Na Jagę patrzymy z uśmiechem
Wyniki finansowe będą zdecydowanie lepsze od tych w ostatnich dwóch latach. Może wyjdziemy nawet na mały plus – mówi prezes Jagiellonii Białystok.
GRZEGORZ RUDYNEK: Ma już pan duże doświadczenie w zarządzaniu klubami piłkarskimi, więc zapytam, jak wytłumaczyć, że z jednej strony są wizje, strategie, plany, a z drugiej przykład Jagiellonii Białystok albo Śląska Wrocław? Drużyn, które wiosną broniły się przed spadkiem, by po kilku miesiącach na resztę ligi patrzeć z góry?
WOJCIECH PERTKIEWICZ (PREZES JAGIELLONII BIAŁYSTOK): Teraz patrzymy z góry, ale jesteśmy dopiero w połowie sezonu. Na tym etapie nikt nie rozdaje medali ani żadnych nagród. Na miejsce w tabeli trzeba patrzeć z perspektywy całych rozgrywek i chętnie wrócę do tego pytania w maju. Co do planów i strategii, to papier przyjmie wszystko, a na koniec mamy 18 drużyn, które na boisko wychodzą w tym samym celu: by wygrać. I tu zaczyna się ta pasjonująca gra o szukanie przewag nad konkurentami i maksymalne wykorzystanie własnego potencjału. Jagiellonia działała według planu?
Oczywiście. Łukasz Masłowski, obejmując funkcję dyrektora sportowego, mówił, że skonstruowanie drużyny takiej, pod którą by się podpisał, zajmie minimum trzy okna transferowe. Właśnie jesteśmy po trzech oknach, widzimy, jak wygląda praca trenera Adriana Siemieńca, jak funkcjonuje drużyna i wszystko wokół niej. Kibice zwykle widzą tylko pierwszy zespół, a my wiemy, ile zmian dokonaliśmy w sztabie szkoleniowym, w protokołach medycznych, nauczyliśmy zawodników nowych wzorców funkcjonowania, dokonaliśmy modyfikacji w akademii piłkarskiej, a także w administracji. To były zmiany wynikające z planu i mające na celu poprawę jakości funkcjonowania klubu, ale też uwzględniające możliwości finansowe w danym momencie. Każdy z tych elementów składa się na to, że szansa – bo gwarancji nigdy nie ma – na osiągnięcie sukcesu jest nieco większa niż wcześniej.
Czyli wszystko idzie zgodnie z planem i Jaga miała być w czubie tabeli? Robimy wiele, by klub się rozwijał i by drużyna była coraz efektywniejsza, ale nie spodziewałem się takiej pozycji na koniec roku. Cieszę się jednak, że dobra praca broni się wynikami na boisku i miejscem w tabeli. Nie zakładaliśmy, że na koniec roku kalendarzowego drużyna będzie w pierwszej trójce. Naszym przedsezonowym planem było spokojne wejście w „ósemkę”. Teraz podsumuję to tak: weszliśmy w „ósemkę” i to bardziej niż spokojnie, choć mam świadomość i raz jeszcze powtórzę, że jesteśmy dopiero na półmetku sezonu. Dzisiaj z uśmiechem oglądamy widowiskowo i skutecznie grającą Jagiellonię, ale kluczem do sukcesu jest systematyczność i powtarzalność. Cieszymy się chwilą, każdym meczem, ale wiemy, co jest wyzwaniem. Tylko wie pan, jak to często bywa? Trener albo i zarząd potem padają ofiarą swojego sukcesu, bo oczekiwania rosną.
Mnie rozlicza rada nadzorcza, ale to rozsądne grono, z którym ściśle współpracuję i razem staramy się pielęgnować obecną sytuację. Nie ma syndromu „gorących głów”, raczej radocha z tego, jak się Jaga prezentuje na boisku. Z mojej strony ocena pracy trenera jest w oderwaniu od chwilowych wyników. Wraz z dyrektorem Masłowskim i trenerem przyjęliśmy plan pewnych zmian w funkcjonowaniu pionu sportowego i ten plan realizujemy. To jest proces, którego wypadkową ma być poprawa funkcjonowania, co w dalszej perspektywie ma zwiększyć szanse na sukces sportowy. Byłoby niesprawiedliwe, by po kilku miesiącach wywracać plan do góry nogami i stawiać przed trenerem inne oczekiwania tylko dlatego, że wyniki są lepsze od oczekiwanych. Powtórzę – wynik sportowy, który mimo wszystko jest w pewnej mierze obciążony czynnikiem losowości czy jak ktoś woli – szczęścia, jest efektem pracy, którą oceniamy bardzo pozytywnie. Patrzymy na to, co się dzieje na treningach, jak trener pracuje z drużyną, jakie są relacje wewnętrzne, jak pracuje sztab pod batutą trenera itd. Przypuszczam, że powiedziałbym te same słowa, gdybyśmy dziś byli na miejscu ósmym czy dziesiątym.
Jak wygląda kwestia kontraktu Adriana Siemieńca? Nowy kontrakt jeszcze nie został podpisany, ale z trenerem jesteśmy po pierwszych rozmowach, a wszystko będziemy ogłaszać, kiedy pod dokumentem będą dwa podpisy.
Czyli trener wciąż pracuje na podstawie kontraktu z wiosny?
Tak, wciąż na podstawie umowy, kiedy dostał do realizacji zdanie pt. „Ratujemy Ekstraklasę dla Jagiellonii”, a sukces misji gwarantował trenerowi pozostanie na stanowisku.
W sprawozdaniu finansowym za rok 2022 Jagiellonia wykazała 9,6 mln zł straty. Jak to będzie wyglądało za kończący się rok?
Jeszcze za wcześnie, by być precyzyjnym. Jagiellonia rozlicza się w cyklu roku kalendarzowego, a w grudniu sporo się dzieje. Wyniki będą zdecydowanie lepsze od tych w ostatnich dwóch latach. Myślę, że gdyby nie to, że musimy spisać należności z kilku starych, złych umów, to wynik byłby znacznie lepszy. Może nawet z małym plusem.
Jeszcze niedawno mówił pan, że w strukturze przychodów Jagiellonii brakuje transferów wychodzących. Sprzedaż do Arisu Limassol Miłosza Matysika oznacza, że pod tym względem coś się zmienia. Było blisko, żeby Miłosz odszedł już latem, do czego z różnych powodów, m.in. kontuzji, nie doszło. Tak więc jego transfer nie jest dla nas zaskakującym przychodem, mieliśmy go już wpisanego w budżet tegoroczny. Gdyby nie doszło do tego transferu, moglibyśmy mówić o sporym kłopocie albo bylibyśmy zmuszeni na gwałt wypuszczać na rynek kogoś innego. Pamiętajmy, że Ekstraklasa za wynik sportowy płaci na koniec sezonu. Jestem ostatnią osobą, która wydaje wirtualne pieniądze i tego nauczyłem osoby współpracujące ze mną. Jeśli działa się inaczej, a wynik sportowy się nie pojawi, to pojawia się coś innego – kłopoty. To już moja rola i akcjonariuszy, na których mogę liczyć w trudnych sytuacjach, żebyśmy razem podejmowali pewne decyzje związane z podtrzymaniem płynności, zagwarantowaniem stabilności firmy i bezpieczeństwa Jagiellonii. Nie chodzi o to, by porywać się z motyką na słońce, ale do niego nie dolecieć i zostawić za sobą zgliszcza. Wciąż będę podkre
ślał, że sytuacja finansowa jest trudna, pod względem płynności Jagiellonia ma kłopoty mimo dobrych wyników za miniony rok obrotowy. Wracając do pytania – nic się nie zmienia. Szkolenie młodych zawodników, ich rozwój i gra w pierwszej drużynie to elementy naszej polityki sportowej i transferowej, a transfery wychodzące to ważna składowa budżetu klubu.
Jeśli chodzi o Matysika, pojawiły się głosy, że wyjeżdża za wcześnie i dlaczego tylko na Cypr. Dziewiętnastolatek idący do mistrza Cypru, zespołu, który znów walczy o tytuł, gra w Europie, budżetowo przebijającego większość klubów Ekstraklasy, dającego gwarancję pięcioletniego kontraktu to zły kierunek? Do tego przykład Karola Struskiego pokazał, że to może być trampolina do pierwszej reprezentacji. Chyba pokutuje to, że Cypr oceniamy z dawnej perspektywy.
Przed sezonem głośno było o sporze Jagiellonii ze spółką miejską zarządzającą stadionem. Pojawiło się nawet zdanie, że zespół może rozgrywać mecze w Płocku. Umowę na korzystanie z obiektu w końcu podpisano, ale na warunkach, które klubu do końca nie satysfakcjonują. Temat wróci?
Płock był już argumentem ostatecznym, którego nikt nie chciał wprowadzać w życie. To nikomu by nie służyło i nie spięłoby się finansowo. Trzeba było jednak w ten sposób zadziałać, aby pokazać absurd umowy, która obowiązywała przez lata między klubem a stadionem. Być może wspomnienie o Płocku i doprowadzenie sytuacji do skrajności spowodowały, że udało się znaleźć pośrednie rozwiązanie w tak oczywistej kwestii, że klub, organizując imprezę i wynajmując obiekt, powinien mieć prawo czerpania przychodów z tego tytułu. Bez zagłębiania się w szczegóły – było kilkanaście punktów, na które nie mogliśmy przystać. Najważniejsze z nich dotyczyły wynajmu lóż, z których nie dostawaliśmy ani grosza, cateringu i liczby treningów. Działaliśmy pod presją czasu i cieszę się, że w pewnym momencie zaangażował się w to prezydent miasta Tadeusz Truskolaski i wyszedł z inicjatywą, by znaleźć rozwiązanie, dzięki któremu nie został zburzony zaplanowany budżet stadionu, a część oczekiwań klubu jest spełniona. To jednak rozwiązanie tymczasowe, na początku roku trzeba będzie tematem zająć się raz jeszcze, żebyśmy w czerwcu nie mieli powtórki. Czego spodziewać się w zimowym oknie?
W miejsce Miłosza Matysika dołączył już Jetmir Haliti i innych większych zmian w zespole nie przewiduję. Ewentualnie do ofensywy może dojść zawodnik, którego szukam od lata, ale wtedy nikt nas do siebie nie przekonał lub po prostu nie było nas na danego zawodnika stać. Inne ruchy będą realizowane tylko w przypadku, gdyby okazało się, że ktoś odchodzi. Dobrze funkcjonująca maszyna wymaga tylko naoliwienia, a nie tego, żeby zmieniać w niej wszystkie tryby. Chcemy doprowadzić do tego, że stabilizacja składu jest naszą siłą. W regulaminie premiowania jest uwzględniony awans do europejskich pucharów?
Zawodnicy i sztab trenerski mają wpisaną premię począwszy od ósmej pozycji i premia ta rośnie za każde miejsce w górę z wyraźnym skokiem, począwszy od miejsc gwarantujących medal, czyli co za tym idzie, udział w europejskich pucharach. Jest o co grać.
Gdyby nie doszło do transferu Wdowika, moglibyśmy mówić o sporym kłopocie albo bylibyśmy zmuszeni na gwałt wypuszczać na rynek kogoś innego.