Bez Ishaka nie będzie walki o mistrzostwo
Kapitan Lecha Poznań ku uciesze kibiców wrócił do formy i znowu zaczyna strzelać. Teraz czas na zaległy mecz z rewelacją ligi, czyli Dumą Podlasia.
Wnajbliższy wtorek przyjdzie czas na pierwszą poważną weryfikację po blamażu 0:5 z Pogonią Szczecin. Do stolicy Wielkopolski przyjedzie z Podlasia drużyna Jagiellonii Białystok, która obok Śląska Wrocław jest do tej pory największą rewelacją sezonu. W najczarniejszych snach nikt w Poznaniu nie wyobraża sobie przegrać tak jak w Szczecinie. A Jagiellonia jest zdolna do wielkich rzeczy.
Ważny okres Kolejorza
Piłkarze Adriana Siemieńca są o krok od bycia liderem tabeli. Jeśli wygrają lub zremisują we wtorek przy Bułgarskiej, znajdą się na pierwszym miejscu. Fantastyczną dyspozycję prezentuje Bartłomiej Wdowik, który zanotował już pięć bramek i wszystkie ze stałych fragmentów gry. W ostatnim spotkaniu przeciwko Zagłębiu Lubin 23-latek wkręcił piłkę… bezpośrednio z rzutu rożnego. Wcześniej w Krakowie zaliczyłwspaniałe trafienie z rzutu wolnego i decyzją
Michała Probierza wylądował na zgrupowaniu reprezentacji Polski. Białostoczanie udowadniają także, że potrafią poradzić sobie bez swojej gwiazdy, Jesusa Imaza, którego zabrakło w spotkaniach z Cracovią (4:2) i Zagłębiem (3:0).
Lech wtorkowym zaległym spotkaniem z Jagiellonią przy Bułgarskiej zaczyna bardzo ważny okres w rundzie jesiennej. Idzie mu dobrze, a oprócz starcia z Jagą czeka ich pojedynek z Legią w Warszawie 12 listopada. Spośród dwóch naszych reprezentantów w Europie to Raków nieco lepiej sobie radzi w Ekstraklasie. Legioniści przechodzą kryzys i czarną serię: cztery ostatnie spotkania – w tym jeden mecz LKE – to cztery porażki i bilans bramkowy 1–9. Jeśli go nie zatrzymają, w listopadzie Kolejorz może zaliczyć kolejny skalp. Ale najpierw trzeba odprawić Jagę.
Kapitan znowu na posterunku
Od pierwszej kolejki fundamentem gry poznaniaków byli ofensywni pomocnicy, w tym najbardziej lewy skrzydłowy Kristoffer Velde oraz dziesiątka Filip Marchwiński. Lechici w lidze zanotowali już 22 trafienia, ale aż 12 z nich padło łupem zawodników z drugiej linii (5 – Filip Marchwiński; 4 – Kristoffer Velde; 2 – Adriel Ba Loua; 1 – Jesper Karlström). Jedynie 5 trafień zanotowali napastnicy (4 – Mikael Ishak, 1 – Filip Szymczak). Absencja Ishaka spowodowana problemami zdrowotnymi sprawiła, że John van den Brom musiał szukać różnych rozwiązań. Jednym z nich było wystawienie Marchwińskiego jako środkowego napastnika. Efekt był świetny, bo w trzech spotkaniach z rzędu, które opuścił Szwed (z Wartą, Stalą i Rakowem), reprezentant Polski zastąpił 30-latka i w każdym meczu zapisywał się na listę strzelców. Swoje dołożył także Velde. Jak inni piłkarze, tak również Ishak zaliczył fatalny występ w rywalizacji z Portowcami (0:5), a część kibiców jasno dawała do myślenia, że kapitan Lecha jest zupełnie bez formy. Jednak jeszcze przed przerwą reprezentacyjną Szwed dołożył gola i asystę w meczu z Puszczą (4:1), a po powrocie ligi wpakował dwa gole ŁKS i był bliski upragnionego hat tricka.
– Bez wątpienia Lech – jeśli chce się bić o najwyższe cele – potrzebuje Ishaka w dobrej dyspozycji. Jak to u napastnika bywa, jeśli strzela, nabiera pewności siebie, minuty spędzone na boisku powodują, że fizycznie zaczyna być silniejszy. Forma Szweda jest bardzo ważna. Przed Lechem kluczowe mecze, które dadzą odpowiedź na to, czy Kolejorz będzie się bił o mistrzostwo. Ishak z kolejnymi trafieniami na koncie to bardzo dobra wiadomość dla klubu, działaczy, kibiców i całego zespołu – przekonuje Ryszard Rybak, były piłkarz Lecha Poznań.
Nie mają nominalnego zmiennika
Próżno jednak szukać alternatywy na brak Ishaka. Artur Sobiech może pomóc, ale co najwyżej rezerwom. Przyjechał do Poznania przed sezonem 2021/22 i od tego momentu rozegrał 34 spotkania ligowe, notując w nich jedynie 3 gole. Kilka miesięcy temu był bliski wyprowadzki, bo pierwotnie nie chciał przedłużyć kontraktu na gorszych warunkach, ale ostatecznie doszedł do porozumienia z klubem i podpisał umowę do czerwca 2024 roku. I prawdopodobnie będzie to ostatni etap jego przygody z Kolejorzem. – Pozycja Artura Sobiecha nie jest łatwa. Takie życie – Artur nie ma 18 lat. I tak powinien być wdzięczny klubowi, że pozwolił mu zostać tu, gdzie biją się o wysokie cele. Powodem, dla którego Artur został na kolejny rok w Poznaniu, było założenie działaczy, że Lech zagra na trzech frontach do grudnia. Nie podejrzewano, że zespół odpadnie. I takie były plany, a w nich Sobiech, bo jak się gra tyle spotkań, to kadra musi być szeroka – trzeba brać pod uwagę kontuzje oraz zmęczenie. Jego oczekiwania finansowe były pewnie na tyle rozsądne, że się dogadali. Piłkarz w jakimś stopniu obyty, więc jak jest potrzeba, to wejdzie i nie będzie dramatu. Taka była kalkulacja w klubie. Jednak gdy Lech został wyeliminowany z europejskich pucharów, pojawiły się inne rozwiązania – podkreśla Rybak. Filip Szymczak jest utalentowanym piłkarzem i młodzieżowym reprezentantem Polski, ale gra na jednego napastnika sprawia, że 21-latek w Lechu częściej otrzymuje szansę jako ofensywny pomocnik. Wychodzi na to, że choć holenderski szkoleniowiec ma bardzo szeroką kadrę i wiele możliwości rotowania składem, nominalny, skuteczny napastnik jest przy Bułgarskiej tylko jeden. – To luksus Lecha, że ma na tyle silną kadrę, iż kilkutygodniowa absencja takiego piłkarza jak Ishak nie powoduje większego problemu z załataniem dziury, choć niewątpliwie to odczuwalne. Jest to zatuszowanie, bo w statystykach nie widać wielkiej, radykalnej różnicy. Można na dziewiątce ustawić Marchwińskiego lub Szymczaka. Ten ostatni wolno dochodzi do siebie, ale drzemie w nim ogromny potencjał i myślę, że wróci na swój poziom. To przyszłość Lecha. Podobnie było z Marchwińskim – świetny start, później dołek, ale teraz jest zupełnie innym piłkarzem – ocenia Rybak.