczas nominalny prawy defensor Mato Miloš. Teraz Portugalczykowi o skład przyjdzie rywalizować właśnie z Andrejsem Ciganiksem, chociaż ten może występować także na innych pozycjach.

– Ciganiks nie jest zawodnikiem przyspawanym tylko do lewego wahadła. Z powodzeniem można wystawić go także na bardziej ofensywnych pozycjach – przekonuje Rafał Kobza, założyciel i redaktor naczelny Bałtyckiego futbolu. Jak na razie podczas premierowego wiosennego starcia z Pogonią w pierwszym składzie wyszedł wracający po czteromiesięcznej przerwie Nunes. Ciganiks pojawił się na placu gry w 87. minucie.

Ofensywa mocną stroną

O tym, że Ciganiks pasuje do filozofii Janusza Niedźwiedzia, świadczą suche liczby. W swojej karierze, gdy policzymy od sezonu 2013/14, Łotysz trafiał do siatki rywala aż 32 razy, a dołożył do tego również 13 asyst. – Moim zdaniem Ciganiks ma więcej atutów w ofensywie niż w defensywie. Plusem z pewnością są mocne strzały z dystansu. Podczas swojej kariery Andrejs zdobył w ten sposób już niejedną efektowną bramkę. Potrafi też dograć do kolegów, jest szybki i zwinny – uważa Kobza.

Przy transferze Ciganiksa zwracać uwagę może fakt, że piłkarz ma za sobą dość długi okres bez gry. Przed debiutem w Ekstraklasie po raz ostatni wybiegł na murawę w listopadzie ubiegłego roku podczas towarzyskich starć swojej reprezentacji z Islandią i Finlandią. Wcześniej w barwach Dunajskiej Stredy zaliczył tylko siedem występów w lidze, dwa w krajowym pucharze oraz trzy w kwalifikacjach do Ligi Konferencji. Miejsce w składzie słowackiego zespołu na dobre 25-latek stracił na przełomie sierpnia i września. Od tamtego czasu mógł liczyć na minuty tylko w Pucharze Słowacji (dwa mecze, ostatni w październiku) oraz na nieco ponad kwadrans w ligowej potyczce z Zemplinem Michalovce.

Widzew szansą na powrót do gry

– W pewnym momencie trener Dunajskiej Stredy przestał stawiać na Ciganiksa. W sezonie 2021/22 Andrejs opuścił tylko trzy spotkania w lidze i był podstawowym piłkarzem. To chyba jego największy minus, ale przerwa zimowa była dłuższa niż zwykle i Ciganiks na pewno zrobił wszystko, aby wrócić do formy – twierdzi Kobza. We wspomnianej ubiegłej kampanii łotewski zawodnik rozegrał w barwach Dunajskiej Stredy aż 31 spotkań, w których dwukrotnie wpisywał się na listę strzelców i zaliczył tyle samo asyst. Jego zespół zakończył zmagania na czwartym miejscu, dzięki czemu rywalizował później w kwalifikacjach do Ligi Konferencji. Tam Ciganiks zdołał wystąpić w trzech meczach, gdzie strzelił nawet jednego gola. Dunajska Streda ostatecznie odpadła w III rundzie po dwumeczu z FCSB.

Dla Andrejsa Widzew będzie już dziewiątym klubem, chociaż piłkarz ma dopiero 25 lat na karku. W CV zawodnika wzrok przykuwa wczesny wyjazd do Niemiec. Dokładnie w 2013 roku Ciganiks, mając 16 lat, zdecydował się na przeprowadzkę do Leverkusen, gdzie trafił do młodzieżowych drużyn Bayeru. Jego następnym przystankiem były Viktoria Kolonia oraz Schalke. – Same okoliczności wyjazdu Ciganiksa do Niemiec są ciekawe. Jego ówczesny klub Skonto Ryga organizował turniej dla juniorów z mocną obsadą międzynarodową. Na to wydarzenie udali się między innymi skauci z Niemiec, ale celem była obserwacja innego piłkarza, zawodnika z Litwy. Ostatecznie w ich notesach dał się zapisać Ciganiks – opowiada Kobza.

Wczesny wyjazd i odbudowa

– Pierwotnie Ciganiks miał trafić do Hoffenheim, ale najbardziej na transferze zależało Bayerowi Leverkusen. W taki sposób Andrejs znalazł się w zupełnie innym piłkarskim świecie, wyjeżdżając sam, bez rodziny – dodaje. W rozwoju zawodnika w Niemczech przeszkodziły jednak urazy. Ostatecznie po wypożyczeniu z Leverkusen do Viktorii oraz późniejszym transferze do Schalke Ciganiks w 2018 roku stał się piłkarzem holenderskiego Cambuur Leeuwarden. Tam przez jeden sezon, mając 21 lat, rozegrał 31 spotkań na poziomie zaplecza Eredivisie. Następnie zdecydował się na krótki powrót do ojczyzny. Czy transfer do RFS i powrót do ligi łotewskiej oznaczał mocny zakręt w jego karierze? – Wbrew pozorom powroty Łotyszy do rodzimej ligi stały się w ostatnich latach bardzo częstym zjawiskiem, zwłaszcza że takie kluby jak Riga FC czy RFS płacą naprawdę dobrze. Najlepsi piłkarze mogą tam liczyć na kilkanaście tysięcy euro miesięcznie. Powrót Ciganiksa trzeba było traktować w kategoriach odbudowy formy i otworzenia sobie kolejnych drzwi do transferu poza Łotwę. Nie sądzę, aby ambicja pozwoliła mu zostać w tej lidze na dłużej – komentuje Kobza.

Jak się okazało, Ciganiksowi wystarczyło raptem pół roku, aby ponownie wylądować w zagranicznym klubie, którym okazała się ukraińska Zoria Ługańsk (notabene jego ojciec jest Ukraińcem), skąd potem trafił do wspominanej wcześniej Dunajskiej Stredy. W sumie najnowszy nabytek Widzewa – poza czasem spędzonym w Bayerze Leverkusen w nastoletnim wieku – nigdzie nie był w stanie spędzić dłuższego okresu niż półtora roku. – Każda z dotychczasowych zmian klubu miała u Ciganiksa podłoże czysto sportowe, nie było mowy o żadnych konfliktach ani aferach. W Widzewie dostrzegam potencjał na to, że jego pobyt będzie dłuższy – zapewnia nasz rozmówca. Obecna umowa Ciganiksa z RTS została podpisana na półtora roku, ale zawiera opcję przedłużenia.

Podstawowy reprezentant

W Widzewie pewni mogą być jednego. Ciganiksa w klubie nie będą widzieć przy okazji przerw na reprezentację, bo to etatowy piłkarz łotewskiej kadry. Lewy wahadłowy Widzewa w narodowej reprezentacji debiutował w 2018 roku podczas spotkania Ligi Narodów z Kazachstanem i od tamtego czasu zagrał 38 meczów na arenie międzypaństwowej. O tym, że 25-latek ma ugruntowaną pozycję w reprezentacji, świadczy także fakt, że nawet kiedy stracił miejsce w składzie Dunajskiej Stredy, to nadal znajdował się na liście powołań i mógł liczyć na występy w podstawowej jedenastce drużyny prowadzonej przez Dainisa Kazakevičsa.

– Kluczowe były ostatnie dwa–trzy lata. W tym czasie Andrejs umocnił swoją pozycję w reprezentacji. Nie zawsze gra pełne 90 minut, ale selekcjoner widzi w nim piłkarza wyjściowego składu. Dla Łotwy każdy zawodnik grający w zagranicznej lidze jest ważny, ale musi też coś sobą reprezentować. Dobrym tego przykładem jest Valerijs Šabala (były piłkarz m.in. Miedzi Legnica i Podbeskidzia – przyp. red.), który w minionych latach obniżył loty i mimo gry poza krajem stracił miejsce w składzie reprezentacji. Ciganiksowi to jednak nie grozi – opowiada Kobza. Co ciekawe, w 2019 roku Ciganiks zdołał zaliczyć cztery minuty w spotkaniu przeciwko Polsce. Wówczas obecny piłkarz Widzewa pojawił się na boisku w końcówce spotkania rozgrywanego w Rydze w ramach kwalifikacji do EURO 2020. Przy okazji meczu w Warszawie Andrejs musiał pauzować za kartki. Po podpisaniu półtorarocznego kontraktu z Widzewem piłkarz sprawiał wrażenie zachwyconego. – Powiem szczerze, że byłem zaskoczony, gdy dostałem wiadomość o zainteresowaniu ze strony Widzewa. Sprawdziłem wszystkie informacje o klubie, o kibicach, o atmosferze na stadionie. Jeżeli chcesz być piłkarzem, to chcesz też grać w takich warunkach. Nie mogłem odmówić, bo wtedy nie przeżyłbym tego, co mnie tutaj czeka. Jestem podekscytowany tą perspektywą – mówił oficjalnej stronie RTS.

W jaki sposób potraktować słowa Ciganiksa? Wydaje się, że może być to czysta kurtuazja ze strony 25-latka, ale przecież w całkiem niedalekiej przeszłości na polskich boiskach występowali inni Łotysze, dla których możliwość gry w Ekstraklasie była dość dużą nobilitacją. – Trudno jednoznacznie interpretować tę wypowiedź. Z jednej strony nie tak dawno Andrejs grał w Zorii Ługańsk, gdzie bił się o europejskie puchary. Z drugiej – bazując na swoich doświadczeniach, wiem, że Widzew na Łotwie nie jest anonimowy. Ludzie związani z piłką nożną kojarzą tę nazwę. Część być może ze względu na Eduardsa Višnakovsa, a część dzięki wcześniejszym sukcesom i osiągnięciom. Andrejs pewnie chciał być miły w swoich słowach, ale sądzę też, że nazwa „Widzew” nie była mu kompletnie obca i uznaje to za ważny wybór w swojej karierze – ocenia Kobza.

Czy Ciganiks rzeczywiście będzie mógł liczyć przy Piłsudskiego na minuty? Jak wiele szans otrzyma i czy Janusz Niedźwiedź chętnie będzie z niego korzystał? Najbliższa szansa, by się o tym przekonać, już w piątek – o 20.30 Widzew podejmie Jagiellonię Białystok.