SĄD OSTATECZNY
Każda śmierć sportowca podczas rywalizacji jest tragedią, która wywołuje lawinę emocji. To nie tylko żałoba, smutek czy złość, lecz również podejmowane pod wpływem chwili decyzje o maksymalnym ograniczeniu ryzyka. Ostatni przypadek, który wstrząsnął światem, miał miejsce kilka tygodni temu w Wielkiej Brytanii. Adam Johnson – 29-letni hokeista Nottingham Panthers – w trakcie wyjazdowego meczu przeciwko Sheffield Steelers został trafiony łyżwą w szyję przez gracza rywali Matta Petgrave’a. We wtorek policja hrabstwa South Yorkshire aresztowała 31-latka z Kanady pod zarzutem „nieumyślnego zabójstwa”. W teorii sprawa jest prosta – ostrze łyżwy spowodowało śmiertelne obrażenia. Jednak na „wyroki” internautów, że Petgrave celowo machnął nogą, by zabić rywala, się nie zgodzę. Bo – niestety – wypadki w sporcie zdarzały się i będą się zdarzać. Wprowadzenie ochraniaczy na szyję dla hokeistów? Jeśli dzięki nim ktoś poczuje się bezpieczniej, to super. Lecz co się stanie, kiedy w wyniku tragicznego splotu wydarzeń taki ochraniacz zaciśnie się niczym pętla i jakiś gracz się udusi? To będzie oznaczało kolejne ograniczenia. Możemy dojść do ściany, ktoś ważny powie: „Musimy zejść z lodu, bo jest zbyt śliski”, ktoś doda: „Łyżwy na stałe zamieńmy na rolki, a krążek zróbmy z gąbki” etc. Jednocześnie nie zakazujmy hokeistom bójek na lodowisku, bo „musi być show”!
Podkreślę: bardzo współczuję najbliższym Johnsona oraz jego narzeczonej Ryanie Wolfe, której Adam zamierzał się oświadczyć. Nie zapominam jednak o „sprawcy”, bo Petgrave do końca życia będzie nosił brzemię osoby, która pozbawiła życia człowieka. To niezwykle wysoka kara. A więzienie dla Kanadyjczyka? Czy przywróci Johnsona do życia? Czy faktycznie ulży w cierpieniach rodzinie zmarłego? Nie jestem psychologiem, więc w tej ostatniej kwestii zamilknę. Minęło 41 lat od śmierci na planszy szermierczej reprezentanta ZSRR Władimira Smirnowa. W ćwierćfinale turnieju drużynowego florecistów podczas mistrzostw świata w Rzymie Matthias Behr – przedstawiciel drużyny RFN – wykonał tragiczne natarcie. Jego broń się złamała. Część floretu przebiła maskę. Smirnow zakrwawiony padł na planszę… Zmarł 28 lipca 1982 roku w papieskiej klinice Gemelli. – Boże, dlaczego ja – płakał zszkowany Behr.
Nie jest w pełni bezpiecznie również na boiskach piłkarskich. Zachowując wszelkie proporcje, przytoczę przypadek Roberta Lewandowskiego. Przed ośmioma laty po półfinałowym meczu Pucharu Niemiec napastnik Bayernu Monachium trafił do szpitala. Powód? Mitchell Langerak, bramkarz Borussii Dortmund, w taki sposób interweniował, że złamał napastnikowi reprezentacji Polski kość górnej szczęki, nos i spowodował wstrząśnienie mózgu. Przez jakiś czas Lewandowski grał w specjalnej masce.
W 2006 roku Petr Čech, słynny czeski bramkarz londyńskiej Chelsea, został trafiony kolanem przez Stephena Hunta z Reading. Skończyło się wgnieceniem części czaszki oraz wstrząśnieniem mózgu. Golkiper do końca kariery grał w kasku ochronnym.
Niestety ataki serca i w efekcie zgony piłkarzy na murawie zdarzają się nader często. Na boisku zmarli m.in. Kameruńczyk Marc-vivien Foe (1975–2003), Węgier Miklos Feher (1979–2004) czy w minionym tygodniu 28-letni reprezentant Ghany Raphael Dwamena. Ostatni z wymienionych był liderem strzelców ligi albańskiej i… usunął wszczepiony defibrylator, bo niekomfortowo czuł się z tym urządzeniem w ciele. Ze względu na chorobę serca lekarze odradzali mu uprawianie sportu.
Nie chcę nikogo zrażać do tego, by się zajmował sportem. Bo prawdopodobieństwo, że zabiją nas łyżwa czy złamany floret, jest zdecydowanie niższe od ryzyka śmierci w wypadku drogowym. Przecież wielu wybitnych sportowców odeszło z tego świata, dożywszy pięknego wieku. Wspomnę o zmarłej w niedzielę wybitnej panczenistce Helenie Pilejczyk – brązowej medalistce olimpijskiej ze Squaw Valley 1960, wielokrotnej mistrzyni Polski w łyżwiarstwie szybkim, która przeżyła 92 lata.