PIENIĘDZY NIE MIELI, ALE ZMIE NILI
Szaleństwem jest robić ciągle to samo i oczekiwać różnych rezultatów – szefowie Ruchu Chorzów rzucili wyzwanie mądrości przypisywanej Albertowi Einsteinowi. Uznali, że skoro w PKO BP Ekstraklasie Niebiescy sobie nie radzą, trzeba zwolnić pierwszego trenera i obowiązki powierzyć jego najbliższemu współpracownikowi. Na boisku będzie ta sama drużyna, ale ma zacząć wygrywać. Jedna z najbardziej banalnych, lecz też najlogiczniejszych piłkarskich zasad wskazuje, że lepiej wymienić trenera niż wszystkich piłkarzy. Lepiej to znaczy nieporównywalnie taniej. Ruch Chorzów, z bardzo niskim jak na ekstraklasowe standardy budżetem, skwapliwie dostosował się do tej recepty, tyle że zrobił to przewrotnie. Bo jeżeli uznano, że dalsza współpraca z Jarosławem Skrobaczem, który rok po roku wiódł drużynę z drugiej ligi na salony, jest wykluczona, to w kolejnych krokach należało wykazać minimum konsekwencji.
★★★
Przekazanie kierownicy Janowi Wosiowi, czyli człowiekowi ze sztabu Skrobacza, jest decyzją cokolwiek dziwną. Oczywiście w szalonej wizji można przyjąć, że Jan Woś od dawna robił w sztabie za kreta i choć działał ramię w ramię ze Skrobaczem, to w gruncie rzeczy kopał pod nim dołki, krytykował za plecami i zapewniał szefów klubu, że on wie, jak wyciągnąć zespół z kryzysu, niech no tylko dadzą mu władzę. W tę opcję żadną miarą nie da się uwierzyć, bo Jan Woś to gość z zasadami. Gdyby ze Skrobaczem, z którym od dawna współpracował, fundamentalnie się nie zgadzał, odszedłby przy pierwszej okazji. A jeżeli jednak się zgadzał i działając w sztabie, podpisywał się pod pomysłami szefa, bo też miał wpływ na ich kształt, to pod uwagę należy wziąć drugi powód zmiany, ten który przy okazji niestety kłóci się z osławioną refleksją Einsteina. Można zatem z dużą dozą prawdopodobieństwa zakładać, że szefowie Ruchu i wszyscy ci, którzy mają na jego przyszłość realny wpływ, stanęli przed dramatycznym dylematem, którego podłożem jest brak pieniędzy. Z jednej strony chcieli zmienić trenera, wykonać ruch naturalny w sytuacji kryzysowej, bo tak często robią w całej Polsce i za granicą, czy się to komuś podoba czy nie. Z drugiej strony na przeprowadzenie tej operacji nie posiadali odpowiednich środków. Łatwo zwolnić szkoleniowca, nawet takiego, który jest architektem wcześniejszych wielkich sukcesów, znacznie trudniej zatrudnić kogoś nowego, kto daje duże szanse, że od tej