NIEPOKOJĄCE PODOBIEŃSTWA
Co łączy reprezentację Polski z Barceloną? No przecież to oczywiste, Robert Lewandowski – każdy natychmiast tak odpowie. Ostatnio jednak o wiele więcej. Niestety. „Energiczny od pierwszej minuty, ale coraz bardziej zmęczony ciągłym pressingiem. Niestrudzona praca, która nie została nagrodzona, ponieważ nie przyszła do niego ani jedna czysta piłka. Nie wynikało to z braku chęci, a kosztowało dużo. Każda próba była bitwą. Wspaniała polska praca, ale daremna”. Tak podsumowano jego występ w meczu z Szachtarem. Nawet ładnie, ale co z tego, skoro Barcelona przegrała do zera.
Tak zrecenzować można byłoby wiele ostatnich spotkań Lewandowskiego w kadrze. Strasznie dużo podobieństw. Biegnie w stronę pierwszego słupka, koledzy zagrywają na drugi. Ustawia się przy dalszym (tak jak lubi najbardziej), podanie jest za krótkie. Przy wysokiej centrze blokują go obrońcy, gdy chce przytrzymać piłkę, taranują go. Wybiega zza nich na wolne pole, a partnerzy zagrywają do boku. Koszmar napastnika. Do tej pory często dopadał go w meczach reprezentacji, teraz coraz częściej w drużynie mistrza Hiszpanii. Nie tylko z Szachtarem, ale również z Realem Sociedad Barcelona grała źle. Ma problemy z intensywnością i pressingiem, brak skuteczności w ataku, chaos w defensywie, rozłączenie formacji, piłkarze nie podejmują ryzyka, brakuje im pewności siebie, rzuca się w oczy utrata poczucia swojej wartości (coraz mniej prób dryblingu i decyzji o strzałach), co zdaniem Xaviego hamuje rozwój młodych zawodników. I brak ambicji. – Nie przyjechałem tutaj, żeby przegrywać takie mecze – wypalił po porażce z Realem Madryt Ilkay Gündogan. Dodał, że po takich spotkaniach chciałby widzieć u kolegów więcej złości, gniewu i chęci natychmiastowego rewanżu. Nawet tak ostre słowa nie wstrząsnęły zespołem.
Te wszystkie zarzuty równie dobrze można odnieść do występów naszej drużyny narodowej przeciwko Czechom, Albanii, Mołdawii, nawet Wyspom Owczym. Za takie braki w grze zwalniano u nas jednego selekcjonera po drugim, a pamiętamy, że do tego też przyczyniał się Lewandowski czynem, słowem i… milczeniem. To niepokojące podobieństwa. Oglądam wszystkie mecze Barcelony od niepamiętnych czasów, ale ostatnio to po prostu strata półtorej godziny. Barcelona jeszcze nie odpadła z Ligi Mistrzów, pewnie awansuje. Ale jest w tak złej kondycji finansowej, że bardzo ważne są nie tylko zwycięstwa, ale i te 2,8 mln euro za każde z nich. Klub chwyta się wszystkiego, produkuje już nawet diamenty! Przy zastosowaniu najnowszej technologii wydobywa węgiel z trawy przebudowywanego Camp Nou, krystalizuje go i ma sprzedawać z certyfikatem Międzynarodowego Instytutu Gemmologicznego. Taki półkaratowy diament będzie kosztował 2500 euro, a karatowy 15 tysięcy. Rozbiórka stadionu ma być jeszcze bardziej opłacalna: 79,99 euro za fragment bramkowej siatki, 419,99 za gablotę z kawałkiem murawy, tysiąc za złoty naszyjnik Camp Nou, a 699 euro za przypinkę z nazwą legendarnego stadionu. Ładnie, ale piłkarze też się muszą dorzucić.
– Jesteśmy zablokowani, musimy się zresetować – mówi trener Barcelony. Czyli znów to samo co z naszą kadrą. Wkrótce przerwa reprezentacyjna. Polaków czeka mecz z Czechami, decydujący o przedłużeniu szans na występ w mistrzostwach Europy. Michał Probierz ma kilka dni na odblokowanie i zresetowanie piłkarzy, w Barcelonie czeka Xaviego podobna praca z tymi, którzy mu w tym czasie pozostaną. Oby te drużyny były nadal podobne, ale już na zupełnie innym poziomie.