Ojciec defensywy poukłada ją i u nas
Gdy chcieliśmy sprzedać Myszora, kwoty były za małe. Niektórzy ściągają zawodników za milion euro, a oferty spływające do nas np. mają jedno zero mniej – mówi
KRZYSZTOF PULAK: Czy jest pan zadowolony z aktualnego stanu posiadania w Cracovii?
STEFAN MAJEWSKI: Na pewno czekaliśmy na transfery do samego końca. Uważam, że dobrze je przeprowadziliśmy. Przede wszystkim cieszy ściągnięcie Kamila Glika. Już w kadrze było widać, że to „ojciec defensywy”. Potrafił wszystko poukładać. Mamy nadzieję, że taką funkcję będzie pełnić również u nas.
Priorytetem była defensywa? Czy również inne pozycje?
Szukaliśmy też wahadłowego. A sprowadzony niedawno Andreas Skovgaard może grać także na tej pozycji. Oprócz tego rozglądaliśmy się za ósemką czy dziesiątką. Nie byliśmy pewni, jak szybko do formy dojdzie Mathias Hebo Rasmussen. Oczywiście mamy też Michała Rakoczego i Jakuba Myszora, którzy mogą grać na tych pozycjach. Nie chcemy sztucznie zapełniać kadry zawodnikami, blokując młodym piłkarzom rozwój. Rakoczy cały czas budzi zainteresowanie innych klubów, ale brakuje nam jeszcze młodych piłkarzy na innych pozycjach. Dotychczas Cracovia nie miała zbyt wielu reprezentantów młodzieżowych. Teraz mogę wymienić siedmiu lub ośmiu. Trener pierwszej drużyny też posiada pełen obraz sytuacji. Gdy ma czas, przychodzi na każdy mecz młodzieżowych grup. Widzi, na kogo mógłby liczyć w przyszłości.
Na pewno kadrę poszerzyło też zlikwidowanie rezerw. W niektórych przypadkach już udało się zagospodarować tych zawodników, m.in. Sebastiana Madejskiego.
Zgadzam się. Kacper Śmiglewski musi łapać rytm w CLJ, ale niedługo będzie łapał kolejne minuty w pierwszym zespole. Bardzo na niego liczymy.
Zgaduję jednak, że drużyna rezerw stanowiła spory argument przy negocjowaniu z młodymi zawodnikami. Zapewniała to, że będą mogli swobodnie zdobywać doświadczenie w seniorskim futbolu. Zastanawiam się, czy jest już jakaś wizja, w którym momencie druga drużyna mogłaby wrócić. Czy może nie ma na to perspektyw?
Gdy prezes Zbigniew Boniek wprowadził certyfikację, to kluby, które chciały pozyskać pieniądze, musiały spełniać dużo warunków. Trenerzy byli zmuszeni wykonać określone treningi, oczywiście w pewnym zakresie je personalizując. Wszystko zmierzało do tego, by poziom się podniósł. I to się udało. Wiadomo było, że to zadziała dopiero po 10 latach. Nasze młodzieżowe reprezentacje grają zdecydowanie lepiej niż poprzednie. Myślę, że podobnie trzeba działać w klubie. Starać się ściągać solidnych młodych zawodników, co nie jest łatwe. Muszą mieć dobre warunki do pracy. U nas są naprawdę optymalne możliwości do rozwijania się, ale też dostosowania się do pierwszego zespołu. Nasze drużyny młodzieżowe grają w takim samym ustawieniu jak my w Ekstraklasie. Gdy wcześniej ktoś przechodził z juniorów do pierwszego zespołu, musiał się przestawić. Ten proces przekonywania piłkarzy, że jest u nas szansa przejść płynnie do wieku seniora, wygląda właśnie w ten sposób. Za każdym razem, gdy ktoś z młodych zawodników znajdzie się w kadrze meczowej pierwszego zespołu, będzie to stanowiło sygnał, że się rozwija.
Chcieli panowie sprowadzić może jakiegoś typowego rozgrywającego? Rakoczy wyróżnia się wszechstronnością, jednak w dużej mierze gra też jako skrzydłowy.
W linii środkowej jest Jani Atanasov, Karol Knap, Takuto Oshima, do tego dojdzie też Hebo. Rakoczy również może grać na tej pozycji. Musieliśmy bardziej patrzeć w kierunku defensywy. Odszedł m.in. Kamil Pestka, a kontuzję odniósł David Jablonsky.
Gdy gracze się wykurują, będziemy zabezpieczeni na tej pozycji. A myślę, że Glik poukłada obronę.
Wspomniał pan o Gliku. Mówił pan niedawno, że negocjacje poszły bardzo szybko. Spodziewał się pan tego?
Powiem wprost, że Kamila znam już długo. Gdy przystąpiliśmy do rozmów, on sam powiedział, że chce grać w Cracovii mimo innych propozycji, które miał. Oczywiście to my się do niego zgłosiliśmy, ale widać było, że to się może udać. Zwłaszcza że nasz klub odpowiadał mu też prywatnie m.in. ze względu na żonę i dzieci, które chciał posłać do szkoły w Krakowie. Gdy spotkaliśmy się wspólnie z jego rodziną, widać było zadowolenie. Podczas gry we Włoszech Kamil cały czas musiał dojeżdżać do domu i był w nim rzadziej. On w naszym klubie może wszystko połączyć.
Czy utrzymałby pan w zespole Jewhena Konoplankę, gdyby mniej zarabiał?
Myślę, że tu nie chodziło o pieniądze. Znałem tego zawodnika bardzo dobrze. Analizowałem nawet m.in. osiem–dziewięć meczów, gdy grał w Sevilli. To, że umie grać w piłkę i ma świetną technikę, nie podlega dyskusji. Natomiast moim zdaniem powinien mieć trochę większe cechy wolicjonalne. Mimo że był bardzo przyjazny i dobrze się prowadził, zabrakło mu trochę boiskowej charyzmy. Jewhen też był w przeszłości piłkarzem bazującym na dynamice. Już przed transferem do Cracovii było wiadomo, że mogą mu się trafić kolejne problemy zdrowotne. I tak rzeczywiście było.
Mimo tego potrafił dorzucić piłkę w punkt. Miał jednak co najmniej kilka sytuacji na boisku, gdy był indywidualistą. Mógł podawać do partnerów, a zamiast tego chciał sam wykończyć. Myślę, że powinien trochę bardziej uczestniczyć w grze zespołowej. Niedawno zakończyło się okno transferowe. Czy myśli pan już o przedłużaniu umów z tymi piłkarzami, których kontrakt upływa za rok? W tym gronie jest m.in. Oshima czy Cornel Rapa. Musimy już nad tym myśleć. Obserwujemy, co się dzieje, zwłaszcza jeśli chodzi o kontuzje. Niektóre urazy to siedem– osiem miesięcy przerwy. Gdy coś się zdarzy, będziemy musieli reagować. Zobaczymy, jak będzie działał obecny zespół i to też pomoże nam w podjęciu odpowiednich decyzji. Po co mielibyśmy przedłużać kontakty z zawodnikami, którzy się nie sprawdzą?
Podczas niedawnej konferencji trener Jacek Zieliński przyznał, że przyszła oferta z Rakowa Częstochowa za Myszora, któremu za rok kończy się umowa. Podkreślił, że to była „śmieszna kwota”. Rozmawiają panowie z Myszorem nad przedłużeniem umowy?
Oczywiście, odbyły się takie rozmowy. Natomiast jego menedżerowie patrzą na to inaczej niż my. Sumy podawane przez nich były dla nas zawrotne. Natomiast gdy chcieliśmy go sprzedać, to pojawiło się zainteresowanie, ale kwoty były za małe. Niektórzy ściągają zawodników za milion euro, a oferty spływające do nas np. mają jedno zero mniej.
Nie boi się pan o zaangażowanie Myszora w ostatnim roku jego umowy z klubem?
Dla nas małą zagadką było to, czemu nie zagrał w ostatnim meczu kadry U-21 z Estonią. Wcześniej pojawiał się na boisku regularnie.
Na pewno przyczyniły się do tego problemy zdrowotne, które miał w ostatnich miesiącach.
Tu dochodzi jedna kwestia. Czy zawodnicy powinni solidnie trenować tylko w klubie, czy dokładać do tego ćwiczenia sugerowane przez agentów. Jeżeli to drugie, to znaczy, że my jako Cracovia robimy coś nie tak. Czasami widać, że dany zawodnik dobrze gra w czwartek i piątek, a w weekend wygląda, jakby był po ciężkim wysiłku. Rozumiem, że takie obserwacje ma pan w przypadku Myszora?
Nasi zawodnicy czasem robią dodatkowo dużo ćwiczeń. A to powoduje, że my wówczas wykonujemy mniej w trakcie treningu. Rozumiem, gdy nasz zawodnik przychodzi do klubowego trenera przygotowania fizycznego i mówi, że chciałby jeszcze coś zrobić. Dla mnie to OK. Ale gdy zawodnicy sami idą na siłownię lub w domu robią dodatkowe rzeczy obciążające ich ciało, to jest to dla mnie nieprofesjonalne.
Wrócę do mojego wcześniejszego pytania. Jest pan spokojny o zaangażowanie Myszora? Powiem tak: on nie ma innego wyjścia. To jest zawodnik powoływany do polskiej kadry U-21. Jeżeli on w treningach nie pokaże zaangażowania, to nie będzie u nas grał. To proste. Komu wtedy zrobiłby na złość? Nam czy sobie? Wtedy straciłby powołania do kadry. Ja jako wiceprezes i dyrektor mogę mu tylko pomóc. Gdy Kuba ostatnio wrócił po kontuzji, od razu dostał szansę gry. My bardzo chcemy go promować. Ale tu już wszystko zależy od niego i jego głowy.
Czasami zawodnik w weekend wygląda, jakby był po ciężkim wysiłku. Gdy sami idą na siłownię lub w domu robią dodatkowe rzeczy obciążające ich ciało, to jest to nieprofesjonalne.