NIE KUPUJĘ WYROKU DLA HALEP

lecz i niezwykle kontrowersyjnego człowieka, który swego czasu starł się między innymi z Sereną Williams.

– Nie jestem w stanie nic powiedzieć na temat zawieszenia Halep, ponieważ nie znam szczegółów – tłumaczył. – Tylko Simona może je przedstawić. Z drugiej strony, jeśli byłaby Amerykanką, nic nie zostałoby opublikowane – ocenił. Dodał też, że ze swoich źródeł wie, iż pojawiły się przypadki sportowców, o których nigdy nie pisano, choć znajdowali się w podobnych sytuacjach. Chyba nawet przypuszczam, kogo mógł mieć na myśli. Jego zdaniem gdyby te sprawy wyszły na jaw, następnego dnia wszystko mogłoby runąć. I tego być może obawiano się najbardziej…

W★★★

porządku, można tu dopasować przynajmniej kilka teorii spiskowych. Ale przeanalizujmy wszystko na chłodno. I zastanówmy się, po co Simonie – zawodniczce będącej już raczej w zachodniej, a nie wschodniej fazie kariery – byłyby takie problemy i nie daj Boże kłamstwa. Zarobiła z nagród w turniejach ponad 40 mln dolarów i jest na trzecim miejscu na tenisowej liście wszech czasów. Fakt. Potrzebowała jeszcze więcej pieniędzy? Jakoś w to nie wierzę. W ojczyźnie była boginią, firmy ustawiały się do niej w kolejkach, orderem w 2019 roku za sukces w Wimbledonie i całokształt odznaczał ją prezydent Rumunii Klaus Iohannis. Apartamenty tenisistki rozlokowane są od gór przez Transylwanię po Mamaję nad Morzem Czarnym, czyli rumuńskie Acapulco. Trzydziestolatka chciałaby ryzykować sławę, dokonania, nazwisko, utratę części klientów i w jednej chwili z gwiazdy stać się oszustką? No trudno sobie wyobrazić, by oferowała historię z Bollywood. Jej nazwisko absolutnie nie służyło do tego, by je zszargać, wymiąć i wyrzucić do kosza. Ucierpiałyby przecież na tym także jej biznesy. Tak na logikę ja po prostu tej historii nie kupuję.

Tak jak nie kupuję tego, co stało się równolegle z Kamilem Majchrzakiem. I on, i Simona mogli czegoś nie dopilnować. Popełnili błąd, co do tego wszyscy się zapewne zgodzimy. Ale nawet jeśli tenisista z Piotrkowa przyjął zanieczyszczony suplement, no to kurczę, bez przesady. Jeśli nie uczynił tego świadomie, a stężenie niedozwolonej substancji było w jego organizmie ekstremalnie niskie i sportowo nie wpływało na nic (upraszczając – na choćby jeden wygrany mecz więcej!), dlaczego przez ponad rok nie może wziąć rakiety do ręki? Przecież to czysty absurd!

W★★★

iem, zaraz można tu wstawić barszczyki z krokietem i inne tego typu cuda. Tak jest najłatwiej, wszyscy dookoła się jeszcze uśmiechną i zaczną bić brawo. Ja jednak patrzę w trochę inny sposób. W tej sytuacji nawet nie chcę myśleć, co trafia do mojego organizmu. Odżywkami się na co dzień nie wspomagam, od lekarstw też trzymam się z daleka, ale jeśli tu czy tam zjem batona czy inną porcję niesprawdzonej żywności, to na pewno nie kontroluję, czy jest według dopingowych standardów „czysta”. Gdybym musiał działać zgodnie z kodeksem antydopingowym, najprawdopodobniej bym zwariował. Zaraz by się okazało, że jestem złodziejem i bandytą. Że popełniam przestępstwa, kradnę, oszukuję i tak dalej. Na szczęście nie innych, a w tym przypadku sam siebie. Ale i tak skutecznie zniechęciłbym się w ten sposób do sportu. Rozumiem, że trzeba walczyć z dopingiem. Z całego serca ten program wspieram, aprobuję, akceptuję. Ale też nie chciałbym, by ta walka doprowadzała do takich dramatów. Bo z mojej perspektywy cztery lata za takie przewinienie w tenisie to jednak dramat i skrajnie niesprawiedliwa kara. Kara, która – mam nadzieję – zostanie wkrótce choć nieco zmniejszona.