Wyścig o play-off
Ostatnia runda spotkań w MLS od kilku lat określana jest mianem #Decisionday. Tego dnia emocje są niesamowite, bo zapada w nich mnóstwo rozstrzygnięć. Po pierwsze walczy się o tarczę Supporters’ Shield dla najlepszej ekipy w sezonie zasadniczym, która daje też automatyczną przepustkę do fazy grupowej Ligi Mistrzów CONCACAF. Po drugie zacięta rywalizacja toczy się o awans oraz o jak najwyższe rozstawienie w playoffs, bo to gwarantuje przewagę własnego boiska. Po trzecie ekipy, które grają już tylko o pietruszkę, chcą zakończyć sezon z honorem, sprawić psikusa innej walczącej o playoffs ekipie czy po prostu pozostawić po sobie dobre wrażenie w kontekście międzysezonowego wietrzenia szatni.
Wielkie Cincinnati
W tym roku ta pierwsza kwestia rozstrzygnęła się dosyć szybko. Niemal od początku rozgrywek na czele łączonej tabeli (MLS East i West) znajdowała się ekipa FC Cincinnati. Zespół ten dołączył do MLS w 2019 roku i przez pierwsze trzy sezony – gdy w ich szeregach występował m.in. Przemysław Tytoń – był jej czerwoną latarnią. Ze wszystkich 91 meczów rozegranych w tym czasie Orange and Blue wygrali zaledwie 14 i znani byli bardziej z głośnych zmian na stanowiskach szkoleniowych (klub prowadził m.in. Jaap Stam) niż dobrych rezultatów. Dopiero przyjście Chrisa Albrighta i posadzenie go w fotelu general managera zmieniło kierunek klubu z Ohio na właściwy. Były piłkarz i jeden z członków sztabu Philadelphia Union powierzył trenowanie znającemu MLS od podszewki Patowi Noonanowi, który najpierw grał tam dekadę, a potem niemal tyle samo czasu pełnił funkcję asystenta trenera m.in. w Los Angeles Galaxy i Union. Pomysł Noonana polegał na tym, że o obliczu drużyny miała stanowić doświadczona defensywa, oparta na 37-letnim Geoffie Cameronie i powracającym z europejskich wypożyczeń (Vitesse Arnhem, Nantes, Alaves, Reading i Anderlecht) Mateuszu Miazdze oraz ofensywnym trio: Brenner, Brandon Vazquez i Luciano Acosta. Acosta zakończył rok 2022 z 10 bramkami i 19 asystami, a Brenner i Vazquez, zdobywając po 18 goli, nie tylko podzielili się koroną króla strzelców, ale i zapracowali na zainteresowanie klubów z Europy. 24-letni reprezentant USA miał tego lata trafić do Borussii Mönchengladbach, aby zastąpić Marcusa Thurama, ale ostatecznie temat upadł. Przeprowadzka na Stary Kontynent udała się w przypadku o rok młodszego Brazylijczyka, który za 10 milionów dolarów trafił do Udinese, gdzie obecnie leczy kontuzję uda. Rok 2023 – mimo iż bez Brennera i Camerona – jest dla Cincinnati jeszcze lepszy. Ze swojego obiektu TQL Stadium uczynili twierdzę, co sprawiło, że 21 czerwca wyrównali rekord MLS, wygrywając swoje dziesiąte kolejne spotkanie na własnych śmieciach. W sumie dotychczas u siebie zwyciężyli aż 13 razy, zremisowali dwukrotnie i przegrali tylko z New York Red Bulls – chwilę po tym, jak zapewnili sobie Supporters’ Shield. Ich mecze w zdecydowanej większości ogląda komplet zagorzałych sympatyków (stadion może pomieścić 26 tys. kibiców), którzy w ubiegłą środę wykupili aż 21 tysięcy karnetów na kolejny sezon! Wszystko dzięki jakości na boisku, o którą znowu zadbali Miazga (tylko 37 straconych goli przez defensywę FCC), Vazquez (8 goli i 3 asysty) i przede wszystkim Acosta. 29-letni Argentyńczyk, który w Cincinnati zarabia 2 miliony dolarów za sezon, jest w ścisłym gronie kandydatów do nagrody MVP, bo zanotował dotychczas 16 goli i 12 asyst. To nie tylko motor napędowy ekipy Noonana, ale i jej kapitan, dlatego bardzo wiele w kontekście walki o MLS Cup będzie zależało od jego formy.
Pięć meczów i MVP?
W tym roku w fazie pucharowej zobaczymy aż 18 ze wszystkich 29 drużyn i na dziś pewne gry w playoffs są: Orlando SC, Philadelphia, Columbus Crew, New England Revolution, Atlanta United i Nashville SC na Wschodzie oraz rewelacyjny beniaminek St. Louis City SC (tytuł mistrza Zachodu sezonu zasadniczego w swoim pierwszym sezonie), klub Mateusza Bogusza Los Angeles FC, Seattle Sounders, świetnie spisujący się w tym roku Houston Dynamo (z Sebastianem Kowalczykiem), Vancouver Whitecaps i Real Salt Lake. W grze o pozostałe dwa miejsca w Konferencji Wschodniej wciąż liczy się pięć ekip: CF Montreal, New York Red Bulls, Chicago Fire z Kacprem Przybyłką, drużyna Karola Świderskiego, Kamila Jóźwiaka i Jana Sobocińskiego Charlotte FC oraz New York City FC. W ostatniej kolejce najciekawiej zapowiada się starcie NYC FC z Fire, bo można zaryzykować stwierdzenie, że kto wygra, ten awansuje. Na Zachodzie miejsc do obsadzenia jest trzy i pretenduje do nich pięć drużyn: Portland Timbers Jarosława Niezgody, San Jose Earthquakes, FC Dallas, Sporting Kansas City i Minnesota United. Tu również w ostatniej rundzie dojdzie do starcia pomiędzy bezpośrednimi rywalami, gdyż w Kansas City Sporting podejmie Minnesotę. Faza pucharowa z pewnością dostarczy sporych emocji, ale dziś dużo mówi się o też o wielkich nieobecnych. Przede wszystkim awansu do playoffs nie udało się osiągnąć Interowi Miami, który po przyjściu Leo Messiego, Sergio Busquetsa i Jordiego Alby był nie do pokonania. Podopieczni Gerardo Martino sięgnęli po Leagues Cup, awansowali do finału Pucharu USA (eliminując w półfinale FC Cincinnati) oraz zdobyli siedem oczek w trzech ligowych meczach. Na początku września Leo pojechał na kadrę i wrócił stamtąd z urazem, który wyeliminował go z gry. Z tego samego powodu ze składu wypadł Alba i okazało się, że sam Busquets Interu nie pociągnie. Ekipa Beckhama przegrała nie tylko finał Pucharu USA z Houston 1:2, ale nie potrafiła też wygrać żadnego z czterech ostatnich meczów ligowych, co sprawiło,
Rozgrywki w MLS wchodzą na ostatnią prostą. Przed finałową kolejką wiadomo, że Supporters’ Shield trafi w ręce FC Cincinnati oraz że w playoffs nie zobaczymy Leo Messiego i jego Interu Miami. W fazie pucharowej zabraknie także Mateusza Klicha, a o awans wciąż muszą walczyć m.in. Karol Świderski czy Kacper Przybyłko.
że drzwi do playoffs zatrzasnęły się przed jej nosem. Nie przeszkodziło to jednak władzom ligi wytypować Messiego jako jednego z kandydatów do nagrody MVP, choć statystyki Argentyńczyka: 5 meczów, 1 gol i 2 asysty na kolana nie powalają. Prócz niego w gronie piłkarzy walczących o to miano jest też – już bardziej zasłużenie – Busquets.
Pożegnanie z Rooneyem
Oprócz Miami poza playoffs jest jeszcze kilku innych wielkich nieobecnych. Ten sezon jest bowiem kompletną klapą dla wicemistrza Zachodu z 2022 Austin FC, bezskutecznie walczącego o odrodzenie się Los Angeles Galaxy oraz przede wszystkim dla Toronto FC. Ekipa z prowincji Ontario – dzięki kontraktom podpisanym z Federico Bernardeschim i Lorenzo Insigne – miała bowiem bić się o czołowe lokaty. Tymczasem liczne kłótnie na linii Bernardeschi – kapitan drużyny Michael Bradley – trener Bob Bradley (ojciec Michaela) sprawiły, że z posadą po 20 kolejkach musiał pożegnać się ten ostatni. Ale i to nie pomogło, bo Toronto w całym roku wygrało zaledwie cztery spotkania i z 22 punktami jest na szarym końcu ligi.
Rok temu to smutne osiągnięcie przypadło D.C. United, które przed tym sezonem pozyskało do składu Mateusza Klicha. Polak zanotował solidny rok (4 gole i 9 asyst, był też w czołówce, jeśli chodzi o kluczowe podania), podobnie jak znany z gry w Aston Villi i Crystal Palace Christian Benteke (14 goli i 4 asysty). United zdobyli 13 punktów więcej niż w 2022, ale ostatecznie awans do playoffs przegrali na finiszu. Z posadą pożegnał się Wayne Rooney, który kilka dni potem został szkoleniowcem Birmingham City. Nie jest jeszcze jasne, kto w klubie ze stolicy obejmie stery po Angliku, ale wydaje się, że na przyszłość można tam patrzeć z optymizmem.