Chcę dokończyć to, co zacząłem

Miałem wiele ofert. Po dosyć dobrym sezonie w Ekstraklasie kilka klubów było mną zainteresowanych. Ale zdecydowałem się wrócić do Hiszpanii – mówi Chuca.

{MECZ 10. KOLEJKI:} GKS Jastrzębie – Olimpia G. 3:2 (Joao Guilherme 67, Boruń 74, Vaz 79 z karnego – Kurowski 2, Czernij 33 z karnego).

DANIEL SOBIS (DZIENNIKARZ ELEVEN SPORTS): Latem 2019 roku zdecydował się pan przyjąć ofertę z Polski i dołączył pan do Wisły Kraków. Czy żałuje pan tej decyzji?

CHUCA (BYŁY PIŁKARZ WISŁY KRAKÓW I MIEDZI LEGNICA): W żadnym wypadku. Uważam, że był to bardzo istotny krok w mojej karierze. Przede wszystkim to wyjazd zagraniczny, czego od zawsze chciałem spróbować, no i trafiłem do utytułowanego klubu.

Co pan czuł, gdy wszedł do szatni Wisły?

To była wtedy bardzo międzynarodowa szatnia z wieloma piłkarzami z różnych regionów świata. W tamtym czasie nikogo nie znałem, ale przedstawiono mnie Jeanowi Carlosowi Silvie oraz Vullnetowi Bashy, którzy mówili po hiszpańsku, więc moja aklimatyzacja przebiegła w miarę szybko i sprawnie. Nie miałem większych problemów z przystosowaniem się do tamtej szatni. Zresztą z Jeanem Carlosem i Bashą do tej pory utrzymujemy bardzo dobre relacje.

W Krakowie miał pan wzloty i upadki. Jak wspomina pan swój okres w Wiśle?

To był bardzo trudny okres w mojej karierze. Mimo to bardzo pożyteczne doświadczenie. Przede wszystkim to okres pandemii, więc cała sytuacja była skomplikowana, dodatkowo pod względem sportowym nie wszystko było, jak należy. Co chwilę zmieniali się trenerzy, a co za tym idzie style gry. Co przyzwyczaiłem się do jednego, to zmiana i trzeba było przystosowywać się do innego. Bardzo dziwny czas.

Później podpisał pan kontrakt z Miedzią Legnica. To był przemyślany krok czy były inne opcje, nad którymi pan się zastanawiał?

To wcale nie była łatwa decyzja. Zwłaszcza po tym, co przeszedłem w Wiśle. Raczej nie chciałem zostać w Polsce. Ale któregoś dnia zadzwonił do mnie trener Wojciech Łobodziński i szczerze porozmawialiśmy. Opowiedział mi o ambitnym projekcie, o mojej roli w drużynie i o tym, jak bardzo na mnie liczy. Był decydującą osobą w tym temacie. Przekonał mnie do tego, aby podpisać kontrakt w Legnicy.

Dlaczego Miedź spadła z PKO BP Ekstraklasy? Czasami jest tak, że zaczynasz jakiś projekt i wydaje się, że wszystko jest pięknie, a później to nie układa się po twojej myśli. Tak było w tym przypadku. Bardzo chcieliśmy, ale nie wszystko wychodziło tak, jak sobie tego życzyliśmy. Wielka szkoda. Poza tym w zeszłym sezonie było wiele drużyn w PKO BP Ekstraklasie, które niestety wypadły znacznie korzystniej od nas, po prostu lepiej grały w piłkę.

W zeszłym sezonie otrzymywał pan wiele pochwał od trenera Łobodzińskiego i kibiców. Skąd wzięła się ta zwyżka formy?

Wszyscy wiedzieliśmy, że trener Łobodziński był kluczową postacią w pierwszym historycznym awansie Miedzi do Ekstraklasy. Jako piłkarz zrobił dla tego klubu wiele i każda pochwała z jego strony to dla mnie duży komplement. Ma ogromne piłkarskie doświadczenie, pokazał mi wiele rzeczy. Jestem mu bardzo wdzięczny za to, że nie bał się na mnie postawić, a ja starałem się mu odwdzięczyć możliwie najlepszą grą. Życzę mu jak najlepiej i mam nadzieję, że jako trener zajdzie daleko.

Kiedy przyszła oferta z Racingu Ferrol, długo się pan wahał?

Miałem wiele ofert. Po dosyć dobrym sezonie w Ekstraklasie kilka klubów było mną zainteresowanych. Ale zdecydowałem się wrócić do Hiszpanii, bo miałem wrażenie, że jest coś, co tam zacząłem jakieś cztery lata temu, a czego nie dokończyłem. Nie zastanawiałem się długo, bo to klub dobrze zorganizowany, mimo że to beniaminek Segunda Division.

Jakie ma pan wrażenia po pierwszych miesiącach?

Zaczęliśmy bardzo dobrze, wręcz zadziwiająco. Ale musimy pamiętać, że to bardzo wymagająca liga. Musimy kontynuować naszą dobrą pracę, nie zadowalać się tylko tym, co mamy, i dalej grać w każdym spotkaniu o wszystko. Tylko tak można mieć dobre wyniki.

Marzy pan o powrocie do Laligi?

Jest to jeden z moich celów. Bardzo chciałbym znów poczuć smak Primera Divison. Na tę chwilę skupiam się na tym, aby jak najlepiej wypaść w Racingu Ferrol, żeby drużyna grała bardzo dobrze, a kto wie – może okaże się, że awansujemy razem do Primera? W tej lidze nigdy nic nie wiadomo.

Doznał pan kontuzji na początku sezonu, która wykluczyła pana na kilka tygodni. Już nie ma po niej śladu?

Nie, jestem w stu procentach zdrowy. Kontuzje to niestety część futbolu, czasami się zdarzają i trzeba je akceptować. Ale czuję się już świetnie, zagrałem kilka minut w meczu z Zaragozą i na pewno za chwilę będę dostawał coraz więcej minut.

Kto był pana piłkarskim idolem w dzieciństwie?

Od zawsze podziwiałem Andresa Iniestę. To piłkarz z innej planety. Tego, jak panował nad piłką, nikt inny na świecie nie potrafi. No i dał Hiszpanii pierwsze mistrzostwo świata. Absolutny bohater.

Zobaczymy pana jeszcze w Polsce?

Na tę chwilę jestem wypożyczony do Ferrol i na tym tylko i wyłącznie się skupiam. Chcę osiągnąć jak najlepszy rezultat ze swoją drużyną. Jak skończy się sezon, to na pewno usiądziemy i zobaczymy, co się wydarzy. W futbolu nigdy nic nie wiadomo.

To trener Wojciech Łobodziński przekonał mnie do podpisania kontraktu z Miedzią.