Widzew planuje i liczy koszty
Przy Piłsudskiego już mocno szykują się do zimowego okna transferowego. Chcą być w nim aktywni, ale wydatki na pierwszą drużynę rosną.
Po rozstaniu z trenerem Januszem Niedźwiedziem i zatrudnieniu w jego miejsce Daniela Myśliwca Widzew ugasił pożar, jaki wznieciły przeciętna gra oraz bardzo średnie wyniki. Pod wodzą nowego szkoleniowca łodzianie w pięciu meczach ligowych odnieśli dwa zwycięstwa, dwukrotnie zremisowali i zanotowali jedną porażkę (1,6 punktu na mecz; za Niedźwiedzia w rundzie jesiennej średnia ta wynosiła równy punkt na mecz). Teraz w klubie planują zimowe transfery.
Kto może odejść
Jak dowiedzieliśmy się nieoficjalne, Widzew chciałby zakontraktować w zimowym oknie transferowym czterech piłkarzy, przy czym priorytetami są dwie pozycje: bramkarz i napastnik. W dalszej kolejności są: środkowy obrońca i skrzydłowy. Listę życzeń otwierają golkiper i zawodnik odpowiadający za strzelanie goli, bo trzeba się liczyć z tym, że odejdą Henrich Ravas i Jordi Sanchez. Oni należą też do piłkarzy z największym potencjałem sprzedażowym.
Słowacki bramkarz trafił do jeszcze pierwszoligowego Widzewa w trybie awaryjnym już po zamknięciu okna transferowego wiosną 2022 roku. Było to możliwe ze względu na kontuzje bramkarzy Jakuba Wrąbla i Konrada Reszki, a przepisy w takich wypadkach dopuszczają tego rodzaju transfery medyczne. Ravas od razu stał się podstawowym bramkarzem zespołu, kilka miesięcy później cieszył się z awansu do Ekstraklasy i był wiodącą postacią beniaminka, który miał świetną rundę jesienną już na najwyższym szczeblu rozgrywkowym – na półmetku sezonu Widzew był piąty. W efekcie Ravas trafił nawet do reprezentacji Słowacji i w poprzednim zimowym oknie zainteresowały się nim inne kluby. Widzew oferty jednak odrzucał. – Marka tego piłkarza jest więcej warta niż jeszcze pół roku temu. Chodzi także, aby odejść od koncepcji pracy tu i teraz, jaką praktykowano w Widzewie. Wiemy, że sprzedaż zawodnika ustali politykę transferową na kolejne lata. W dużym uproszczeniu: jeżeli zaczniemy sprzedawać za 500 tys. euro, to od takich kwot rozpoczną się kolejne rozmowy. Jak sprzedamy za milion, to od tej kwoty będziemy przyjmować oferty – tłumaczył w rozmowie z „PS” były już prezes Mateusz Dróżdż.
W ostatnich miesiącach 26-letni Ravas, mający kontrakt do końca sezonu 2024/25 (przedłużył go wiosną), nieco obniżył loty, ale wciąż jest piłkarzem, na którym klub może zarobić. Sanchez z kolei trafił do Widzewa przed startem poprzedniego sezonu i miał wejście smoka. W trzech pierwszych kolejkach jako rezerwowy strzelił dwa gole. Potem w lidze dorzucił ich jeszcze trzy, imponował siłą i zaangażowaniem. Potem jednak nie było tak dobrze. Wiosną nie wykazał się już taką skutecznością i publicznie przyznał, że presja go przerasta. W klubie z nim pracowano, status zawodnika w drużynie się nie zmienił, wciąż grał i gra w pierwszym składzie (choć w ostatniej kolejce mecz z Rakowem w Częstochowie zaczął na ławce). Hiszpanowi po sezonie kończy się kontrakt i po stronie klubu jest opcja, by go przedłużyć. Na ten krok Widzew najprawdopodobniej się nie zdecyduje, a spróbuje go sprzedać.
Koszty rosną
W Łodzi liczą, że uda się znaleźć chętnych na tych piłkarzy, bo znacząco wzrosły koszty funkcjonowania pierwszej drużyny. Przyczyniło się do tego przyjście Sebastiana Kerka. Niemiec dostał rekordowy w historii klubu kontrakt, którego wartość przekracza milion złotych rocznie. Do tego Kerk zainkasował dużą kwotę za podpis, bo przychodził do Widzewa jako wolny zawodnik. Swoje zrobiło również sprowadzenie pod koniec okna obrońcy Juana Ibizy. Był to transfer z gatunku „last minute”, którego wcześniej nie uwzględniano w wydatkach. Sprowadzenie ewentualnego stopera po ściągnięciu Luisa da Silvy planowano dopiero na zimę. Dużo kosztowało także rozwiązanie umów z trenerem Niedźwiedziem i jego sztabem oraz norweskim pomocnikiem Kristofferem Hansenem. Kondycja finansowa – jeśli chodzi o pierwszy zespół – byłaby jeszcze trudniejsza, gdyby nie środki na ten cel od sponsora strategicznego. A pozostaje jeszcze kwestia nowego kontraktu dla Bartłomieja Pawłowskiego. Niedawno wydawało się przesądzone, że najlepszy piłkarz Widzewa po sezonie odejdzie z klubu. Teraz jednak zawodnik jest blisko podpisania nowej umowy. Sytuację skomplikowała ostatnia kontuzja blisko 31-letniego piłkarza. Gdyby nie ona, być może już doszłoby do przedłużenia kontraktu o dwa lata na warunkach oczywiście korzystniejszych niż obecnie, bo dziś one znacznie odbiegają od tych, które ma na przykład Kerk. A tak na razie trwają ustalenia, co dokładnie dolega Pawłowskiemu, bo diagnozy były dwie i jedna wskazywała, że potrzebna będzie operacja. Zdecydowano się jednak na leczenie bez zabiegu.
Jeśli chodzi o finanse, dodatkowo sytuacji nie poprawiają takie wydarzenia jak niedawny odwołany z powodu zalanego deszczem boiska mecz z Ruchem Chorzów. Dla klubu to koszt sięgający nawet 400 tys. zł. Dlatego Widzew, wynajmujący stadion od miasta, powołał specjalną komisję, która ma zbadać przyczynę, dlaczego woda zalegała na boisku. Jej wstępne ustalenia wskazują na niedostateczną drożność studni, do której odprowadzana jest woda z drenażu boiska.
A jakby tego było mało, dopiero w ubiegłym tygodniu zaczęła się naprawa boiska sztucznego na Łodziance, choć według dawnych harmonogramów prace miały zakończyć się już we wrześniu. W efekcie grupy młodzieżowe muszą odpłatnie korzystać z innych boisk w Łodzi (m.in. Chojeńskiego Klubu Sportowego) i poza nią (w Wiśniowej Górze).
Kwestia boisk jest w ogóle złożonym tematem. Te na Łodziance od dawna są w złym stanie i m.in. to może być powodem wielu kontuzji (oprócz Pawłowskiego z urazem zmaga się m.in. Kerk). Na problemy z boiskami i ogólnie z infrastrukturą kilka dni temu uwagę zwracał właściciel Widzewa Tomasz Stamirowski w trakcie spotkania w urzędzie miasta. Ze strony klubu był na nim sam, a w maju po odwołaniu Dróżdża z prezydent Hanną Zdanowską oraz sekretarzem miasta Wojciechem Rosickim towarzyszył mu jeszcze nowy prezes Michał Rydz. Wtedy obiecywano sobie świetną współpracę. Teraz Stamirowski na swoje uwagi miał usłyszeć, że miasto najpierw wybudowało stadion Widzewa (dzięki czemu klub przetrwał), a nie ŁKS.