KŁÓTNIE W SEWILSKIEJ RODZINIE
To będzie pierwsza od kilkunastu lat wiosna, gdy drużyna Sevilli nie będzie występować w europejskich pucharach. Często bywało, że zaczynała międzynarodowy sezon w Lidze Mistrzów, po fazie grupowej spadała do Ligi Europy i wygrywała te rozgrywki (jest rekordzistą zwycięstw – siedem tytułów). Tak było w ostatnim sezonie, zapamiętanym również z doskonałej postawy andaluzyjskiego klubu w meczu o Superpuchar Europy ze zdobywcą Champions League. Z Manchesterem City przegrali dopiero po rzutach karnych.
Po kilku miesiącach nie sposób poznać Sevilli. Od 26 września nie wygrała poważnego meczu, jedyne dwa zwycięstwa odniosła w Pucharze Króla: z szósto- i czwartoligowcem. A poza tym – siedem remisów, siedem porażek! I nic się nie zmieni, bo po tej serii dyrektor sportowy Victor Orta zdobył się tylko na filozoficzną uwagę: „W zasadzie trudno jest po wynikach oceniać pracę trenera”. W hiszpańskiej lidze Sevilla zajmuje 16. miejsce, trzy punkty nad strefą spadkową. Szansę na awans w Lidze Mistrzów straciła na własnym boisku z PSV, w przedziwnym meczu – w 68. minucie prowadziła 2:0, potem dwie czerwone kartki i strata trzech bramek. Szansę na występy w Lidze Europy odebrał jej Przemysław Frankowski i jego koledzy z Lens. W budżecie klubowym zapisano 85 mln euro wpływów z europejskich pucharów. A będzie straszny deficyt i wyprzedaż najlepszych graczy, ograniczenie zakupów, cięcia kosztów.
Można i należy czepiać się trenerów, piłkarzy, ale warto zajrzeć za boisko i zauważyć, że ryba psuje się od głowy. Sevilla FC jest tykającą bombą, beczką prochu z krótko przyciętym lontem. Najlepiej świadczy o tym atmosfera na ostatnim spotkaniu akcjonariuszy klubu, na którym po raz drugi z rzędu odrzucono roczne sprawozdanie finansowe. Skandal za skandalem. Jednego
z właścicieli akcji siłą wyprowadziła ochrona prezesa, innym odbierano głos, na kartach głosowania były błędy, zepsuł się system liczenia głosów. Rozpoczęło się od rodzinnej kłótni. Jose Maria del Nido Carrasco (główny kandydat na nowego prezesa) oskarżył ojca – Jose Marię del Nido Benavente (byłego prezesa z chęciami na nową kadencję), że chce sprzedać klub Amerykanom (777 Partners). „Jesteś kupą g...” – krzyczał do niego ojciec. Półtora roku temu urodził się kolejny Jose Maria, nic dziwnego, że do tej pory nie widział się z dziadkiem… To dopiero początek, po chwili krewki senior powiedział, że obecnego prezesa – Jose Castro – należy nazywać Fidelem Castro i oskarżył go o oszustwa. Ten natychmiast odpowiedział: „Dwa razy musiałeś się przed sądami przyznać do kradzieży, masz siedem wyroków za przestępstwa!”. Po prostu ściek, ale obaj nie są tak daleko od prawdy. Del Nido ojciec karierę rozpoczął jako prawnik pułkownika de Meera, skazanego za planowanie prawicowego zamachu stanu za pieniądze Kadafiego. A później otrzymał kilka wyroków za defraudację i przekupstwo, odsiedział w więzieniu cztery lata. Z kolei Castro jest oskarżany przez akcjonariuszy o to, że w umowie z firmą, która instalowała na stadionie tablice wideo, występował jako agent prowizyjny. Kilka dni temu wybuchła kolejna afera, gdy w Madrycie policja zatrzymała gangstera o pseudonimie Ivo del Bulgaro. Okazało się, że w 2019 roku Castro podpisał umowę na mecz towarzyski Sevilli w Meksyku i wziął pół miliona euro zaliczki. Meczu nie rozegrano, a okazało się, że finansować go miał meksykański kartel narkotykowy, który do windykacji długu zatrudnił właśnie przywódcę Rompecostillas, bułgarskiego gangu specjalizującego się w wyłudzeniach.
A potem ludzie mają pretensje do piłkarzy…