EKONOMICZNIE NIEUZASADNIONE
Przejście Roberta Lewandowskiego do Barcelony podbiło nasze ego, polskich kibiców. Po opuszczeniu Hiszpanii przez Leo Messiego, Cristiano Ronaldo i Karima Benzemę stał się najbardziej rozpoznawalną gwiazdą Laligi. Ile radości mamy i dumy czujemy, gdy zdobywa tam tytuły, strzela gole. Jak ciepło nam się robi na sercu, gdy widzimy na trybunach stadionu mnóstwo ludzi w koszulkach z numerem 9 i nazwiskiem Lewandowski, powiewające polskie flagi, czytamy zachwyty nad jego grą, charakterem i profesjonalizmem. Niestety coraz ich mniej, słychać zarzuty i rozczarowanie, ale nikt z nas chyba nie chciałby, aby opuścił tak wielki i popularny klub.
Warto spojrzeć na to także z innej perspektywy, hiszpańskich kibiców Barcelony. Można zrozumieć, że z ich strony obecność Lewandowskiego w klubie nie jest już tak oczywista. Staje się ekonomicznie nieuzasadniona. O tym decydują liczby. W obecnym sezonie polski napastnik zdobył dziewięć bramek i miał asysty przy pięciu innych. Czyli w sumie ma bezpośredni udział przy 30 procentach goli drużyny. W tym samym okresie poprzedniego było to 18 bramek i 4 asysty, a więc udział przy ponad 52 procentach. Lewandowski był wtedy liderem klasyfikacji strzelców Laligi (potem zdobył ten tytuł), Barcelona była liderem rozgrywek (wygrała je). Obecnie ma już dużą stratę do Girony i Realu. Wyraźna zależność – mniej goli Lewandowskiego, mniej punktów, niższa lokata. A jednocześnie, zgodnie z kontraktem, pensja Polaka ma wzrosnąć z 26 do 32 milionów euro rocznie. Jeśli na chłodno dokona się bilansu: 23 procent podwyżki przy dwukrotnym spadku liczby zdobywanych bramek, to przyznacie, że wątpliwości Hiszpanów wydają się zrozumiałe.
Możemy się oburzać na czarną niewdzięczność, ale to nasze subiektywne spojrzenie. Obiektywnie
nie ma co się dziwić dyskusji, która w Katalonii jest coraz głośniejsza. Według argumentów tamtej strony może rzeczywiście lepiej byłoby sprzedać Lewandowskiego na przykład do Arabii Saudyjskiej lub USA (tam wciąż bardziej w cenie są nazwiska niż wiek piłkarza), on finansowo na pewno by nie stracił, raczej skorzystał. A przede wszystkim skorzystałaby Barcelona, nie tylko na transferze, ale przede wszystkim mocno zaoszczędziłaby na płacach.
Wyraźnie spadająca skuteczność Polaka nie jest wyłącznie jego winą. On jest w coraz mniejszym stopniu podłączony do drużyny. Bardziej bym za to oskarżał trenera i system gry zespołu niż Lewandowskiego. Jego coraz mniejszy udział w grze (mniej strzałów, kontaktów z piłką) bierze się z irytująco wolnego i statycznego sposobu organizowania akcji ofensywnych. Piłkarze Barcelony lubią mieć przed sobą wszystkich zawodników przeciwnej drużyny, wycofują piłkę do stoperów, od tego rozpoczynają atak. Rozstawiają się w poprzek boiska, piłka krąży wolno, często jest wycofywana, a w decydującym momencie trafia najczęściej na prawe skrzydło, gdzie jest lewonożny zawodnik. Musi nawrócić do środka i podawać w stronę bramki, a nie od linii końcowej. Wtedy Lewandowskiemu nie wystarczy dołożyć nogi lub głowy do piłki i skierować ją do bramki. Nie, on w takiej sytuacji musi przyjąć piłkę, stojąc tyłem do bramki, odwrócić się, wytrzymać nacisk obrońców i dopiero wtedy próbować uderzyć. Nic dziwnego, że ma kłopoty, liczby spadają. To nie jego gra. Gdy dostawał szybkie podania od Comana, Gnabry’ego, Sane jeszcze w Bayernie czy od Dembele rok temu w Barcelonie, pokazywał, jak się zdobywa bramki. A w takim systemie gry (podobnie jest w reprezentacji Polski i tu też notuje wyraźny regres) nie może się odnaleźć.
Może i dla niego lepiej byłoby zmienić klub?