CO ROBI PROBIERZ W PODRÓŻY? PRZECZYTANE WYSPY OWCZE
Michał Probierz przyznaje, że jeżeli ma chwilę wolnego czasu – a ostatnio zdarzało mu się to jedynie podczas podróży – sięga po dobrą książkę, bo zawsze był namiętnym czytelnikiem. Teraz zafascynowała go lektura, z której wiedza może mu się bardzo przydać podczas pierwszej wyprawy z reprezentacją Polski.
★★★
Dziennikarka Canalu+ Daria Kabała-malarz, mając zapewne na uwadze zbliżający się wyjazdowy mecz reprezentacji Polski z Wyspami Owczymi, sprezentowała nowemu selekcjonerowi książkę o tym niezwykłym archipelagu złożonym z 18 wulkanicznych wysp. Zbiór reportaży „81:1. Opowieści z Wysp Owczych” autorstwa Marcina Michalskiego i Macieja Wasielewskiego trafił w dobre ręce, bo akurat obecny szkoleniowiec Biało-czerwonych jest pożeraczem słowa pisanego. Książka zajmuje się życiem ludzi na Wyspach Owczych, pokazuje ich mikrokosmos, oddaje specyfikę tego miejsca, choć nie ma ambicji bycia aż do bólu kompleksową literaturą faktu, bo wyraźnie woli być gawędą i anegdotą. W sam raz, by poczytać w podróży i przy okazji poczuć klimat wysepek rozsianych na Atlantyku gdzieś między Wielką Brytanią a Islandią.
Dla zrelaksowania Probierz pewnie znalazłby sobie teraz lepszą dla siebie książkę, choćby ulubionego Jerzego Pilcha, którego twórczość się nie starzeje, no ale teraz nawet w luźniejszych momentach pozostaje w duchu „operacji Wyspy Owcze”. Warto ciągle myśleć o tym meczu, bo dla debiutującego trenera i narodowej drużyny, która do tej pory za granicą przegrywa w kwalifikacyjnej grupie wszystko, jak leci, nawet mecz z autsajderem staje się wyzwaniem. Może nawet do Czesława Michniewicza warto zadzwonić i popytać, na co warto w czwartkowy wieczór uważać, bo on sześć lat temu z narodową młodzieżówką U-21 z Farerami na ich terenie ledwie zremisował, ratując jeden punkt w ostatnich sekundach. Michniewicz po rozstaniu z saudyjskim Abha Club ma dużo wolnego czasu, a skądinąd wiadomo, że lubi sobie pogadać przez telefon, więc Probierzowi na pewno nie odmówi.
Tytuł książki wcale nie nawiązuje do jakiegoś sportowego lania, które w nierównej walce spadło z rąk potężnego rywala na wiadomą część ciała skromnych i wiodących spokojne życie mieszkańców Wysp Owczych. O nie, jest dokładnie odwrotnie! W 2006 roku piłkarki ręczne z tego kraju w tak gigantycznych rozmiarach pokonały reprezentację Albanii. 81:1! W normalnym świecie niemożliwe, ale wtedy wcale normalnie nie było. Okazuje się, że Albańczycy coś źle zrozumieli i na zawody wysłali reprezentację... koszykarek. Nic dziwnego, że w pozostałych meczach zostały też obite przez Gruzję (1:61) i Anglię (6:31). Obciach był, ale Albanki, skoro już wybrały się na turniej, ambitnie w nim wytrwały. Dzięki temu Wyspy Owcze mają najwyższe zwycięstwo w meczu międzypaństwowym w światowej historii kobiecej piłki ręcznej, a rekord może zostać pobity chyba tylko wtedy, gdy w wyniku kolejnego koszmarnego nieporozumienia jakaś narodowa federacja w meczu zamiast szczypiornistek wystawi drużynę brydżową.
★★★
Naszej piłkarskiej reprezentacji na szczęście taka wpadka nie grozi. Jeżeli na mecz pojechałaby ekipa złożona z graczy występujących, powiedzmy, wyłącznie w Fortuna 1. Lidze, też byłaby wielkim faworytem do zwycięstwa. I wcale nie jest to przejawem braku szacunku dla przeciwnika, tylko zdroworozsądkową oceną. Tę eskapadę należy potraktować jak pożyteczny wyjazd integracyjny przed potyczką z Mołdawią, która na PGE Narodowym też nie ma prawa nam niczego złego zrobić. Ona już Polsce dokopała w Kiszyniowie i wystarczy. Tamtejsi kibice jeszcze za pół wieku będą przekonywać wnuków i prawnuków, że taki bohaterski mecz narodowej drużynie naprawdę się przytrafił.
Gdy Michał Probierz poleconą reporterską książkę przeczyta, utwierdzi się w przekonaniu, że jedyną niepokojącą przeszkodą w jego reprezentacyjnym debiucie mogą być gwałtowne porywy wiatru podczas meczu. Tego akurat lekceważyć nie wolno, ale mocno wierzę, że nasz dzielny zespół z takimi przeciwnościami sobie poradzi. Słusznie zakładając, że o zwycięstwo będzie łatwiej niż we wrześniowym meczu w Warszawie (bo gdybyśmy mieli traktować sprawę ze śmiertelną powagą, trzeba by bić na trwogę – uwaga, strzelec obydwu goli z pierwszego spotkania tym razem nie zagra!), wyprawę trzeba maksymalnie wykorzystać pod innymi względami.
★★★
Dobrze będzie poznać piłkarzy w nowej, selekcjonerskiej relacji, podyskutować o tym, co się już wydarzyło i zapewnić, że teraz liczy się tylko przyszłość. Probierz na tle poprzednich selekcjonerów ma wyjątkowo mało czasu, by przygotować się do gry o punkty, ale jego poprzednicy w dwóch pierwszych grach o stawkę nie mieli za to równie łatwych rywali.
A jeżeli teraz będziemy się nawzajem przekonywać, że w Europie nie ma już słabych drużyn, sami wreszcie zdegradujemy się do roli piłkarskich „kelnerów”. Idę o zakład, że Michał Probierz myśli podobnie, tyle że obecna funkcja zmusza go do salonowej dyplomacji. Wyspy Owcze mogą go intrygować tylko w reportażach, a na boisku powinien ich grę czytać jeszcze lepiej niż książkę.