GENIUSZ I SZTUCZNA INTELIGENCJA
Doskonale wiem, że zawiodłem wiele osób, które mnie wspierały. To jest podróż i zdaję sobie sprawę, że przede mną dużo pracy. Słowa mogą w tej chwili nie znaczyć wiele, ale biorę pełną odpowiedzialność za moje zachowania. Poświęcę się temu, by dalej nad sobą pracować… Wzruszyliście się?
Koszykarsko okrutnie zdolny Ja Morant w statystykach głupoty przewodzi całej NBA. Jedno bardzo poważne ostrzeżenie nie wystarczyło, znów wymachiwał pistoletem, bawiąc się w gangstera podczas nagrań na Instagramie, choć musi przecież wiedzieć, że władze najlepszej ligi świata od dekad dbają, by gwiazdy inspirowały swoich fanów wyłącznie w pozytywny sposób. Przyszłość, kontrakt, miliony dolarów – wszystko wisi na cienkim włosku. Morant przeprosił spisanymi powyżej słowami, choć oczywiście nie przepraszał osobiście, nie było szans znaleźć w jego oczach skruchy. Opublikował tylko suche oświadczenie, które – jak szybko zweryfikowali internauci – pobrał jeden do jednego, słowo do słowa z CHATGPT. Wystarczyło poprosić wirtualnego przyjaciela, by stworzył akapit pod tytułem: „Przepraszam, że znów narozrabiałem”. Takie to proste. Sztuczna inteligencja dla niektórych może być, jak widać, jedyną szybko dostępną. Zaczynamy nowy rozdział, w sporcie również. CHATGPT odrobi lekcje nie tylko za Moranta. Mam nadzieję, że Sandro Pertile już szuka odpowiedzi, jak poprawić przeliczniki za wiatr w skokach narciarskich. Właściciel siatkarskiej Perugii Gino Sirci – przypadkowo tak Włochów zaczepiam, przysięgam – prędzej czy później siądzie i wprowadzi do systemu to niemożliwe do rozwiązania zadanie: „Co zrobić, by pokonać ZAKS-Ę w Lidze Mistrzów?”. A Paweł Fajdek poszuka rad, jak wygrać Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”. Widzę to. Dobrze, bez żartów. Idzie rewolucja, a przecież dopiero podłączają tego „maijwena” do najbardziej aktualnych zasobów Internetu. Z odrobiną rozsądku skorzystamy wszyscy. Także my, amatorzy. Lat temu kilka postanowiłem przebiec maraton, a że nie lubię się męczyć dla zabawy, to chciałem go pobiec szybko. Tak w granicach trzech i pół godziny. Z marszu to raczej nie wyjdzie. Zbierając więc wiedzę od bardziej doświadczonych znajomych – o kilometrach, tempie, regeneracji, diecie i suplementacji – po kilku tygodniach ułożyłem jakiś plan. Teraz bardzo podobny otrzymałem od CHATGPT w kilkanaście sekund. Wystarczyło, że wpisałem oczekiwany czas biegu i liczbę miesięcy, które chciałbym poświęcić na przygotowania. Potem dodałem wiek, wagę, preferencje żywieniowe i maszyna wprowadziła poprawki na miarę. Enter i gotowe. Blady strach pada na internetowych trenerów wysyłających wszystkim klientom te same tabelki. W zawodowym sporcie AI oczywiście już działa, od kilku dobrych lat. Kluby NBA na przykład korzystają z opartych na sztucznej inteligencji modeli wskazujących optymalne ustawienie składu i ułatwiających selekcję rzutów. Choć pamiętajmy, że koniec końców piłkę i tak dostanie żywy człowiek. Na przykład Ja Morant. I to od niego będzie wszystko zależało.
I tu przypomina mi się historia z mistrzostw świata w kolarstwie szosowym w 2017 roku w Bergen. To była miejska, kręta pętla, po której większość faworytów jeździła przez cały poprzedzający wyścig tydzień – każdą hopkę i każdy łuk analizując do znudzenia. Głowy gotowały się od nadmiaru wiedzy. Poza jedną. Peter Sagan dotarł do Norwegii ostatniego dnia przed startem. Zapytany, czy żałuje, że nie poznał trasy, odpowiedział: „Wyścig ma jedenaście okrążeń, tak? To chyba zdążę się nauczyć”. I został mistrzem świata.
Wniosek prosty. Sport dzięki sztucznej inteligencji na pewno się zmieni. Będzie więcej danych i duża łatwość w ich zdobyciu. Ale geniuszy od niereformowalnych głupoli dalej rozróżnimy z łatwością. Na szczęście.