Kadra? Bałagan i rozgardiasz
Byliśmy słabi w meczach z europejskimi średniakami. Strach pomyśleć, jak wyglądałyby nasze mecze z Anglią, Francją czy Włochami – mówi 69-krotny reprezentant Polski.
ROBERT BŁOŃSKI: Czego się pan spodziewa w meczu z Czechami?
TOMASZ KŁOS (BYŁY OBROŃCA REPREZENTACJI POLSKI, UCZESTNIK
MŚ 2002): Chciałbym wreszcie zobaczyć odmienioną drużynę, a nie tę, którą widziałem z Mołdawią – do przerwy bezradną i niepewną w obronie, w drugiej połowie nieskuteczną w polu karnym rywala. Z Czechami rywalizujemy w Warszawie, kończymy eliminacje i wreszcie wypadałoby zagrać na przyzwoitym poziomie. Ja już nie chcę wspominać o tych niewykorzystanych sytuacjach z Mołdawią, bo październikowy remis postawił nas w bardzo niekorzystnej sytuacji. Awans do EURO 2024 nie zależy od nas. Szkoda. Człowiek zupełnie inaczej szykowałby się do starcia z Czechami, miałoby ono zupełnie inny wymiar, gralibyśmy o awans, a tak – zwycięstwo może mieć gorzki smak. Spodziewam się walki i szarpaniny, Czesi wiedzą, o co grają – mają pierwszą z dwóch piłek meczowych. Korzystny wynik przybliży ich do EURO, w razie czego będą mogli poprawić się jeszcze z Mołdawią. Nie odpuszczą. A moje największe obawy dotyczą naszej gry defensywnej, jeśli nie zabezpieczymy odpowiednio bramki, to będzie kłopot.
Czy wierzy pan w bezpośredni awans do EURO, czy raczej mamy nastawiać się na baraże? Aby udało się zająć jedno z pierwszych miejsc, musimy wygrać z Czechami i liczyć, że ich poniedziałkowy mecz z Mołdawią w Ołomuńcu skończy się remisem. Umiesz liczyć, licz na siebie. Zajmijmy się sobą – najpierw wygrajmy z Czechami, a potem zobaczymy. Może zdarzy się cud? Jeśli nie – czekamy na marcowe baraże, w tej chwili zależymy od innych wyników. Zwycięstwo z Czechami może być niezwykle ważne, choćby ze względu na obniżone ostatnio morale. Jest szansa na poprawę humorów. Trzy punkty mogą oznaczać krok do przodu, choć wcale nie muszą oznaczać awansu. Swoją szansę zmarnowaliśmy w dwumeczu z Mołdawią.
Dla mnie to niepojęte, żeby w grupie z Czechami, Albanią, Mołdawią oraz Wyspami Owczymi Polska nie zajęła przynajmniej drugiego miejsca. A na to się zanosi.
To prawda. Po losowaniu każdy zacierał ręce, ja też mówiłem, że nie tylko bez kłopotów awansujemy do niemieckiego EURO, ale to także odpowiedni moment na zmianę pokoleniową, na odmłodzenie zespołu. Tylko kto wiedział, że Fernando Santos tak to wszystko spiep… Zamiast poukładać zespół, narobił bałaganu i dziś w drużynie panuje rozgardiasz, a Michał Probierz musi wszystko sprzątać. Nie ma Grześka Krychowiaka, nie ma Kamila Glika i nie ma… następców. Owszem, pojawiają się nowi gracze, ale nie wolno oceniać ich po jednym czy dwóch występach. Czasem szybkie pochwały potrafią wyrządzić krzywdę, dlatego lepiej zaczekać, czy dany zawodnik jest w stanie zagrać kilkanaście meczów na wysokim poziomie, pomóc w walce o punkty. W roku 2023 graliśmy – co najwyżej – z europejskimi średniakami, a nawet na ich tle wypadaliśmy słabo. I niektórzy nie potrafili sprostać nawet takim wyzwaniom. Aż boję się myśleć, co by było, gdybyśmy mierzyli się z Anglią, Włochami czy Francją. Nie chcę wymieniać nazwisk zawodników, którzy zawiedli, wystarczy obejrzeć mecz z Mołdawią.
Podobały się panu pierwsze październikowe mecze pod wodzą obecnego selekcjonera?
Na Wyspach
Owczych 2:0 i 1:1 z Mołdawią na Narodowym.
Nie. Wyspy Owcze grały pół meczu w osłabieniu, szybko straciły bramkę i to było widowisko bez historii. O Mołdawii już mówiłem – wynik jest rozczarowujący i nie przekonują mnie tłumaczenia, że „okazje były”. Graliśmy słabo, brakowało kreatywności, nieprzewidywalności, większej odpowiedzialności za zespół. Jeden oglądał się na drugiego, na boisku nie widziałem liderów. Nie można wciąż czekać na Roberta Lewandowskiego, który skupi na sobie uwagę obrońców i jeszcze wypracuje gola albo sam strzeli. On musi mieć wsparcie – w październiku zobaczyliśmy, jak ciężko gra się bez niego reprezentacji. I to z kim? Z Mołdawią! Osiem lat temu „Lewy” sam wygrywał mecze, teraz musimy wymagać więcej od innych. Rozgrywający musi mieć trzech, czterech zawodników do wyboru, a niektórzy odwracają głowę albo się chowają. Brakuje mi przyspieszenia gry, wygranych pojedynków – szczególnie na skrzydłach. Są też momenty, w których trzeba poszanować piłkę, wymienić kilka podań, wciągnąć rywala, a my – jak tylko nas zaatakują – gramy kilkudziesięciometrowy przerzut do przodu, nie umiemy wyjść spod własnej bramki. Z przyjemnością patrzyłem, jak Mołdawianin Nicolaescu przyjmował piłkę, zastawiał się
i decydował, jak ma wyglądać akcja. U nas tego nie widziałem, pod bramką rywala naszym drżały nogi.
W październiku blok defensywny stanowili Tomasz Kędziora, Patryk Peda i Jakub Kiwior.
Byłem zaskoczony Pedą, ale Michał Probierz świetnie go zna, stawiał na niego w młodzieżówce, ufa mu i bierze odpowiedzialność za decyzje personalne. Peda zagrał przyzwoicie z Farerami, ale umówmy się – to nie jest rywal, który weryfikuje obrońców. Z Mołdawią zaczął nerwowo, potem było poprawnie. Ale jak mówiłem, za wcześnie na jego ocenę. A już na pewno na pochwały. Kędziora pasuje mi ze względu na charakter, on nie odpuszcza, nie wiem tylko, czy akurat w środku obrony czuje się najbardziej komfortowo… Kiwior umie grać, szkoda, że tak rzadko pokazuje to w Arsenalu. Cieszę się, że wraca Janek Bednarek – kiedy popełniał błędy, krytykowałem go, ale uważam, że jest potrzebny. Obrona musi mieć swojego szefa, kiedyś był nim Glik, przy nim inni dojrzewali, równali do jego poziomu, potrafili fajnie grać. Dziś nie ma zawodnika z takim charakterem, wolą walki, zaangażowaniem, poświęceniem i nieustępliwością. Cierpi cały zespół, bo kiedy obrona gra pewnie, to i pomocnicy łatwiej ułożą sobie grę. A kiedy w tyłach jest nerwowość i niepewność, pojawiają się problemy. Bardziej był pan zaskoczony, że Jana Bednarka z Ii-ligowego Southampton zabrakło w październiku, czy bardziej zdziwił się, że teraz wrócił?
Miesiąc temu dostał ostrzeżenie od selekcjonera, ale wszyscy wiemy, na co stać Janka. Wciąż młody, ale już doświadczony. Czekamy, aż przejmie dowodzenie w obronie, dotąd mógł uczyć się tej roli od Kamila. Teraz musi go zastąpić i wziąć większą odpowiedzialność. Nie został powołany przypadkowo. Zaskoczony jestem brakiem powołania dla Bartosza Bereszyńskiego, który jest uniwersalnym ogniwem drużyny – nawet kiedy nie grał w Napoli, potrafił pomóc. Zabezpieczy prawą i lewą stronę oraz środek boiska.
Nasza defensywa wydaje się być w opłakanym stanie: Kiwior nie gra w Arsenalu, Peda wrócił do składu Iii-ligowego włoskiego SPAL, Kędziora gra w PAOK. Bednarek gra, ale opuścił ostatni mecz w Southampton, problemy ma Mateusz Wieteska w Cagliari. Paweł Bochniewicz gra w Heerenveen, 10. zespole ligi holenderskiej. Jest też Bartłomiej Wdowik z Jagiellonii.
Nie wygląda to optymistycznie, ale mnie martwi jeszcze coś innego. Nawet jeśli niektórzy nasi zawodnicy nieźle spisują się w klubach, nie potrafią przełożyć tego na kadrę. Jak nie wezmą większej odpowiedzialności, to kibice nadal będą gwizdać. Probierz musi sobie z tym poradzić – każdy chciałby, żeby od razu było widać różnicę i efekt jego pracy, ale czy to jest możliwe przy tylu zmianach i po tak krótkim czasie? Teraz jeszcze może eksperymentować, ale czekamy na efekty. Wymagania rosną, okres ochronny i czas zmian się skończy, a zacznie rozliczanie za wykonaną pracę.
O Bereszyńskim pan powiedział, a co pan sądzi o pominięciu Arkadiusza Milika?
Nie udały mu się te październikowe mecze, myślę, że to podobny przypadek do Bednarka. Michał mówi, że go nie skreśla. Zobaczymy.
Adam Buksa zapewniał, że dla reprezentacji nie nadchodzą mroczne czasy. Czy nie ma pan obaw, że rozpieszczonych udziałem kadry w czterech mundialach i w czterech turniejach EURO w ostatnich dwóch dekadach kibiców czeka teraz więcej rozczarowań niż radości?
Wydaje mi się, że w poprzednich latach szybciej robiliśmy postęp, rozwijaliśmy się, łagodniej przechodziliśmy zmiany pokoleniowe, a w tym momencie jest trudno. Jak jeszcze odejdzie Lewandowski, to powstanie ogromna wyrwa. Od lat kapitan był gwarantem jakości, powtarzalności i goli, ale ma już 35 lat. I dużo lepszy niż teraz raczej nie będzie.
Wierzy pan w awans do EURO? Tak, bo jestem Polakiem, patriotą i zawsze dobrze życzę drużynie. Nie wiem tylko, co na to zespół. Piłkarze w końcu muszą zareagować na to, co się dzieje, na te zawstydzające wyniki. Sytuacja jest poważna, musi się zmienić ich świadomość, muszą pojawić się kolejni liderzy. Musimy mieć więcej ważnych ogniw, bo ostatnio – mam wrażenie – staliśmy się bardzo przewidywalni dla rywali.
Osiem lat temu „Lewy” sam wygrywał mecze, teraz musimy wymagać więcej od innych. A niektórzy odwracają głowę albo się chowają.
Piłkarze muszą w końcu zareagować na to, co się dzieje, na te zawstydzające wyniki. Sytuacja jest poważna, powinna zmienić się ich świadomość, muszą pojawić się kolejni liderzy.