Baraże są na wyciągnięcie ręki
Jesteśmy na bardzo dobrej drodze do zapewnienia sobie przynajmniej udziału w barażach o EURO. Najpierw jednak skupiamy się na awansie do dywizji A, co już będzie dla nas sukcesem – mówi bramkarka reprezentacji Polski Katarzyna Kiedrzynek.
JAKUB SZYPROWSKI: Jakie ma pani odczucia po powrocie do reprezentacyjnej bramki po długiej przerwie?
KATARZYNA KIEDRZYNEK (BRAMKARKA REPREZENTACJI POLSKI
I PARIS SAINT-GERMAIN): To był dla mnie wspaniały moment, to była bardzo długa przerwa – prawie dwuletnia. Powrót do bramki reprezentacji Polski pokazał mi, jak trudną drogę przeszłam, żeby wrócić. Fajnie znów spędzać czas z drużyną i dawać z siebie wszystko dla zespołu, zwłaszcza że jesteśmy blisko historycznego awansu. Wygrana w kolejnym spotkaniu będzie oznaczać promocję do dywizji A i zapewnienie sobie udziału przynajmniej w barażach do EURO 2025. Jest to dla nas wielka sprawa i chciałabym to przeżyć razem z drużyną.
Jak ocenia pani swój powrót? Jestem osobą, która dość krytycznie podchodzi do swojej gry. Było nieźle, choć zawsze znajdzie się coś, co można zrobić lepiej. Cieszę się ze zwycięstw, ponieważ to one są najważniejsze.
Czy była pani zaskoczona, że w meczu z Ukrainą wyszła pani w wyjściowej jedenastce po dobrym występie Kingi Szemik w poprzednim spotkaniu, w którym zagraliśmy z Grecją?
Każda z nas jest gotowa, by zagrać w każdym meczu. Ale decyzje należą do naszej trenerki i sztabu szkoleniowego. Cieszę się, że dostałam tę szansę, ciężko pracuję po to, by grać. W reprezentacji są świetne bramkarki, razem tworzymy zgrany zespół i obojętnie kto by zagrał, utrzyma dobry poziom.
Dla reprezentacji Polski to chyba normalna rzecz, że selekcjonerzy mają ból głowy i zastanawiają się kogo wystawić między słupkami. To jest nasz polski „problem”, zarówno w reprezentacji męskiej, jak i żeńskiej mamy dużo świetnych bramkarzy i bramkarek. Ból głowy u trenerów i trenerek w tej kwestii bardzo cieszy.
W wtorkowym meczu z Serbią mogliśmy zapewnić sobie awans do wyższej dywizji, to się jednak nie udało, choć remis również nie jest dla nas złym wynikiem. Czego zabrakło reprezentacji Polski w tamtym spotkaniu z pani perspektywy? Zabrakło spokoju i skuteczności, ponieważ miałyśmy okazję, by zdobyć więcej bramek. Cieszymy się jednak z punktu zdobytego na trudnym terenie w Serbii, jest on dla nas naprawdę ważny. To był wymagający dwumecz, Serbia to najtrudniejszy rywal w naszej grupie. Oczywiście mecze z Ukrainą i Grecją również nie będą dla nas łatwe, ponieważ każdy zespół nie odpuści i będzie grał do końca. Liga Narodów jest pod tym względem bardziej wymagająca niż poprzedni system rozgrywek. Mam nadzieję, że w grudniu dopniemy swego i zdobędziemy awans do dywizji A.
W meczu z Serbkami w Tychach kolejny raz doszło do sytuacji, gdzie utraciłyście kontrolę nad spotkaniem i przeciwnik przejął inicjatywę w końcówce. Podobnie było w meczu z Ukrainkami w drugiej kolejce Ligi Narodów. Wynika to ze zbyt dużego tempa w wcześniejszych fazach spotkania i w ostatnich kilkunastu minutach brakuje sił?
Jesteśmy drużyną, która przez całe spotkanie chce atakować i stwarzać groźne sytuacje pod bramką przeciwniczek, być może rzeczywiście zabrakło sił w końcówkach obu spotkań. Dla nas najważniejsze, że w ostatecznym rozrachunku mamy bramkę więcej niż nasz przeciwnik. Straciłyśmy cztery gole w czterech meczach, jednak w każdym z meczów w Lidze Narodów tworzyłyśmy wiele okazji bramkowych i z tego najbardziej jesteśmy zadowolone.
W czterech spotkaniach Ligi Narodów zobaczyliśmy trzy różne pary środkowych obrończyń z powodu kontuzji i kartek. Jak takie zmiany w formacji defensywnej wpływają na bramkarza?
Pewnie lepiej grałoby się, gdyby linia obrony nie zmieniała się tak często. Ale trzeba zwrócić uwagę na to, że każda z obrończyń, która dostała szansę, zagrała dobre spotkanie. Na mnie szczególnie to nie wpłynęło. To, czy bramkarka będzie dobrze czuła się na boisku, wynika z komunikacji i zaufania do obrończyń. Z każdą zawodniczką mam dobry kontakt i bardzo dobrze czuję się z nimi na boisku, więc nie ma to znaczenia. Odkąd naszą trenerką jest Nina Patalon, nie było stałej jedenastki z powodu różnych zdarzeń. Można powiedzieć, że jesteśmy do tego przyzwyczajone i adaptujemy się do danej sytuacji.
Jest pani w reprezentacji Polski od 2009 roku. Czy to najlepszy okres pod względem sportowym dla tego zespołu?
Zdecydowanie tak. Jesteśmy na bardzo dobrej drodze do zapewnienia sobie przynajmniej udziału w barażach o EURO. Najpierw jednak skupiamy się na awansie do dywizji A, co już też będzie dla nas sukcesem i wierzę, że uda nam się tego dokonać. Nie możemy się doczekać kolejnego zgrupowania, podczas którego zagramy z Ukrainą i Grecją.
Po raz kolejny w reprezentacji zachwyca Ewa Pajor, która już nas przyzwyczaiła do tego, że jest w kapitalnej dyspozycji w każdym spotkaniu. Jaką jest postacią dla drużyny narodowej?
Jest wspaniałą zawodniczką i siłą tej reprezentacji, daje drużynie spokój, strzelając gole. Trzeba również dodać, że dostaje świetne podania od innych zawodniczek i to wykorzystuje. Mimo że jest napastniczką, to skupia się również na grze w obronie i jeżeli jest taka potrzeba, pomaga nam w odbiorze piłki. Jest takie powiedzenie: „nie ma ludzi niezastąpionych”. W tym przypadku powiem jednak, że Ewa wyłamuje się z tej frazy i dla reprezentacji Polski jest postacią niezastąpioną. Trudno byłoby znaleźć zawodniczkę o takiej jakości.
Nie mogę w takim razie nie zapytać o wyniki Złotej Piłki. Czy 18. miejsce dla napastniczki Wolfsburga jest w takim wypadku zbyt niskie? Według mnie tak. 18. lokata jest zdecydowanie za niska i w mojej opinii Ewa powinna być dużo wyżej.
Na koniec zapytam o pani powrót po trzech latach do PSG. Z jakiego powodu zdecydowała się pani na ten krok?
Czułam w głębi serca, że rozdział w paryskim klubie nie został jeszcze przeze mnie skończony. Do Wolfsburga odchodziłam w czasach pandemii i nie mogłam tego zrobić po swojemu. Wiedziałam, że mam we Francji do załatwienia jeszcze parę spraw. Jestem bardzo zadowolona z tego powrotu. Paryż to zdecydowanie moje miejsce na ziemi.
Celem jest wygranie upragnionej Ligi Mistrzyń?
W Paryżu celem jest wygranie wszystkich rozgrywek w jakich startujemy. Ale życie nauczyło mnie nie wybiegać zbyt daleko w przyszłość. Przed nami mnóstwo wymagających meczów i wiele miesięcy rywalizacji. Skupiamy się na najbliższym spotkaniu.
Odkąd naszą trenerką jest Nina Patalon, nie było stałej jedenastki z powodu różnych zdarzeń. Można powiedzieć, że jesteśmy do tego przyzwyczajone i adaptujemy się do danej sytuacji.