Efektywny starszy pan
Giacomo Bonaventura wrócił do reprezentacji Włoch po trzech latach przerwy. Ostatni mecz w barwach Squadra Azzurra 34-letni pomocnik rozegrał 7 października 2020 roku.
Kiedyś, szczególnie w latach 70. i 80., wydawało się, że piłkarz po trzydziestce powinien skończyć karierę. Z różnych powodów sytuacja powoli się zmieniała. Teraz niewielu zawodników w takim wieku rezygnuje z gry, a niektórzy przeżywają drugą sportową młodość. I potrafią osiągnąć niespodziewane wyniki. Do tego grona należy Giacomo Bonaventura, pomocnik Fiorentiny, który mając 34 lata, wrócił do reprezentacji Włoch po trzech sezonach nieobecności. Nowy selekcjoner Azzurrich Luciano Spalletti powołał go na najbliższe mecze kwalifikacji do EURO 2024 z Maltą oraz Anglią. W Italii głośno się mówi o świetnym momencie formy „Jacka”, który w ośmiu meczach zdobył cztery bramki i popisał się dwiema asystami. As Violi nie jest jedynym graczem, który wrócił do kadry po ukończeniu trzydziestego roku życia.
Przykłady długowieczności
W tej sytuacji każdemu Włochowi przychodzi do głowy to, co wydarzyło się przed MŚ w 1998 roku. Ówczesny selekcjoner Cesare Maldini wskutek kontuzji doznanej przez obrońcę Juventusu Ciro Ferrarę zdecydował się powołać na jego miejsce 35-letniego piłkarza Interu Giuseppe Bergomiego. „Wujek” (jego przydomek) nie występował w koszulce Azzurrich od 1991 roku, ale w sezonie 1997/98 jako stoper grał niesamowicie i przekonał Maldiniego, aby na niego postawić. Ten wybór zaowocował dobrymi wynikami, bo mistrz świata z 1982 roku (upilnował Grzegorza Latę w półfinale z Polską) rozegrał we francuskim mundialu trzy spotkania od początku i okazał się jednym z najlepszych włoskich kadrowiczów. Jest kilka podobnych przykładów. Po trzech sezonach przerwy we wrześniu 2007 roku obrońca Romy Christian Panucci przywdział ponownie trykot Azzurrich w wieku 34 lat (później wziął udział w EURO 2008). Nicola Legrottaglie, stoper grający wtedy w Juventusie, w sierpniu 2008 roku po czterech i pół roku przerwy wrócił do reprezentacji w wieku 32 lat. Wreszcie napastnik Sampdorii Fabio Quagliarella, mając 36 lat, w marcu 2019 roku został powołany do kadry po czterech sezonach. Warto też przypomnieć o świetnej historii Emiliano Morettiego, obrońcy Torino, który w listopadzie 2014 roku zadebiutował w barwach Włoch w wieku 33 lat i 5 miesięcy.
Uparty do bólu
Innowacje oraz odnotowany ostatnio postęp technologiczny pomagają sportowcom w rywalizacji na wyższym poziomie także po przekroczeniu trzydziestu lat. Oczywiście ma na to wpływ prawidłowe odżywianie, ale ono nie wystarczy, żeby zaistniało to zjawisko. W zespołowym sporcie, takim jak piłka nożna, do drugiej młodości zawodnika przyczyniają się sposób gry uwydatniający jego cechy, relacja z trenerem oraz to, jak piłkarz odnajduje się w środowisku. „Jack” Bonaventura znalazł to wszystko we Florencji. – Tam czuje się świetnie pod każdym względem, jego rodzina również – podkreśla Mauro Borioni, szkoleniowiec, który trenował Giacomo od 2001 do 2004 roku w Settempedzie, drużynie z miasteczka gracza. – Widzę, że jest we wspaniałej formie. Zdaję sobie z tego sprawę, obserwując, jak zakłada pressing – dodaje Borioni.
– Odezwaliśmy się do siebie kilka dni temu. Cieszy się z powołania, a ja w tych chwilach pamiętam długą drogę, którą przeszedł, żeby być, gdzie jest teraz – mówi wzruszony szkoleniowiec.
Trener przypomina wątpliwości wokół Bonaventury, który był mały i chudy. – Giacomo uważano za utalentowanego gracza, ale Atalanta, która zauważyła go już na początku XXI wieku, wolała poczekać, zanim na niego postawiła – dodaje. Młody zawodnik przeprowadził się do Bergamo dopiero w 2006 roku, po sezonie spędzonym w toskańskim klubie Margine Coperta. Opowiada Borioni: „Antonio Bongiorni, dyrektor sportowy tej drużyny, którego znam, zdecydował się sprowadzić Giacomo”. Bongiorni współpracował z Atalantą jako obserwator i znał Alessio Palę, trenera w akademii La Dei. – Ten ostatni już był świadomy umiejętności Giacomo i po rozgrywkach 2005/06 przekonał Mino Faviniego (ówczesnego szefa akademii Nerazzurrich – przyp. red.), żeby go kupił – wyjaśnia dalej Borioni. Pomocnik przeniósł się do Bergamo. Był uważany za gotowego na nowe wyzwania. – Upór Bonaventury robił wtedy na mnie wrażenie. Był najniższym chłopakiem w zespole, ale zawsze znajdował sposób, żeby wyprzedzić kolegów we wszystkich ćwiczeniach – kończy Borioni.
Mądrzejsi i bardziej skrupulatni
Zazwyczaj ponad trzydziestoletni gracz staje się mądrzejszy i bardziej skrupulatny w każdym aspekcie. As Fiorentiny ma jednak od zawsze odpowiednie podejście do pracy i góruje nad wieloma pomocnikami pod względem taktycznym. Jest w stanie grać w wielu rolach, bo świetnie odczytuje różne sytuacje boiskowe. Ostatnio występuje jako cofnięty napastnik (system 4-2-3-1), ale w przeszłości był wykorzystywany jako skrzydłowy ( w ustawieniu 4-4-1-1 w Atalancie) i także jako środkowy pomocnik (w systemach 3-5-2 i 4-3-3). Luciano Spalletti porównywał go do asa Realu Madryt Jude’a Bellinghama. – Kiedy graliśmy razem, gdziekolwiek występował, bardzo dobrze sobie radził – chwali uniwersalność „Jacka” Trevor Trevisan, kolega reprezentanta Włoch od stycznia do czerwca 2010 roku w Padovie w Serie B. – Był dobry z piłką przy nodze, widzieliśmy jego piłkarskie umiejętności i na pewno udowadniał, że jest wszechstronny – podkreśla były obrońca oraz dodaje: – W linii defensywnej podobny do niego jest Matteo Darmian. Tak samo uniwersalny. Występowaliśmy razem w Padwie. Z nami był też trener Fiorentiny Vincenzo Italiano. I „Jack”, i Matteo dalej świetnie się spisują, bo są inteligentnymi piłkarzami – podsumowuje Trevisan, który teraz jest odpowiedzialny za dział skautingu Padovy. Właśnie Dar mian był ostatnim ponad trzydziestoletnim graczem powołanym do reprezentacji przed Bona venturą. W marcu tego roku, przy okazji meczów z Anglią oraz Maltą, były selekcjoner Roberto Mancini postawił na 33-letniego zawodnika Interu, którego w kadrze nie było od listopada 2017 roku. Na tym zgrupowaniu spotkał ponownie rówieśnika z Fiorentiny. Jak podkreślił Bonaventura na środowej konferencji prasowej, jeśli chodzi o powroty do kadry, liczy się efektywność, a nie wiek.