Grupowy kogel-mogel Polaków
Mistrz Azji, mistrz Afryki, trzeci zespół mistrzostw Ameryki Południowej w tej kategorii wiekowej – piekielnie trudni rywale Polski na mundialu do lat 17. Z Japonią Biało-czerwoni grają w sobotę o godzinie 10. Potem starcie z Senegalem, a na koniec fazy g
Japonia jest doskonale zorganizowana – mówił w październikowym wywiadzie dla „PS” selekcjoner Marcin Włodarski. Z opinią zgadza się brazylijski dziennikarz Tiago Bontempo, który śledzi losy młodzieżowej reprezentacji Japonii. – To drużyna, która ma mniej lub bardziej zdefiniowany styl gry we wszystkich formacjach. Gra pozycyjnie, stara się utrzymywać przy piłce oraz wykorzystać umiejętności techniczne swoich zawodników. Ich styl nieco przypomina Hiszpanów, ale przez wiele lat głównym punktem odniesienia byli dla nich Brazylijczycy – opowiada dziennikarz. Niebiescy Samurajowie zdominowali tegoroczne mistrzostwa Azji U-17. Nie przegrali w nich ani jednego spotkania, trzy z sześciu zakończyli z czystym kontem, a w finale pokonali Koreę Południową aż 3:0. Nie dość, że podopieczni trenera Yoshiro Moriyamy jako pierwsi w historii w tej kategorii wiekowej dwa razy z rzędu zdobyli mistrzostwo Azji, to jeszcze podczas tegorocznego turnieju zgarnęli wszystkie dodatkowe nagrody. Najlepszym strzelcem (pięć goli), a zarazem zawodnikiem został Gaku Nawata. Statuetkę najlepszego golkipera otrzymał Wataru Goto. Nagrodę Fair Play też przyznano Niebieskim Samurajom.
– Ostatni raz tak bardzo ekscytowałem się grą Japończyków na mundialu do lat 17 w Meksyku w 2011 roku, gdy w ćwierćfinale przegrali 2:3 z Brazylią. Na tegorocznych mistrzostwach Azji objawiło się u nich wielu utalentowanych zawodników: Ryunosuke Sato, Nawata, Yotaro Nakajima, Keita Kosugi. A kilku kolejnych mógłbym jeszcze wymienić – komentuje Bontempo. Reprezentacja Japonii do lat 17 w MŚ weźmie udział trzeci raz z rzędu. Podczas ostatniego mundialu w Brazylii Niebiescy Samurajowie wygrali grupę, pokonując 3:0 Holendrów i 1:0 Senegalczyków oraz bezbramkowo remisując z USA. W 1/8 finału przegrali z Meksykiem 0:2. – Pod względem ofensywnym to lepszy zespół niż na mundialu w Brazylii. Mimo to oczekiwania japońskich fanów nie są wygórowane. Aktualni kadrowicze to zupełnie nowe twarze w kraju, a grupa MŚ możliwe, że najtrudniejsza w całym turnieju. Poza tym w tym roku reprezentacja Japonii do lat 20 poniosła porażkę na mundialu, nie wyszła z grupy, co zmniejszyło wymagania względem ich młodszych kolegów – kończy brazylijski dziennikarz.
Wspaniałe dziecko Lwów Terangi
Ostatnie lata to pasmo sukcesów senegalskiego futbolu: drugi w historii awans na MŚ seniorskiej reprezentacji Lwów Terangi w 2018 roku w Rosji. Rok później pierwszy występ w historii kadry do lat 17 na mundialu w Brazylii. W tym roku trener Serigne Saliou Dia (selekcjoner Senegalu U-17 – przyp. red.) dysponuje najlepszym zespołem od lat. Podczas Pucharu Narodów Afryki celem było zapewnienie sobie biletu do Indonezji, co gwarantował półfinał. Senegal nie osiadł na laurach, został mistrzem Afryki do lat 17, tracąc w sześciu meczach tylko dwa gole. A Amara Diouf został królem strzelców PNA (pięć goli).
– To ogromny talent naszej piłki. Podczas PNA do lat 17 poprawił rekord Victora Osimhena, który został królem strzelców tego turnieju w 2015 roku, zdobywając cztery bramki. Diouf strzelił o jednego gola więcej, mając wtedy tylko 14 lat. Teraz jest 15-latkiem – komentuje niezależny senegalski dziennikarz Sane Malang. W Senegalu okrzyknięto Dioufa następcą Sadio Mane. To najbardziej utalentowany zawodnik od lat, określany mianem „wonderkid”, poprawia wszelkie rekordy. Jest najmłodszym piłkarzem z Afryki, który podpisał kontrakt z Adidasem. Mając 15 lat i 94 dni, skrzydłowy zadebiutował w pierwszej reprezentacji. Diouf pojawił się na boisku w towarzyskim spotkaniu z Rwandą (1:1), zapisując się w historii jako najmłodszy debiutant w seniorskiej kadrze Lwów Terangi.
Diouf nie jest jedynym architektem tego sukcesu. W najlepszej jedenastce tegorocznego PNA znaleźli się także Serigne Diouf (otrzymał również statuetkę najlepszego bramkarza), obrońca Serigne Fallou Diouf, pomocnik Abdou Aziz Fall oraz wspomniany wcześniej „wonderkid”. Rodacy nazywają ich wielką czwórką. – To bez wątpienia jedna z najlepszych drużyn Senegalu w historii tej kategorii wiekowej. Mają talent, ale przede wszystkim charakter. W finale PNA do 80. minuty przegrywali z Marokiem 0:1. Potem w niecałe pięć minut strzelili dwa gole i sięgnęli po trofeum. Kibice sądzą, że posiadamy zespół, który ma szansę dotrzeć nawet do półfinału MŚ – stwierdza Malang.
Uwaga na małego diabła!
– Grupa jest różnorodna. Każda reprezentacja ma swój unikalny styl. Argentyna lubi być przy piłce, ale chce również atakować. Zawodnicy starają się pokazywać nienaganną technikę. Jest to podobny zespół do tego, który podczas ostatnich MŚ w Brazylii wyszedł z grupy, a następnie przegrał z Paragwajem 2:3. Jak zawsze w naszym kraju i teraz oczekiwania są ogromne – mówi „PS” Argentyńczyk Tom Robinson, skaut, a zarazem dziennikarz, którego teksty można przeczytać na golazoargentino.com i worldfootballindex.com. Mimo że dla Albicelestes mundial w Indonezji będzie 15. w historii w tej kategorii wiekowej, to nigdy go nie wygrali. Trzykrotnie stawali na 3. miejscu podium, ostatnio 20 lat temu w Finlandii. Od tamtego momentu mistrzem świata dwukrotnie zostawali ich starsi koledzy z kadry do lat 20 (2005 i 2007). W zeszłym roku seniorska kadra Argentyńczyków triumfowała w MŚ w Katarze. Tym razem nadzieje są spore, gdyż Argentyńczycy bez większych problemów awansowali na MŚ U-17. W mistrzostwach Ameryki Południowej Albicelestes zajęli trzecie miejsce, przegrywając tylko dwa z dziesięciu spotkań: z Ekwadorem (0:1) i Brazylią (2:3), a więc zespołami, które również zobaczymy na turnieju w Indonezji. – Kibice są zadowoleni, najważniejszy był awans. Dodatkowo obyło się bez większych problemów – komentuje Robinson. W mistrzostwach Ameryki Południowej aż trzech zawodników zdobyło po pięć bramek: Brazylijczycy Kaua Elias i Rayan oraz Argentyńczyk Claudio Echeverri, który uznawany jest za największą gwiazdę trzeciego grupowego rywala Polaków. 17-latek już zwraca na siebie uwagę europejskich gigantów – Realu Madryt, Manchesteru City czy PSG. Zainteresowanie jest na tyle spore, że jego aktualny zespół River Plate planuje podwyższyć klauzulę odstępnego z 25 mln euro na 50.
Jego talent dostrzegł również selekcjoner seniorskiej drużyny Argentyny – w marcu tego roku Lionel Scaloni zaprosił 17-latka na trening, a dopiero trzy miesiące później chłopak zadebiutował w pierwszym zespole River Plate. Następnie zagrał jeszcze w trzech spotkaniach, po czym świętował mistrzostwo kraju. – Nazywają go „Diablito” (mały diabeł). Jest klasycznym, drobnym argentyńskim rozgrywającym. Za ogromne talenty uznawani są także Franco Mastantuono oraz Agustin Ruberto, którzy również reprezentują River Plate, lecz jeszcze nie zagrali w pierwszym zespole jak Echeverri – kończy argentyński dziennikarz.