Lech? Nie ma co się denerwować
Obecna sytuacja wygląda następująco: Lech jest na trzecim miejscu w lidze. Mistrz Polski Raków oraz Legia są za jego plecami. Nie ma co się denerwować. Do końca sezonu jeszcze dużo spotkań – tonuje nastroje poznańskich kibiców Jerzy Podbrożny.
Po dwóch z rzędu spotkaniach bez zwycięstwa oraz bolesnej porażce 0:5 z Pogonią na początku października w Szczecinie część kibiców z Wielkopolski powątpiewa w trenerski kunszt Johna van den Broma, wieszcząc, że będzie kolejnym szkoleniowcem, który z Poznania wyjedzie bez tytułu. I choć w okresie bez zwycięstw jest zdecydowanie łatwiej uderzyć w Holendra oraz w cały zespół, są i tacy, którzy kryzysu przy Bułgarskiej nie widzą – wręcz przeciwnie. Wśród nich jest były reprezentant Polski, dwukrotny król strzelców Ekstraklasy, były piłkarz m.in. Lecha i Legii Jerzy Podbrożny, przyglądający się z boku zmaganiom ekstraklasowiczów. I pierwsze, co robi, to uspokaja fanów z Poznania.
Nie ma sensu narzekać
– W Poznaniu nie mogą narzekać. Zespół zajmuje trzecie miejsce z zaledwie dwoma punktami straty: przecież to żadna strata. Nie ma drużyny idealnej, która gra znakomicie i gromadzi komplet punktów w każdym spotkaniu. To normalne. W jednym okresie wygrywają cztery mecze z rzędu, a potem mogę dwukrotnie zremisować. Taki jest futbol. Teraz już nie ma tak słabych drużyn, wiele spotkań jest wyrównanych – przekonuje były piłkarz Kolejorza.
Oczekiwania kibiców Lecha są zawsze bardzo wysokie. W tym sezonie odpadnięcie z europejskich rozgrywek w dwumeczu ze Spartakiem Trnawa było potężnym ciosem. Zwłaszcza że Słowacy zupełnie nie radzą sobie w fazie grupowej Ligi Konferencji Europy, przegrali wszystkie trzy dotychczasowe spotkania i notują bilans bramkowy 1–8. Po straceniu Europy van den Brom zraził do siebie fanów i utracił duży kredyt zaufania. Jeszcze wiosną, gdy Lech dotarł do ćwierćfinału LKE, kibice wybaczali zespołowi kolejne wpadki w lidze. Szybko zrozumieli także, że drużyna nie ma szans na obronę tytułu, ale wynik w Europie osłodził to rozgoryczenie.
– W Poznaniu kibice zawsze dużo oczekują, czasami więcej, niż można. Nawet jak Lech nie miał odpowiedniej drużyny, to liczono na mistrzostwo Polski. Jest presja wyniku, walki na sto procent, przygotowania mocnego do treningu, ale czasami pojawia się jakaś niemoc i choćby nie wiem, co by się wydarzyło, nie da się wygrać. Ktoś powie: bo oni zarabiają wielkie pieniądze. No dobrze, zarabiają, ale czasami jest tak, że mogliby zarobić po 5 milionów na głowę za dany mecz, a i tak nie byliby w stanie go wygrać. Bo tak to już jest. To sport. Każdy jest tylko człowiekiem, wszystko się może zdarzyć – usprawiedliwia piłkarzy Podbrożny.
Na pierwszy plan wysuwają się jednak inne krytyczne głosy. Siedem ostatnich meczów ligowych Lech kończył bez czystego konta. Strzelają mu wszyscy – zarówno drużyny z czołówki, jak i outsiderzy. Trener John van den Brom przekonuje, że ma to również związek ze stylem gry, wysokim pressingiem, braniem odpowiedzialności. W tle pojawia się także zmęczenie w ostatnim etapie spotkań, ale o tym Podbrożny słyszeć nie chce. – Zmęczenia tutaj nie biorę pod uwagę, bo to jest tak naprawdę pierwsza runda, więc o jakim zmęczeniu my tu mówimy? Nie mają w nogach aż tylu spotkań, żeby teraz narzekać. Gra w meczu to jest sama przyjemność i każdy powinien do niego być w pełni przygotowany na sto procent. Większa liczba zawodników uczestniczących w ataku czy kontrataku jest często przyczyną, że później po stracie mogą pojawić się wolne przestrzenie i trzeba szybko wracać do obrony. Dzisiaj nie ma słabych zespołów, żeby nie stracić piłki. Jeśli się idzie do przodu, to trzeba się liczyć z tym, że traci się także bramki – podkreśla dwukrotny król strzelców Ekstraklasy.
Szpital to nie wymówka?
Lech miał wykorzystywać fakt, że w porównaniu z Legią i Rakowem nie musi grać jesienią na trzech frontach. I rzeczywiście: dwaj rywale mają także swoje problemy i konsekwentnie tracą cenne punkty. Jednak o poznańskiej przewadze nie ma co nawet mówić, skoro w weekendowym spotkaniu na wyjeździe z Cracovią aż siedmiu zawodników nie mogło zagrać z powodu urazów, w tym bardzo ważni piłkarze (np. gwiazda Filip Marchwiński). Zaległe mecze z Rakowem oraz Jagiellonią, a także starcie w Pucharze Polski z Zawiszą sprawiają, że wbrew pozorom Kolejorz też zalicza sporo spotkań w ostatnim czasie. – Taki jest ten sport, że trafiają się kontuzje. Nie wiemy wszystkiego, nie znamy szczegółów. Czy to są urazy mięśniowe, pomeczowe, absencje wynikające z samego treningu? Trudno powiedzieć. Każdy zespół w lidze ma jakieś problemy – jeden większe, drugi mniejsze i później to się może odwracać. Tutaj nie ma co na patrzeć. Obecna sytuacja wygląda następująco: Lech jest na dobrym miejscu, zajmuje trzecią lokatę w lidze. Mistrz Polski Raków oraz Legia są za jego plecami. Nie ma co się denerwować. Do końca sezonu jeszcze dużo spotkań – zauważa Podbrożny, który barwy Lecha reprezentował w latach 1991– 1993.
Zamiast Legii oraz Rakowa rewelacjami sezonu stają się dwie drużyny, które na jego początku nie były brane pod uwagę w kontekście potencjalnych sukcesów. Śląsk Wrocław Jacka Magiery i Jagiellonia Białystok Adriana Siemieńca stacjonują na dwóch pierwszych miejscach w tabeli PKO BP Ekstraklasy i są zmorą dla wielu ekstraklasowiczów. W tym także dla Lecha, który z wrocławianami przegrał 1:3, a z Jagą roztrwonił trzybramkowe prowadzenie i ostatecznie zremisował 3:3. – Na pewno dla wszystkich to jakieś zaskoczenie. I jest to bardzo dobre dla ligi, że te zespoły pokazują klasę, bo Ekstraklasa będzie ciekawsza. Widzimy, że więcej zespołów gra ciekawą piłkę i zdobywa punkty – uważa Podbrożny.
Nie ma drużyny idealnej, która gra znakomicie i gromadzi komplet punktów w każdym spotkaniu. To normalne. W jednym okresie wygrywają cztery mecze z rzędu, a potem mogą dwukrotnie zremisować. Taki jest futbol.
Nawet jak Lech nie miał odpowiedniej drużyny, to w Poznaniu oczekiwano mistrzostwa Polski. Jest presja wyniku, walki na sto procent, przygotowania mocnego do treningu, ale czasami pojawia się jakaś niemoc i choćby nie wiem, co by się wydarzyło, nie da się wygrać.
Większa liczba zawodników do ataku czy kontrataku jest często przyczyną tego, że później po stracie mogą pojawić się wolne przestrzenie i trzeba szybko wracać do obrony. Jeśli się idzie do przodu, to trzeba się liczyć z tym, że traci się także bramki.