Gęsia skórka
Aleksander Balcerowski miał w barwach Panathinaikosu świetne wejście w sezon Euroligi. Jego zespół przegrał jednak w derbach z Olympiakosem Pireus 78:88.
RAFAŁ MYŚLIWIEC: Jakie wrażenia po derbowym starciu z Olympiakosem Pireus w 1. kolejce Euroligi. Grał pan już w takiej atmosferze?
ALEKSANDER BALCEROWSKI: Takich kibiców w życiu jeszcze nie widziałem. Szczerze. To było coś niesamowitego. Już na rozgrzewce miałem gęsią skórkę. A sportowo szkoda mi dogrywki, a jeszcze bardziej ostatniej kwarty, że nie udało nam się dłużej tego pociągnąć. Był pan zaskoczony miejscem w wyjściowej piątce? W rozgrywanym tydzień wcześniej na Rodos turnieju o Superpuchar Grecji – w półfinale z PAOK zabrakło pana w składzie, a w przegranym 51:75 finale z Olympiakosem grał pan krótko.
Miałem kontuzję, kiedy byliśmy na Superpucharze. Przed pierwszym spotkaniem skręciłem kostkę i miałem z nią problemy. Dlatego w tym pierwszym meczu nie grałem, żeby ją troszeczkę wykurować, ale w drugim meczu już było lepiej. Natomiast w tym euroligowym starciu, w piątek, taki był plan. W czwartek wiedzieliśmy, jak zaczniemy i jak to będzie wyglądać.
Rozpoczął pan fantastycznie
– w nieco ponad sześć minut siedem punktów, zbiórki i bloki. Zaczęliśmy dobrze to spotkanie i praktycznie cały mecz prowadziliśmy. Zadecydowała ostatnia kwarta i te ostatnie ważne rzuty. Nie trafiliśmy dwa razy na przełamanie, rywale też nie trafili, ale w dogrywce już nam niestety dość mocno odskoczyli. Euroligowy mecz z Olympiakosem wyglądał – mimo porażki 78:88 – zupełnie inaczej niż ten w Superpucharze. Wiadomo, że również był to mecz o stawkę, ale teraz to chyba była ona podwójna. Tak, przede wszystkim chcieliśmy się zrewanżować, bo nasza gra w Superpucharze nie wyglądała najlepiej. Wyglądaliśmy dość słabo. Ciężko trenowaliśmy, ponieważ wiedzieliśmy, co nas czeka i że będzie to ciężki mecz. Spotkanie
było zacięte,
ale daliśmy rywalom wrócić w trzeciej kwarcie, kiedy prowadziliśmy 13 punktami. Potem to już po prostu była zwykła koszykówka… My nie trafiliśmy, a oni tak, później oni nie, a my tak i doprowadziliśmy do dogrywki, gdzie niestety już nie podołaliśmy.
Seria niepowodzeń trwa. Panathinaikos w prestiżowych konfrontacjach z lokalnym rywalem na jedenaście ostatnich meczów wygrał tylko raz. W ubiegłym sezonie Mateusz Ponitka, trafiając w końcówce drugiego finałowego meczu o mistrzostwo Grecji, przełamał na chwilę tę niemoc. Teraz w czwartej kwarcie był pan blisko podobnego wyczynu, znajdując się na czystej pozycji. Chyba jednak z emocji ręka zadrżała? Szczerze mówiąc, trochę tak było. Myślałem, że dobrze rzuciłem, że mam to, tylko że chyba troszeczkę zerwałem ten rzut. Wydaje mi się, że w takim momencie jeszcze rzutów nie oddawałem. Trzeba jednak zabrać złe rzeczy z tego meczu i być lepszym w następnym. To też jest proces i na pewno w każdym kolejnym występie będziemy lepiej wyglądać. Ja też muszę się dużo uczyć, bo to dla mnie taki pierwszy prawdziwy sezon w Eurolidze. To też nie jest takie hop siup, nie jest tak łatwo to przeskoczyć. Wydaje mi się jednak, że krok po kroku będę nabierał doświadczenia z zawodnikami, którzy tutaj są i będzie coraz lepiej, a my jako drużyna też będziemy się coraz bardziej zgrywać.
Mimo tego, że mecz nie zakończył się wygraną, to ma pan powody do zadowolenia. Wychodzi w piątce i ten świetny początek... Widać, że trener mocno na pana stawia.
Myślę, że w pierwszej kwarcie było bardzo dobrze. W trzeciej sądzę, że troszeczkę nas zaskoczyli. Miałem parę dobrych akcji w obronie. W ataku nie trafiłem spod kosza, ale wydawało mi się, że tam był faul. Później na chwilę zszedłem i wszedłem w dogrywce. Wydaje mi się, że w takim monecie i w takim meczu, głowa już nie dała rady. Natomiast to wszystko przychodzi z czasem, potrzeba doświadczenia. Myślę, że ten mecz pokazał, co musimy poprawić i na pewno będzie lepiej.
Pewnie nasłuchał się pan sporo o meczach derbowych z Olympiakosem, czy wyglądało to tak, jak pan się spodziewał?
Prawdę mówiąc, nie jest ważne, co kto opowie. Jeśli tego nie przeżyjesz na własnej skórze, jeżeli nie wyjdziesz na boisko, nie poczujesz, jak cała podłoga drży, gdy kibice Panathinaikosu śpiewają, a tobie włosy stają dęba, to tego nie zrozumiesz. Był stres, bo to ważny mecz. Każdy musi to przeżyć na własnej skórze, żeby wiedzieć, jak to jest.
Chyba na te mecze derbowe jest podwójna mobilizacja?
Tak. Następny mecz będzie taki sam i będziemy musieli na pewno jeszcze mocnej do niego podejść. Zagramy w Pireusie, bez dopingu naszych kibiców i będzie pewnie jeszcze trudniej, ale wydaje mi się, że do tego czasu będziemy już troszeczkę inną drużyną.
Udało się już zadomowić w Atenach?
Jeszcze nie miałem okazji nic pozwiedzać. Szczerze mówiąc, skupiam się w stu procentach na tym, żeby być w hali i trenować, a w domu odpoczywam. Pewnie trochę to głupio brzmi, że jeszcze praktycznie nic nie widziałem i z domu właściwie nie wychodzę, ale plan mam taki, żeby trenować i stawać się coraz lepszym. Nie przyjechałem tutaj zwiedzać. Tak naprawdę obojętne, jakie to by było miejsce, przyjechałem tutaj się rozwijać, nabierać doświadczenia, czerpać jak najwięcej od zawodników, którzy tutaj są. Teraz taką mam mentalność. Może kiedyś zdarzy się jakiś dzień wolny i uda się gdzieś pojechać i coś zobaczyć. Grecja to świetne miejsce, Ateny tym bardziej. Jest tu ciepło, jak na Gran Canarii. To supermiejsce do życia i trenowania.
Mocno związane z pana zajawką na mitologię i z tatuażami w tej tematyce. Czy wywołały one już jakieś zainteresowanie? Wydaje mi się, że chyba jeszcze nikt nie zwrócił na to uwagi. Te tatuaże zrobiłem przed tym, nim dowiedziałem się, że podpiszę umowę
w Panathinaikosie i będę grał w Atenach. Zawsze miałem zajawkę na mitologię, na tutejszą kulturę i wszystko z tym związane.
Czy jest coś, co pana mocno zaskoczyło po przejściu do takiego wielkiego klubu jak Panathinaikos?
Na pewno wszystko po trochu. Intensywność treningów i dużo więcej klasowych zawodników. Wszystko to inaczej wygląda. Ale wydaje mi się, że na Gran Canarii też wszystko dobrze wyglądało i nie chciałbym nic złego mówić.