Sochan sam w Nowym Jorku
Wśrodowy wieczór Jeremy Sochan i jego San Antonio Spurs pojawili się na Manhattanie, aby w słynnej Madison Square Garden poszukać czwartego zwycięstwa w sezonie. Dla Polaka była to już druga wizyta w MSG w tym roku. Pierwszej, 4 stycznia, nie będzie miło wspominał, bo mimo iż spędził na parkiecie 30 minut, to po raz pierwszy w karierze nie zdobył choćby punktu. Na domiar złego pięć sekund przed końcem meczu przy stanie 114:116 popełnił błąd przy wznowieniu gry, przekraczając limit pięciu sekund, co w efekcie pogrzebało szanse legitymujących się najgorszym bilansem w całej lidze Spurs na sensacyjną wygraną. Polak był wówczas tak wściekły, że zaszył się w szatni i nie chciał rozmawiać z mediami.
W sercu Manhattanu
Drugie podejście do podbicia Manhattanu miało większe szanse powodzenia. Oba zespoły przystępowały do spotkania z identycznym bilansem trzech wygranych i czterech porażek. W przypadku Spurs oblicze zespołu zmieniło pozyskanie w drafcie francuskiego środkowego Victora Wembanyamy, który jest uznawany za jednego z najbardziej utalentowanych koszykarzy obecnej generacji. 19-latek z Le Chesnay 2 listopada rzucił 38 punktów w meczu z Phoenix Suns, a jego średnia zbiórek w tym sezonie wynosi 8,4.
Ze względu na Wembanyama-manię, a także fakt, że MSG znajduje się w samym centrum Manhattanu i mecze Knicks są wielką atrakcją dla turystów, mogąca pomieścić niemal 20 tysięcy widzów hala pękała w szwach, a atmosfera była kapitalna. Przed wejściem gromadziły się tłumy, z których większość miała na sobie koszulki Juliusa Randle’a i Jalena Brunsona, czyli największych gwiazd ekipy miejscowych. Wewnątrz z głośników leciały rapowe przeboje, w tym nieśmiertelny „Empire State of Mind” Alicii Keys, swoje wdzięki pokazywały Knicks City Dancers, a w pierwszych rzędach zasiedli m.in. reżyser filmowy Spike Lee, aktorzy Edward Burns („Szeregowiec
Ryan”) i Jacob Batalon („Spiderman”), raper Fat Joe oraz cała plejada byłych zawodników: Walt „Clyde” Frazier, Carmelo Anthony, Latrell Sprewell, Marcus Camby i John Starks. Mimo sporych oczekiwań sam mecz niestety nie dostarczył wielkich emocji. Miejscowi rozpoczęli od piorunującego uderzenia i po kilku minutach objęli prowadzenie 13:0. Pierwszą kwartę rozstrzygnęli na swoją korzyść 33:16, a po trzech prowadzili 99:72. W ostatniej kwarcie Spurs stać było na niezłą serię 22:9, która zniwelowała różnicę do 14 oczek siedem minut przed końcem. W tym momencie piąty faul złapał nieźle spisujący się w defensywie Sochan i choć pozostał na parkiecie do końca, to do ostatniej syreny był zmuszony bronić zachowawczo. Ostatecznie Knicks po raz kolejny okazali się lepsi od ekipy z Teksasu i wygrali 126:105. Niestety Wembanyama na ten mecz po prostu „nie dojechał”. Grający na pozycji rozgrywającego Sochan od początku dwoił się i troił, szukając go pod koszem lub na obwodzie, ale Francuz niemiłosiernie pudłował. Powodzeniem nie zakończył się żaden z jego siedmiu pierwszych rzutów, a dwa z nich – ku wielkiej uciesze kibiców – nie doleciały nawet do obręczy. Swoje pierwsze punkty z gry zdobył trzy minuty przed końcem trzeciej kwarty. Dopiero w czwartej 19-latek złapał rytm i uzbierał 8 oczek, ale gdy po jednej z akcji starł się z faulującym go Immanuelem Quickleym, tłum – przy wykonywaniu rzutów osobistych – krzyczał: „Overrated!” („Przereklamowany!”). Na pomeczowej konferencji prasowej, na której roiło się od przedstawicieli francuskich mediów, numer jeden tegorocznego draftu przyznał, że grało mu się ciężko, ale że to jego pierwszy sezon w NBA i każdy mecz jest dla niego nowym doświadczeniem. Komplementował za to Sochana, który solidnie popracował w obronie przez większą część spotkania, pilnując Brunsona (rzucił Spurs 25 oczek, czyli o 13 mniej niż w styczniu) i zaliczył swój najlepszy ofensywny występ w tym sezonie: 16 punktów, 6 zbiórek i 5 asyst. Grając ponownie na rozegraniu, uczestniczył w wielu akcjach ofensywnych i dynamicznie wchodził pod kosz, szukając zdobyczy punktowej albo lepiej ustawionych kolegów. – Znamy się od wielu lat, bo w 2018 roku mierzyliśmy się ze sobą podczas Lions Cup we Francji. Jako pierwszy powitał mnie w Spurs, jeszcze zanim zostałem wybrany w drafcie. Fajnie się dogadujemy i czasami rozmawiamy o piłce. Szkoda, że on kibicuje Arsenalowi, bo ja jestem oczywiście za PSG – odpowiedział na pytanie dotyczące ich stosunków jako dwóch młodych przybyszów z Europy.
Popovich chwali Sochana
Sochana chwalił także trener Gregg Popovich, który w pierwszej kwarcie – chwilę po tym, jak Jeremy złapał pierwszy faul – ściągnął go z parkietu, posadził obok siebie i przez kilkadziesiąt sekund udzielał wskazówek. – Nie zdradzę ci, o czym rozmawialiśmy – nieco przekornie odpowiedział „Pop”, kiedy zapytałem o szczegóły tamtej rozmowy. – Ale jako że na co dzień jestem człowiekiem o pozytywnym nastawieniu, to powiem, że dziś jestem niewiarygodnie pozytywnie nastawiony do tego, co zrobił Jeremy. On i Charles Bassey byli dziś fantastyczni i wykonali świetną robotę. Reporterzy z San Antonio ostrzegali mnie, że czasami po porażkach Popovich jest sfochowany, oschły, szorstki lub sarkastyczny. Takiego właśnie „Popa” zobaczyliśmy w środę, bo konferencja z jego udziałem trwała cztery minuty i była pełna jednowyrazowych odpowiedzi. Niestety jeszcze krócej rozmawiałem z samym Jeremym, bo najpierw długo się kąpał, a potem szybko pognał w kierunku autobusu, rzucając mi zdawkowe: „Sorry, nie mogę, spieszymy się na samolot”. Szkoda, bo okazało się, że w środowy wieczór do MSG ludzie pofatygowali się nie tylko ze względu na Wembanyamę. – San Antonio jest od nas za daleko, więc chcieliśmy zobaczyć Sochana na żywo w Nowym Jorku – mówi Paweł Koziura, który pochodzi z Oławy, ale od kilkunastu lat mieszka na Staten
Island. – Jestem tu z żoną Gosią i córką Olivią, bo sport to moje hobby i zarażam nim, kogo tylko mogę. Byliśmy też rok temu na Lewandowskim, na skoczkach w Lake Placid i co roku na Idze Świątek podczas US Open. Bilety na Sochana kupiłem już dwa miesiące temu za 300 dolarów za sztukę. Może się wydawać drogo, ale doświadczenie takich sportowych emocji na żywo jest bezcenne. Będziemy mieli piękne wspomnienia na całe życie!
Trener na niego stawia
Według Koziury, który gra w piłkę w obchodzącej w tym roku 20-lecie istnienia polonijnej Stali Mielec Nowy Jork, Sochan mimo młodego wieku i stosunkowo niewielkiego stażu w NBA jest wyróżniającą się postacią tej ligi. Do jego zalet zalicza to, że gra pewnie i nie boi się podejmować ryzyka. Do tego ma świetny przegląd boiska i potrafi zarówno dokładnie dograć piłkę kolegom, jak i skutecznie wykończyć akcję. Dzięki temu trener na niego stawia i ma do niego zaufanie. – Życzę mu zdrowia i oby kontuzje go omijały, bo to najważniejsze. Oby trafił do lepszej drużyny, z którą będzie mógł sięgać po trofea, grać w Meczach Gwiazd i dać nam, Polakom w Stanach, dużo powodów do dumy – zakończył ubrany w koszulkę Stali Mielec i dres z orzełkiem na piersi Koziura.