Dziękuję to najlepsze słowo
MACIEJ FRYDRYCH: Podczas Gali Mistrzów Sportu 89. Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” zdobył pan Superczempiona. Jak się pan czuje z tym wyróżnieniem? JAKUB BŁASZCZYKOWSKI (109-KROTNY REPREZENTANT POLSKI): Zdaję sobie sprawę, że mogłem osiągnąć więcej sukcesów piłkarskich, jedak zawsze mogło być ich mniej. Za każdym razem dawałem z siebie sto procent, lecz w sporcie niekiedy zdarzają się porażki. Mogę być dumny z tego, że gdy patrzę w lustro, wiem, iż nigdy nie odpuściłem. Myślę, że Superczempion to docenienie mojej kariery za całokształt. Dopiero po zakończeniu kariery piłkarskiej pierwszy raz pojawił się pan na Balu Mistrzów Sportu. Nigdy wcześniej nie miałem okazji, bo Gala zazwyczaj kolidowała z obowiązkami piłkarskimi. Tegoroczny Bal to mój pierwszy. Atmosfera była fantastyczna. Gratuluje wszystkim laureatom i nominowanym. Z perspektywy emeryta mogę powiedzieć, że wiem, co to znaczy i ile wysiłku trzeba włożyć, aby znaleźć się w końcowej dwudziestce Plebiscytu „Przeglądu Sportowego”.
Czy brak Roberta Lewandowskiego w pierwszej dziesiątce Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” to dla pana zaskoczenie? Dla mnie cała dwudziestka nominowanych to sportowcy, którzy zasługiwali na wysokie miejsce. W tym Plebiscycie najważniejszy głos mają kibice, to oni o wszystkim decydują, więc trudno mi polemizować z ich wyborem. Robert to wielki sportowiec, który z pewnością dostarczy nam jeszcze wiele radości.
Czy młody Jakub Błaszczykowski spodziewał się, że jego kariera tak pięknie się potoczy?
Na pewno nie. Do wszystkiego, co działo się w mojej karierze, starałem się podchodzić z dystansem. Chciałem stawiać małe kroczki, zawsze koncetrowałem się na najbliższych celach, a nie – przykładowo – na meczu, który miał się odbyć za kilka tygodni. Również każdy trening traktowałem na poważnie. Na emeryturze człowiek myśli, jak to wszystko szybko minęło, choć jeszcze kilkanaście lat temu wydawało mi się, że czasu mam bardzo dużo.
W 2023 roku w meczu z Niemcami pożegnał się pan m.in. z reprezentacją. Jakie to było uczucie?
To było ogromne przeżycie. Cieszę się, że na Stadionie Narodowym był komplet publiczności, bo czułem, że w pewnym stopniu kibice przyszli dla mnie. To wielkie wyróżnienie, fani docenili moją postawę, ale wsparcie oraz sympatię czuję od nich na co dzień. Mogę jedynie podziękować.
Czy „dziękuję” to dla pana słowo roku? Mówił je pan bardzo często – czy to przy okazji pożegnania z reprezentacją, karierą piłkarską, czy podczas odbierania Superczempiona.
Kiedy człowiek kończy grać w piłkę, wie, jak wiele wsparcia otrzymał od kibiców, rodziny czy ludzi zaangażowanych w jego karierę, bo przecież zawodnik wiele czasu spędza również poza domem. W takich momentach najlepszym słowem, które mogę powiedzieć, jest „dziękuję”. To najodpowiedniejsze, co mogłem przekazać tym wszystkim ludziom w 2023 roku.
Kiedy Robert Lewandowski zobaczył pana na zgrupowaniu przed meczem z Niemcami, powiedział: „Kuba to jest charyzma”.
To bardzo miłe słowa. Na zgrupowanie przyjechałem pierwszy raz od czterech lat. Byłem bardziej zestresowany niż w 2006 roku, kiedy debiutowałem w reprezentacji.
Czego się pan spodziewa po roku 2024? Zbliżają się mistrzostwa Europy w Niemczech, jednak do tej imprezy jeszcze się nie zakwalifikowaliśmy.
Ja, ale myślę, że każdy Polak, życzy reprezentacji awansu do EURO. To nie będzie prosta sprawa, lecz wierzę w reprezentację, co wielokrotnie powtarzałem i po zakończeniu kariery nic się nie zmieniło. Wiara w sporcie jest bardzo ważna, pomaga w osiąganiu sukcesów. Później wszystko zweryfikuje boisko. Każdy mecz rozpoczyna się od wyniku 0:0, nikt jeszcze nie wygrał przed pierwszym gwizdkiem sędziego. Wciąż wszystko jest w głowach, rękach i nogach piłkarzy, bo przecież reprezentacja może rozegrać jeszcze dwa spotkania. Z pewnością celem zawodników są zwycięstwa w obu tych meczach. Mądrzejsi będziemy pod koniec marca, ale życzę biało-czerwonej drużynie, aby wszystko poszło po myśli piłkarzy i kibiców.
W ostatnich latach reprezentacja Polski przyzwyczaiła do gry w wielkich turniejach. Czy bierze pan pod uwagę, że Biało-czerwonych może zabraknąć na ME w Niemczech?
Staram się myśleć pozytywnie. To klucz do osiągania sukcesów. Jestem przekonany, że reprezentacja może awansować do mistrzostw. Życzę jak najlepiej chłopakom, po prostu im kibicuję. Co jest najważniejsze, gdy piłkarz rozgrywa dwa „finały”? Spotkanie z Estonią, a później ewentualny mecz z Finlandią lub Walią zadecydują o awansie.
Na razie nie mamy pewności, czy Polska zagra w drugim meczu. W tym momencie liczy się jedynie spotkanie z Estonią. Często w piłce, ale również w życiu jest tak, że gdy myślimy o następnych przeszkodach zamiast o tej najbliższej, możemy się potknąć. Kluczem będzie koncentracja na rywalizacji z Estończykami.
Estonia to teoretycznie słabszy przeciwnik, dodatkowo mecz odbędzie się na Stadionie Narodowym. Co przy okazji takiej rywalizacji dzieje się w głowie piłkarza? Trudno powiedzieć, bo teoria często różni się od praktyki. Nie wiadomo, co będzie się działo w dniu spotkania, a dopiero wtedy przystępuje się do egzaminu. Najważniejsza będzie koncentracja, piłkarze do rywalizacji z Estonią muszą przystąpić jak do finału. Nie chcę się wymądrzać, bo wiem, że trener Michał Probierz ma plan, wie, co chce zrobić, a ja włączę telewizor lub przyjadę na stadion i będę obserwował.
Czy dostrzega pan pozytywne aspekty w pracy selekcjonera Probierza?
Po pierwsze potrzeba czasu, ale dopiero wyniki odpowiedzą nam na wiele nurtujących pytań. Sport, a szczególnie ten na najwyższym poziomie, broni się rezultatami, a one nie zawsze odzwierciedlają ciężką pracę. Życie pokaże, czy prezes Cezary Kulesza podjął dobrą decyzję, bo na razie jest za wcześnie, aby oceniać.
W tym momencie powinniśmy od reprezentacji oczekiwać awansu, a nie ładnej gry?
W naszym przypadku jak najbardziej.
Większe emocje są z perspektywy murawy czy sprzed telewizora?
Z perspektywy trybun, bo człowiek nie może wyładować nerwów, ale to są zupełnie inne emocje. Po zakończeniu kariery mogę przyznać, że teraz inaczej podchodzę do piłki, mam więcej spokoju. Cieszę się, że jako zawodnik mogłem brać udział w ważnych meczach dla całej Polski, to pozostanie w mojej głowie do końca życia.
Czy Wisła Kraków wróci w tym sezonie do Ekstraklasy?
Tu jest podobnie jak z meczami barażowymi reprezentacji, w tym przypadku również muszę powiedzieć, że potrzeba czasu. Przed nami runda wiosenna, będzie ona bardzo ważna dla całego klubu. Mam nadzieję, że awansujemy, ale wiem, iż nic za darmo nie dostaniemy. Na boisku będziemy musieli udowodnić, że zasługujemy na grę na najwyższym szczeblu. Wiem, że wiele drużyn myśli podobnie, bo przecież awansować chciałby każdy. Nie nudzi się panu na emeryturze?
Gdy przez kilkanaście lat robi się wszystko na sto procent, przychodzi moment, że chce się zwolnić, bo hamulce są starte, a silnik potrzebuje luzu.
Jest jakiś sposób, aby zastąpić adrenalinę, którą dostarcza szatnia piłkarska?
Z pewnością, ale na razie takiego sposobu nie szukam. To pewnie przyjdzie z czasem. Po tylu latach grania jest to nieuniknione.
Mogę być dumny z tego, że gdy patrzę w lustro, wiem, iż nigdy nie odpuściłem. Myślę, że Superczempion to docenienie mojej kariery za całokształt.