Wykorzystać ten dzień!
Wlatach 80. Roma zdobyła scudetto w 1983 roku, dwa razy sięgnęła po Puchar Włoch (w 1984 i w 1986) oraz dotarła do finału Pucharu Mistrzów (w 1984 – przegrała wtedy z Liverpoolem). To była złota era prezesa Dino Violi, któremu udało się wprowadzić Giallorossich do czołówki zarówno w rozgrywkach w Italii, jak i na Starym Kontynencie. Filarem obrony tego zespołu był Sebastiano Nela. Chociaż nigdy nie nosił opaski kapitana, wystąpił w 396 spotkaniach drużyny z Wiecznego Miasta i został jej legendą. „Sebino” urodził się w Rapallo, wychował w Genui, ale potem na stałe związał się z Romą. Wystąpił w jedenastu derbach Rzymu. Specjalnie dla „PS” ocenia spotkanie Lazio – AS Roma, które odbędzie się w niedzielę na Stadio Olimpico.
ALBERTO BERTOLOTTO: W derbach zadebiutował pan z przytupem. 23 października 1983 roku zdobył pan pierwszego gola w meczu wygranym przez Romę 2:0. Wówczas tifosi czekali na takie starcie od trzech lat, bo Lazio rywalizowało wcześniej w Serie B. Jak wspomina pan tamto wydarzenie?
SEBASTIANO NELA: No cóż, mogę powiedzieć, że dzięki tej bramce kibice Giallorossich szanowali mnie potem przez kolejne sezony… Derby zawsze są wyjątkową chwilą, która we wszystkich wzbudza ogromne emocje. Starcia z Lazio zawsze były nimi przepełnione. Patrząc na mój bilans, nie mam powodów do wstydu czy narzekania. W jedenastu meczach wygrałem trzy razy, zremisowałem siedmiokrotnie, a przegrałem zaledwie raz.
Bilans rzeczywiście ma pan bardzo ciekawy. Drugiego gola w tamtym starciu z 1983 roku zdobył Roberto Pruzzo. Potem Giallorossim udało się pokonać Lazio w marcu 1990 roku – przy tej okazji jedyne trafienie na 1:0 zaliczył Niemiec Rudi Völler. Którego napastnika z tej dwójki uważa pan za lepszego?
Pruzzo był „moją” dziewiątką, razem z nim sięgnąłem po scudetto! Z nim wiążą się moje najpiękniejsze wspomnienia. Co do Rudiego to mogę powiedzieć, że już wówczas był uważany za nowoczesnego zawodnika. Warto też przy tej okazji wspomnieć o Francesco Grazianim, mistrzu świata z 1982 roku. Był świetnym zawodnikiem, który na murawie zawsze dawał z siebie wszystko. Stał się pod tym względem przykładem dla kolegów. Wracając do teraźniejszości, jak ocenia pan najbliższe derby? Tabela Serie A sugeruje, że spotykają się dwa wyrównane zespoły. Roma ma 17 punktów i jest siódma, Lazio 16 i zajmuje dziesiątą pozycję.
Derby zawsze rządzą się swoimi prawami… Ten mecz nie ma faworyta, a o jego rozstrzygnięciu przesądzą momenty. Teraz nie ma drużyny, która przed całym wydarzeniem ma w jakimś głębszym sensie przewagę nad drugą. Myślę, że spotkanie może stanowić dla obu punkt przełomowy. Remis nic nikomu nie daje. Jest to dzień, który trzeba wykorzystać i „wygrać” z różnych powodów. Każde zwycięstwo daje oczywiście punkty, ale to przede wszystkim buduje atmosferę wokół samej drużyny. Może ją poprawić, ale także zmienić na gorsze.
W derbach liczą się charaktery – zespołu i samych piłkarzy. Roma udowodniła ostatnio, że ma ich pod dostatkiem. W samych końcówkach wygrała dwa razy – z Monzą oraz Lecce.
To prawda, ale gdyby Giallorossi nie zdołali pokonać i ekipy Palladino, i jedenastki D’aversy, w tym momencie znaleźliby się w drugiej części tabeli i to nie byłoby dla nich przyjemne. Ostatnio wpływ na rezultaty Romy miały kontuzje, ale według mnie nawet nieco osłabiona drużyna powinna lepiej wykorzystać sprzyjający jej terminarz.
Pomysły trenera Jose Mourinho często nie pozwalają Romie prezentować najwyższych umiejętności. Klub, w porównaniu do przeszłości, nie inwestuje już w obiecujących zawodników, którzy mogą być potem sprzedani i zapewnić mu zyski. Czy przekonuje pana takie działanie?
Przez ostatnie dwa lata, a właściwie nawet więcej, władze Romy pracowały bardziej nad tym, by zbudować drużynę, która od razu jest w stanie bardzo dobrze grać. Nie patrzyły tak, aby stworzyć zespół przyszłościowy. Wysokość wynagrodzeń należy tu do najwyższych w Serie A, a klub kończył rozgrywki na szóstym albo na siódmym miejscu. Tak więc co do istoty projektu mam do niego wątpliwości, ponieważ inne zespoły pokazały, że spisują się na boisku lepiej, chociaż wydają mniej pieniędzy na graczy.
Warto jednak podkreślić, że Romelu Lukaku, który zarabia rocznie 7,5 mln euro, robi swoje. Może zostać bohaterem niedzielnego spotkania? Belg jest rzeczywiście kluczowym ogniwem – strzela, ale przede wszystkim stanowi punkt odniesienia dla obrońców oraz pomocników. W trudnych chwilach mogą podać mu piłkę. Świetnie jej broni, znakomicie się zastawia i w ten sposób pozwala kolegom zyskać przestrzeń na boisku. Może mieć wpływ na wynik, podobnie jak Argentyńczyk Paulo Dybala. Roma udowadniała już, że potrafi skutecznie wykorzystywać stałe fragmenty. Ale z drugiej strony mam świadomość, że bohaterem derbów może też zostać ktoś z drugiego planu. Tak jak ja czterdzieści lat temu.
Co do Lazio – klub nie potrafi idealnie łączyć występów w europejskich rozgrywkach z występami na krajowym podwórku. Jaka jest pana opinia na ten temat?
Z mojego punktu widzenia Biancazzurri posiadają odpowiednią kadrę, żeby rywalizować na dwóch frontach. Nie wiem, dlaczego zespół często ma z tym problemy, bo trener może przecież stosować rotację. Pod względem samej gry Lazio pokazuje jednak często to, co najlepsze. I ta jakość może wpłynąć na rezultat niedzielnych derbów. Ostatnia kwestia dotyczy Polaków związanych z Romą – Zbigniewa Bońka, który był pana kolegą, i grającego obecnie Nicoli Zalewskiego… „Zibi” był wybitnym zawodnikiem, który wyróżniał się też niezwykłą pracowitością. Wszyscy czegoś się od niego nauczyliśmy. Pokazuje swoje umiejętności również jako działacz. Z nim mam dobre relacje. Co do Zalewskiego, to myślę, że jest obiecującym piłkarzem, który musi popracować jeszcze zarówno pod względem taktycznym, jak i technicznym. I wtedy stanie się na pewno znacznie lepszym zawodnikiem.