Nie zapomnę tego Bartkowi
KATARZYNA PAW: Spodziewał się pan, że zajmie trzecie miejsce w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego”?
ALEKSANDER ŚLIWKA (PRZYJMUJĄCY REPREZENTACJI POLSKI I GRUPY AZOTY ZAKSY KĘDZIERZYN-KOŹLE): Nie, choć wiedziałem, że ze względu na ogromne sukcesy polskiej siatkówki jest szansa na zajęcie wysokiego miejsca przez przedstawiciela naszej dyscypliny. Bardzo mocno trzymałem też kciuki za Magdę Stysiak oraz medalistów mistrzostw świata w siatkówce plażowej Michała Bryla i Bartka Łosiaka. Jestem niezmiernie dumny, ale tak jak podkreślałem na scenie, to są sukcesy drużynowe i tak naprawdę moje wysokie miejsce to wynik tego, jak daleko te zespoły zaszły.
W minionym roku po raz trzeci wygrał pan Ligę Mistrzów oraz zdobył złoto Ligi Narodów i mistrzostw Europy. Który z tych tytułów najbardziej utkwił panu w pamięci? Każdy z tych sukcesów smakował wyśmienicie i był owocem bardzo ciężkiej pracy całej naszej drużyny i sztabu szkoleniowego. Jeśli miałbym jednak porównywać, to najlepiej smakowało mistrzostwo Europy zdobyte we Włoszech, ale różnice są naprawdę niewielkie. Podkreślał pan, że tegoroczny Plebiscyt stał pod znakiem siatkówki. Aleksander Śliwka łączy dwa zespoły – reprezentację Polski i Grupę Azoty ZAKS-Ę Kędzierzyn-koźle, które były nominowane w kategorii Drużyna Roku. Czy dzięki temu obie ekipy mogą czuć się jej zwycięzcami?
Myślę, że tak. Zarówno sukcesy klubowe, jak i reprezentacyjne złożyły się na to, że przedstawiciele siatkówki aż trzy razy wychodzili na scenę (nagroda dla Trenera Roku powędrowała do selekcjonera Nikoli Grbicia – przyp. red.), z czego jestem bardzo dumny. Był to wspaniały sezon dla siatkówki ogółem i cieszymy się, że zostało to docenione poprzez wybór Trenera i Drużyny Roku oraz mojej osoby, która łączy klub i reprezentację.
Nagrodę wręczał panu Ryszard Bosek, który kiedyś powiedział, że Aleksander Śliwka jest jego lepszą wersją. Co pan na to? Niesamowicie schlebia mi opinia pana Ryszarda. O drużynie mistrzów olimpijskich z Montrealu wiele opowiadał mi mój tata (Jan Śliwka – przyp. red.), który niesamowicie podziwiał nie tylko ją, ale także samych zawodników. Z jego opowieści wiem, że pan Bosek jest jednym z najwybitniejszych polskich siatkarzy, dlatego odebranie od niego statuetki i takie słowa są największym możliwym docenieniem, jakie mogłem otrzymać.
W sezonie reprezentacyjnym symboliczną chwilą była ta, w której Bartosz Kurek zaprosił pana do wspólnego odebrania trofeum za wygranie Ligi Narodów. Patrząc na to, jak ważną jest pan postacią w drużynie, mówi się, że to od pana trener Nikola Grbić rozpoczyna ustawianie meczowej szóstki. Muszę zaznaczyć, że mamy czternastu, a nawet dwudziestu kilku wspaniałych siatkarzy, którzy aspirują do gry w reprezentacji Polski i każdy z nich może być szóstkowym zawodnikiem oraz osiągać sukcesy. W minionym sezonie rozegrałem wiele meczów, za co jestem wdzięczny trenerowi, ale wiemy, że sport jest bardzo przewrotny i wszystko może się zdarzyć. Mam nadzieję, że na igrzyska olimpijskie wszyscy będziemy zdrowi i powalczymy o najwyższe cele. To, jaka szóstka wyjdzie na parkiet, nie ma większego znaczenia. Ważne, aby osiągnąć sukces. Co do gestu Bartka, to gdy o nim myślę, cały czas mnie on wzrusza. Pokazał, jakim jest wspaniałym człowiekiem i jak wielkie ma serce. Tak naprawdę było to pierwsze trofeum w roli kapitana, które mógł podnieść, a mimo to zabrał mnie ze sobą. Nigdy nie zapomnę tej chwili. Na początku myślałem, że to żart, ale Bartek naprawdę chciał docenić mój wkład w zwycięstwo i to, że podczas jego nieobecności na boisku byłem takim nieformalnym kapitanem. Bardzo mu za to dziękuję i na pewno tego gestu nigdy nie zapomnę. Dla mnie Bartek jest jednym z najwybitniejszych, jeśli nie najwybitniejszym polskim siatkarzem w historii.
W ZAKS-IE jest pan kapitanem, a funkcję tę pełnił pan też podczas kwalifikacji olimpijskich, gdy z drużyną nie mógł być kontuzjowany Kurek. Czy te role mimo wszystko różnią się od siebie?
Podkreślę, że kapitanem polskiej reprezentacji jest Bartek, a ja go tylko na tym turnieju zastąpiłem w tej roli. Bycie kapitanem ZAKS-Y jest dla mnie ogromną dumą, natomiast jest to łatwiejsze, gdy wokół ma się wspaniałych ludzi. Moment, w którym na ten jeden turniej miałem zaszczyt zastąpić Bartka w roli kapitana reprezentacji Polski, był ułatwiony przez to, że w kadrze mamy zawodników, którzy wielokrotnie byli lub są kapitanami drużyn. Wtedy odpowiedzialność rozkłada się na wszystkich siatkarzy oraz na trenera, który wie, jak tym wszystkim pokierować. Trener Grbić konsekwentnie stawiał na pana i to nawet wtedy, gdy kibice i fachowcy dopominali się o innych zawodników. Zwrócił na to uwagę również Łukasz Kaczmarek, który stwierdził, że sporo hejtu wylewało się na niego, ale najbardziej na pana. Co w tym kontekście oznacza dla pana trzecie miejsce w naszym Plebiscycie?
(po dłuższej ciszy) Jeśli wrócę pamięcią do mistrzostw świata w 2022 roku, bo o nich mówimy, to rzeczywiście pojawiało się sporo komentarzy, których starałem się unikać. Jako siatkarze grający w reprezentacji Polski i osiągający sukcesy jesteśmy wystawieni na oceny ludzi. To też nie pierwszy raz, kiedy oceniali mnie negatywnie, bo było tak również w mistrzostwach świata w 2018 roku. Te turnieje kończyły się wielkimi sukcesami i to jest najważniejsza wartość. Jako sportowcy spotykamy się z niepochlebnymi komentarzami. Trzeba mieć wiarę w drużynę, sztab i w to, co robimy na treningach, bo ludzie często nie mają wiedzy i nie widzą tego, jak mocno pracujemy na sukcesy, które z kolei pokazują, że jesteśmy na dobrej drodze. Kibice mają prawo nas oceniać, jeśli tylko nie przekraczają pewnej granicy i nie obrażają sportowców. Konstruktywna krytyka jest potrzebna każdemu zawodnikowi.
Wybiega pan już myślami w stronę igrzysk olimpijskich w Paryżu? Oczywiście. Dla każdego reprezentanta Polski igrzyska są niezwykle ważnym celem i to im podporządkowujemy ten sezon, to, co robimy na treningach oraz w meczach. Chcemy zyskać zaufanie trenera reprezentacji Polski, aby nas powołał i abyśmy mogli rywalizować o miejsce w składzie na igrzyska. W tej chwili jednak skupiam się na wyleczeniu i rehabilitacji mojego palca (Śliwka złamał go podczas wykonywania bloku w meczu przeciwko Knack Roeselare w Lidze Mistrzów – przyp. red.), bo bez zdrowia żaden z nas nie będzie mógł pomóc drużynie w wymierny sposób.
Czy to prawda, że w przyszłym sezonie nie będzie pan już kapitanem ZAKS-Y?
Nie wiem, o co dokładnie pani pyta, bo nie podjąłem jeszcze decyzji, gdzie zagram w przyszłym sezonie, a tak naprawdę w każdych rozgrywkach wybierany jest nowy kapitan drużyny. Sam nie znam odpowiedzi na to pytanie.
Pytam, bo ostatnio pojawiało się sporo informacji na temat pańskiego transferu do Japonii, Turcji, a nawet do włoskiej Perugii. Czytam wiele plotek na temat mój oraz innych zawodników. Nie podpisałem jeszcze jednak żadnego kontraktu, dlatego na razie dementuję te plotki. Na pewno poinformuję o swojej decyzji w stosownym czasie.
Chcemy zyskać zaufanie trenera reprezentacji Polski, aby nas powołał i abyśmy mogli rywalizować o miejsce w składzie na igrzyska.