WIARA W LECHA NA SPECJALNYC
Miała być faza grupowa Ligi Konferencji Europy, a teraz ma być trofeum w Polsce. To jedyny pewny sposób na uratowanie sezonu dla Lecha Poznań. Jest też recepta na sportową katastrofę: brak przepustki do Europy w kolejnym sezonie. Stabilność oraz racjonalna reakcja na wszelkie wydarzenia to wielka zdobycz Kolejorza, odkąd inwestuje w niego rodzina Rutkowskich. Obecny właściciel klubu oczywiście okazuje emocje, ale nie pozwala, aby kierowały nim przy podejmowaniu zwłaszcza strategicznych decyzji. Jest cierpliwy, docenia etos pracy i jednak nie ulega populistycznym apelom. To godne podkreślenia, tym bardziej że zawiadywanie tak medialnym klubem jak Lech rzeczywiście wymaga nie tylko kompetencji, ale też stalowych nerwów i nieulegania nastrojom kibiców. Każdy normalny kibic chce bowiem, aby było lepiej, więc podpowiada swoje autorskie pomysły, a że Lech kibiców ma wielu, to i podpowiedziami prezes jest atakowany ze wszystkich stron.
G★★★
dy Lech wygrywa, to Piotr Rutkowski, bo przede wszystkim on teraz troszczy się o lechowo-rodzinny biznes (jego ojciec – poprzedni właściciel – chętnie ogląda mecze z trybun stadionu przy Bułgarskiej), ma święty spokój. To są te błogie chwile, kiedy może czerpać satysfakcję z bycia prezesem i większościowym udziałowcem w dużej piłkarskiej spółce. Tak było, gdy Lech zdobywał tytuły mistrzowskie z pomocą Macieja Skorży i gdy honorowo żegnał się z Ligą Konferencji, ocierając się o półfinał. Udało się też zająć trzecie miejsce w PKO BP Ekstraklasie i wylosować względnie łatwych rywali w drodze do kolejnej europejskiej przygody. Dlatego błogostan prezesa przedłużył się jeszcze do połowy sierpnia. Wywrotka w Trnawie była bardzo nieprzyjemnym zderzeniem z rzeczywistością i powrotem do dobrze znanych ponurych myśli, według których Lech jest skazany na nieustanne falowanie nastrojów, a jedynym człowiekiem, który uparcie opiera się ich destrukcyjnemu wpływowi, jest Piotr Rutkowski.
W tej chwili Lech musiał zweryfikować cele na sezon. Kadrę budował w taki sposób, aby była zdolna skutecznie walczyć na trzech frontach. Skoro odpadło europejskie granie, na polskie standardy stała się ona całkiem mocna i liczna. Symptomatyczne, że Lech w ostatniej chwili nie usiłował sprzedać Filipa Marchwińskiego albo Kristoffera Velde. Chętni pewnie by się znaleźli, ale szefowie klubu najwyraźniej uznali, że w na